Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska, Sędziowie Sędzia WSA Maria Taniewska-Banacka (spr.), Sędzia WSA Artur Żurawik, Protokolant Agnieszka Jurczak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 listopada 2016 r. sprawy ze skargi J. O. na akt Burmistrza Miasta i Gminy Z z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na wjazd na trasę oddala skargę.
Wnioskiem z dnia 25 maja 2016 r. zamieszkały w W. J. O. zwrócił się do Burmistrza Miasta i Gminy Z. o zezwolenie, dla dwóch samochodów, na wjazd na odcinek Z.-M. ścieżki spacerowo-rowerowej celem, jak wskazał, dojazdu do działki.
Do wniosku dołączył umowę użyczenia, mocą której właściciel działki położonej w J. przy ul. [...] oddał mu "w użyczenie" 250 m2 tejże działki.
Pismem z dnia [...] r. nr [...] Burmistrz Miasta i Gminy Z. odmówił wydania wnioskowanego zezwolenia. Wskazał, że zgodnie z pkt 16 "Regulaminu wydawania i użytkowania zezwoleń upoważniających do wjazdu pojazdami silnikowymi na ścieżki spacerowo-rowerowe znajdujące się na obszarze Gminy Z." przyjętego zarządzeniem nr [...] z dnia [...] r., organ ma prawo odmówić wydania zezwolenia m.in. w przypadku stwierdzenia braku istnienia podstawy do wydania zezwolenia. Zgodnie zaś z pkt 13 Regulaminu zezwolenia długoterminowe wydaje się w sytuacjach, które mają charakter cykliczny takich jak: dojazd do miejsca zamieszkania, lasów i pól w celu wykonywania prac polowych, remontów i napraw. W przypadku wnioskodawcy stwierdzono brak istnienia podstawy do wydania zezwolenia. Dojazd do działki nr 1 położonej w J. tj. posesji położonej przy ul. [...] jest bowiem możliwy ulicą [...] lub ulicą [...] bądź ulicą [...] i dalej ulicą [...] w J. Przejazd zaś krótkim odcinkiem ścieżki spacerowo-rowerowej od ul. [...] do ul. [...], który wówczas jest konieczny, nie wymaga posiadania zezwolenia. Nie ma zatem potrzeby przejazdu przez cały odcinek Z.-M.
Burmistrz wyjaśnił, iż odcinki ścieżek spacerowo-rowerowych wymagające zezwolenia oznaczone są znakiem zakazu B-1 "zakaz ruchu w obu kierunkach" oraz tabliczką o treści: "Nie dotyczy zezwoleń i rowerów". Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j.: Dz. U. 2012, poz. 1137 z późn. zm.) znaki i sygnały drogowe wyrażają ostrzeżenia, zakazy, nakazy lub informacje. Zgodnie natomiast z art. 5 ust. 1 tejże ustawy uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze są obowiązani stosować się do poleceń i sygnałów dawanych przez osoby kierujące ruchem lub uprawnione do jego kontroli, sygnałów świetlnych oraz znaków drogowych. Zakaz poruszania się pojazdów silnikowych na ścieżkach spacerowo-rowerowych położonych na terenie Gminy Z. stanowi zatem bezpośredni skutek oznaczenia tych dróg znakiem zakazu B-1 "zakaz ruchu w obu kierunkach" i wynika bezpośrednio z przywołanej wyżej ustawy.
Kolejnym pismem z dnia 23 czerwca 2016 r. J. O. wezwał organ do usunięcia naruszenia prawa. Zarzucił naruszenie art. 6, 7, 8 i 11 k.p.a., jego bowiem zdaniem organ nie wyważył należycie interesu społecznego i słusznego interesu obywatela, nie zrealizował nadto zasady przekonywania nie wskazując przesłanek wskazujących "za" i "przeciw" podjęciu konkretnego rozstrzygnięcia oraz powodów przeważających za wyborem konkretnego rozwiązania. Burmistrz Miasta i Gminy Z. w odmowie wskazał jedynie, że istnieje inna możliwość dojazdu do działki położonej w J. przy ulicy [...]. Sam zaś fakt, iż istnieje inna możliwa droga dojazdu do posesji nie jest, zdaniem strony, wystarczającym uzasadnieniem odmowy. Nadto wskazany przez Burmistrza Miasta i Gminy Z. ciąg komunikacyjny pozostaje w złym stanie technicznym, przez co rodzi uzasadnioną obawę uszkodzenia samochodu.