Dalej organ II inst. podniósł, że w sprawie odwołanie wniesione zostało osobiście w dniu 25 lutego 2019 r. (pieczęć z datą wpływu umieszczona na pierwszej stronie odwołania), a zatem po upływie 14 - dniowego terminu do jego wniesienia, który upłynął w dniu 22 lutego 2019 r. Nie został złożony również wniosek o przywrócenie terminu. Ponadto, jak wynika z pisma Starosty z dnia [...] lutego 2019 r., w tym samym terminie tj. w dniu 25 lutego 2019 r. odwołanie do Wojewody za pośrednictwem Starosty wniesiono również za pomocą elektronicznej skrzynki podawczej, czyli po upływie terminu do jego wniesienia.
Od powyższego postanowienia Wojewody, Gmina, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła skargę.
Skarżąca zarzuciła naruszenie:
- art. 39(2) kpa w zw. z art. 46 kpa w zw. z art. 134 kpa poprzez błędną jego wykładnię, polegającą na przyjęciu, że wskazana w dokumencie [...] data i godzina stanowi potwierdzenie doręczenia decyzji Starosty z dnia [...] lutego 2019 r., znak [...], a tym samym uznanie, że doręczenie decyzji nastąpiło w dniu 8 lutego 2019 r., w sytuacji, gdy odebranie decyzji nastąpiło w dniu 11 lutego 2019 r., a tym samym wskazaną na dokumencie [...] datę i godzinę doręczenia uznać należało wyłącznie za poświadczenie daty i godziny, w której Starosta otrzymał dokument UPP wygenerowany automatycznie przez System teleinformatyczny skarżącego (za datę przedłożenia decyzji w systemie informatycznym skarżącego), co doprowadziło do błędnego ustalenia faktycznego, mającego istotny wpływ na wynik rozstrzygnięcia, że doręczenie decyzji Starosty nastąpiło w dniu 8 lutego 2019 r., nie zaś - jak podaje strona - w dniu 11 lutego 2019 r., a w konsekwencji do przyjęcia, że nastąpiło uchybienie terminu do wniesienia odwołania,
- art. 16 ust. 1a ustawy o informatyzacji w zw. z § 11 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 15 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów w sprawie sporządzania i doręczania dokumentów elektronicznych oraz udostępniania formularzy, wzorów i kopii dokumentów elektronicznych z dnia 14 września 2011 r. (DZ.U. z 2015 r. poz. 971), dalej zwane rozporządzeniem, poprzez ich błędną wykładnię i uznanie, że doręczenie decyzji na elektroniczna skrzynkę podawczą Urzędu Miasta i Gminy, i wygenerowanie urzędowego poświadczenia przedłożenia stanowi potwierdzenie odbioru decyzji Starosty i tym samym rozpoczyna bieg do wniesienia odwołania od tej decyzji, podczas gdy z prawidłowej wykładni przepisów wynika, że dostarczenie podmiotowi publicznemu dokumentu elektronicznego musi wiązać się z opatrzeniem poświadczenia doręczenia podpisem elektronicznym umożliwiającym identyfikację podpisującego i wydaniem przez ten podmiot urzędowego poświadczenia odbioru dokumentu, który to dokument dopiero potwierdza odbiór decyzji.
Stawiając powyższe zarzuty skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości.
W uzasadnieniu skargi, powołując się na orzecznictwo sądowe, skarżąca dowodziła, że wbrew art. 39(2) oraz art. 46 kpa organy obydwu instancji błędnie przyjmują, iż urzędowe poświadczenie przedłożenia stanowi dowód odbioru decyzji. W § 14 - § 16 rozporządzenia uregulowano sposób tworzenia poświadczenia doręczenia (UDD). Doręczenie wymaga świadomego przyjęcia przesyłki przez adresata i dokonania potwierdzenia odbioru przez złożenie podpisu. Podpis elektroniczny, o którym mowa w § 15 rozporządzenia może być złożony z wykorzystaniem certyfikatu kwalifikowanego lub danych potwierdzonych profilem zaufanym ePUAP. Dopiero po opatrzeniu poświadczenia doręczenia podpisem elektronicznym system teleinformatyczny służący do obsługi doręczeń bezpośrednio po zakończeniu procesu weryfikacji podpisu elektronicznego adresata, udostępnia adresatowi do pobrania doręczany dokument elektroniczny wraz z podpisanym przez niego poświadczeniem doręczenia (§ 16). Właściwym dokumentem, który stanowi potwierdzenie doręczenia może być urzędowe poświadczenie doręczenia, a nie jak przyjęto w tej sprawie urzędowe poświadczenie przedłożenia. Urzędowe poświadczenie przedłożenia potwierdza wyłącznie wpłynięcie pisma (dokumentu) na skrzynkę adresata, będącego podmiotem publicznym w rozumieniu ustawy o informatyzacji, przy założeniu, że jest to podmiot, który ma rozstrzygać w ramach swoich kompetencji określoną sprawę administracyjną zgodnie z żądaniem nadawcy pisma. Natomiast w tej sprawie Gmina jest wprawdzie podmiotem publicznym, ale występuje jako strona postępowania. Wskazana na dokumencie [...] data doręczenia jest wyłącznie datą doręczenia tego poświadczenia nadawcy, a więc datą (i godziną), w której Starosta otrzymał dokument UPP wygenerowany automatycznie przez System teleinformatyczny skarżącego. Nie jest natomiast datą doręczenia decyzji Gminie - która jak już wcześniej wykazano jest stroną postępowania.