Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Łucja Franiczek, Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Dobrowolski, Sędzia WSA Artur Żurawik (spr.), po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 6 listopada 2019 r. sprawy ze skargi G.K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bielsku-Białej z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania w sprawie podziału nieruchomości oddala skargę.
Burmistrz W. decyzją z dnia [....] r., nr [....], zatwierdził podział nieruchomości położonej w obrębie [....], Gmina W., składającej się z działki nr 1 o pow. 0,2833 ha, stanowiącej własność G.K.. Stwierdził jednocześnie, że działka nr 2 o pow. 0,0127 ha, wydzielona pod poszerzenie drogi gminnej, przechodzi na własność Gminy W. z dniem, w którym decyzja stanie się ostateczna.
Odwołanie od ww. decyzji złożył G.K.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 21 listopada 2018 r., sygn. akt II SA/Gl 604/18, uchylił postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bielsku - Białej (dalej SKO) z dnia [....] r., znak: [....], stwierdzające uchybienie terminu do wniesienia odwołania przez G.K. od decyzji Burmistrza Miasta W. zatwierdzającej podział nieruchomości. Sąd wskazał, że Kolegium przedwcześnie stwierdziło uchybienie terminu do wniesienia odwołania na podstawie art. 134 k.p.a., bowiem nie wyjaśniło wcześniej (przed wydaniem zaskarżonego postanowienia) okoliczności mającej zasadnicze znaczenie dla załatwienia sprawy, tj. kwestii ewentualnego przywrócenia terminu do wniesienia odwołania. Wprawdzie strona nie złożyła wyraźnego wniosku o przywrócenie terminu, jednak zdaniem Sądu taki wniosek może mieć charakter dorozumiany, za czym przemawia w szczególności zasada zaufania.
SKO postanowieniem z dnia [....]r., znak [....], wydanym na podstawie art. 58, art. 59 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (j.t. Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm. - dalej k.p.a.) odmówiło przywrócenia terminu do wniesienia odwołania.
W uzasadnieniu podano m. in., że decyzja organu I instancji została doręczona odwołującym w dniu 23 marca 2018 r. Skarżący swoje odwołanie sporządził w dniu 25 kwietnia 2018 r. i złożył je w Urzędzie Gminy W. w dniu 24 kwietnia 2018 r. (błędna data napisania pisma lub data złożenia pisma). Odwołanie skarżący winien wnieść w terminie 14 dni od dnia otrzymania decyzji, czyli do dnia 6 kwietnia 2018 roku. Tymczasem skarżący odwołanie napisał już po upływie wymaganego terminu i złożył je dopiero w dniu 24 kwietnia 2018 r. Z przełożonych dokumentów nie wynika, że choroba uniemożliwiła skarżącemu złożenie odwołania. Choroba skarżącego nie była obłożna. Należy przyjąć, że skarżący nie uprawdopodobnił braku winy w uchybieniu terminu do złożenia odwołania.
Skargę na powyższe postanowienie złożył przez pełnomocnika G.K., zaskarżając je w całości. Zarzucił:
1) obrazę art. 58 k.p.a. poprzez jego błędną interpretację, polegającą na niesłusznym założeniu, iż Skarżący nie uprawdopodobnił braku winy w uchybieniu terminowi oraz nie wykazał, kiedy ustąpiła przeszkoda do złożenia odwołania i że został wobec tego zachowany 7-dniowy termin do złożenia odwołania;
2) obrazę art. 6, art. 7, art. 7a, art. 8 k.p.a., poprzez nieuwzględnienie okoliczności faktycznych wskazywanych przez Skarżącego, brak uznania wątpliwości interpretacyjnych na korzyść strony, prowadzenie postępowania w sposób niebudzący zaufania do władzy publicznej z naruszeniem zasad praworządności, czego efektem było wydanie decyzji naruszającej słuszny interes obywatela.