Sprawa ze skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Śląskiego w przedmiocie opieki nad zwierzętami
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Łucja Franiczek, Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska, Sędzia WSA Andrzej Matan (spr.), Protokolant Agnieszka Jurczak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 października 2016 r. sprawy ze skargi Gminy K. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Śląskiego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie opieki nad zwierzętami 1. uchyla zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze, 2. zasądza na rzecz skarżącej Gminy K. od Wojewody Śląskiego kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/6

W dniu [...] r. Rada Miasta K. podjęła uchwałę nr [...] w sprawie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy K.. Uchwała została podjęta na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U.

z 2016 r., poz. 446), art. 11a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2013 r., poz. 856 ze zm.).

Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia [...] r., nr [...], Wojewoda [...] na podstawie art. 91 ust. 1 u.s.g. stwierdził nieważność powołanej wyżej uchwały, jako sprzecznej z art. 11a ust. 2 pkt 2, pkt 5 i 8 ustawy o ochronie zwierząt.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia nadzorczego wskazano, że uchwalony przedmiotową uchwałą Program nie spełnia ustawowych przesłanek określonych w tych przepisach. Ustawodawca w art. 11a ust. 2 i 5 ustawy enumeratywnie wskazał zakres regulacji, które winny być unormowane w powyższym programie. Ze sformułowania "program obejmuje oraz "program zawiera wskazanie" nie można zdaniem organu nadzoru wyprowadzać wniosku o fakultatywnym zakresie jego regulacji w odniesieniu do kwestii, które powinny być w nim określone. Zakres swobody rady gminy w tym przypadku nie oznacza możliwości odstąpienia od uregulowania spraw, które powinny być określone w programie, lecz zobowiązuje do określenia w nim wszystkich wskazanych w delegacji ustawowej elementów. Brak jakiegokolwiek z wymienionych powyżej elementów skutkuje bezwzględną nieważnością całego aktu.

Dalej organ nadzoru stwierdził, że w Programie nie zostały ujęte wszystkie obligatoryjne elementy, o których mowa w art. 11a ustawy. Przede wszystkim brak jest w nim konkretnych regulacji związanych z opieką nad wolno żyjącymi kotami, w tym ich dokarmiania (art. 11 ust. 2 pkt 2 ustawy). Realizacja obowiązku nałożonego tym przepisem musi opierać się na wskazaniu konkretnych działań podejmowanych przez Gminę w celu opieki nad wojno żyjącymi kotami. Tymczasem przepis § 4 Programu wskazuje tylko podmiot, któremu zostanie przekazane sprawowanie opieki nad wolno żyjącymi kotami, w tym ich dokarmianie, zaś w zakresie szczegółowych obowiązków dotyczących tej opieki Program zawiera odesłanie do umowy zawartej pomiędzy Gminą K. a wskazanym podmiotem. Powyższe oznacza, że nie wskazano jakie konkretne działania zostaną podjęte w ramach dożywiania wolno żyjących kotów. Tak sformułowane postanowienia nie sposób uznać za spełniające wymagania stawiane przez ustawodawcę Radzie Miasta, która nie wypełniła delegacji ustawowej z art. 11 a ust. 2 pkt 2 ustawy.

W ocenie organu nadzoru uchwała nie wypełnia również delegacji z art. 11 a ust. 2 pkt 5 ustawy, bowiem niekompletnie reguluje problem poszukiwania właścicieli dla bezdomnych zwierząt (§ 7 załącznika do uchwały). W tym przepisie również zostały tylko wskazane podmioty, które będą zajmować się poszukiwaniem właścicieli dla bezdomnych zwierząt, zaś w zakresie zasad i sposobu poszukiwania nowych właścicieli Program zawiera odesłanie do poszczególnych umów zawieranych z tymi podmiotami. Tymczasem, zgodnie z delegacją ustawową zawartą art. 11 a ust. 2 pkt 2 ustawy, to Program ma zawierać regulacje dotyczące poszukiwania właścicieli dla bezdomnych zwierząt.

Strona 1/6