1) na mapie z projektem podziału nieruchomości wykazuje się mapę przeglądową zawierającą granice całej nieruchomości oraz granice projektowanego podziału w skali dostosowanej do obszaru nieruchomości, nie mniejszej niż 1:10 000, i dodatkowo wykazuje się granice wydzielanych działek ewidencyjnych i związanych z nimi obiektów ewidencyjnych w skali zapewniającej czytelność rysunku mapy, nie mniejszej niż 1:5000;
2) pole powierzchni działek wydzielanych oblicza się zgodnie z zasadami określonymi w § 68 ust. 2, zaś pole powierzchni pozostałej części działki podlegającej podziałowi może być obliczone jako różnica pola powierzchni tej działki i sumy pól powierzchni działek wydzielanych i zapisane z taką samą precyzją zapisu jak pole powierzchni działki podlegającej podziałowi, wykazane w ewidencji gruntów i budynków.
W świetle tego przepisu pole powierzchni pozostałej części działki podlegającej podziałowi może być obliczone jako różnica pola powierzchni tej działki i sumy pól powierzchni działek wydzielanych jedynie przy podziale nieruchomości rolnej lub leśnej, i to w przypadku spełnienia także pozostałych wskazanych tu przesłanek. Skarżący wywiódł, że może przepis ten zastosować w drodze analogii do gruntów innych niż rolne lub leśne, co jest podejściem wadliwym. Analogia jest tzw. wnioskowaniem inferencyjnym, które nie powinno być stosowane przed dyrektywami wykładni przepisów prawa. Nie będzie zatem stosowana, jeśli w drodze wykładni językowej, systemowej i funkcjonalnej możliwe jest zrekonstruowanie normy prawnej. Analogia zasadniczo jest dopuszczalna, gdy regulacji prawnej nie uważa się za zamkniętą (zupełną) i wyczerpującą, w tych natomiast przypadkach, w których regulację prawną uznaje się za zamkniętą i wyczerpującą, stosować należy - o ile zachodzą przesłanki - wnioskowanie a contrario. Jednocześnie zakazuje się stosowania analogii (podobnie jak wykładni rozszerzającej) w odniesieniu do przepisów prawnych stanowiących lex specialis (przepisów szczególnych), jak w niniejszym przypadku (zob. np. L. Morawski, Zasady wykładni prawa, Toruń 2010 r., s. 236). Skoro prawodawca stosowanie ww. przepisu ograniczył do gruntów rolnych lub leśnych (i to przy spełnieniu dalszych warunków), to znaczy, że taka była jego wola, a w pozostałych przypadkach należy stosować reguły ogólne, wskazane m. in. w wyżej powołanych przepisach rozporządzenia e.g.b., do których słusznie odwołuje się WINGiK. Stosując analogię na gruncie ww. §77 ust. 7 rozporządzenia w sprawie standardów technicznych niweczy się charakter tego przepisu, jako przepisu szczególnego, któremu została nadana konkretna treść. Nie jest prawidłowe rozszerzenie przez analogię wynikającej z tego przepisu normy na podział dowolnej nieruchomości, nie tylko rolnej lub leśnej. Taka interpretacja nie może zostać zaakceptowana.
Skarżący powołuje się również na rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 grudnia 2004 r. w sprawie sposobu i trybu dokonywania podziałów nieruchomości. Ten akt prawny wydany jest jednak na podstawie art. 100 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (obecnie j.t. Dz. U. z 2018 r., poz. 121 ze zm.). Nie może niweczyć on ani przepisów ustawy - Prawo geodezyjne i kartograficzne, ani przepisów wykonawczych do niej, w tym przepisów rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków. Praca geodezyjna winna być wykonana w taki sposób, by spełniała wymagania tych regulacji.
W świetle powyższego chybiony jest zarzut, jakoby organ rozstrzygnął przedmiotowe postępowanie administracyjne w oparciu o art. 24 ust. 2c p.g.k., stosując uzasadnienie merytoryczne w odniesieniu do § 85 ust. 2 e.g.b. Prowadzone postępowanie nie dotyczyło odmowy aktualizacji informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków, a podstawą rozstrzygnięcia nie był § 85 rozporządzenia w sprawie e.g.b. Faktyczna podstawa decyzji została wyżej wskazana i omówiona.
Skoro praca geodezyjna wykonywana była w [...]r., to należało dostosować się do standardów i wymogów obowiązujących w tym właśnie czasie, a nie powoływać się na zaszłości sprzed wejścia w życie wskazanego rozporządzenia i na fakt tolerowania przez prawodawcę pewnych niedokładności w starych danych ewidencyjnych.
Faktem jest, że niektóre uchybienia w pracy geodezyjnej skarżącego zostały wskazane dopiero na etapie odwoławczym przed WINGiK, a nie były one podstawą decyzji pierwszoinstancyjnej. Wada tego rodzaju, która niewątpliwie zaistniała, nie może być jednak podstawą uwzględnienia skargi, gdyż już z powodów wcześniej opisanych istniały podstawy do wydania decyzji odmownej.
Nie doszło zatem do naruszenia ww. przepisów, ani też innych przepisów, w stopniu uzasadniającym uwzględnienie skargi.
Z powyższych względów skarga nie mogła odnieść skutku i jako nieuzasadniona podlegała oddaleniu na podstawie art. 151 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.