Dnia 9 października 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aleksandra Wieczorek Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Staniszewska (spr.) Asesor WSA Michał Ruszyński Protokolant asystent sędziego Paweł Majka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 października 2008 roku sprawy ze skargi T.A. na uchwałę Rady Miejskiej z dnia [...] roku, nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta Wschowa i terenów funkcjonalnie z nim związanych oddala skargę.
T.A., reprezentowany przez pełnomocnika, wniósł skargę na uchwałę Rady Miejskiej we W. [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta Wschowa i terenów funkcjonalnie z nim związanych.
Zaskarżonej uchwale skarżący zarzucił naruszenie zasad sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały w części ustalającej przeznaczenie dla terenu określonego symbolem [...].
W uzasadnieniu skargi pełnomocnik wskazał, że w rejonie, w którym zamieszkuje T.A., czyli działek oznaczonych numerami ewidencyjnymi [...] studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (uchwała Rady Miejskiej we W. [...]) wprowadza kierunki zagospodarowania przestrzeni opisane symbolem MUC. Jest to teren z przewagą śródmiejskiej zabudowy mieszkaniowej i usług centrotwórczych. W pkt 16.2 pkt 1 ppkt 2) na stronie 100 tekstu studium zawarto zapis, zgodnie którym dopuszcza się nie uciążliwą działalność wytwórczą prowadzoną w budynkach. Zaleca się, ażeby powierzchnia użytkowa nie przekraczała 50 m2, a produkty były sprzedawane w obiekcie handlowym na obszarze danego terenu (np. cukiernie, punkty szycia ubrań na miarę, wyrób pamiątek regionalnych). Tymczasem, wskazywał pełnomocnik skarżącego, zaskarżony plan dla tegoż terenu oznaczonego w planie symbolem [...] ustanawia przeznaczenie pod obiekty nieuciążliwej działalności produkcyjnej i usługowej. W pkt 3 w odniesieniu do istniejących budynków plan stanowi, że dopuszcza się przebudowę oraz taką rozbudowę i nadbudowę, w wyniku której:
a) budynek będzie miał nie więcej niż 2000 m2 powierzchni zabudowy,
b) zabudowa nie będzie miała więcej niż 8 m wysokości.
W ocenie strony skarżącej doszło do uchwalenia planu miejscowego niezgodnego z ustaleniami studium, albowiem kierunek wyznaczony w studium przewidywał ograniczenie funkcji produkcyjnych na tym terenie. Naruszenie ustaleń studium uwidacznia się w trzech aspektach; po pierwsze - plan wbrew ustaleniom studium określa maksymalną powierzchnię obiektów działalności produkcyjnej do 2000 m2; po drugie - plan dopuszcza działalność produkcyjną poza zakres ustalony w studium; po trzecie - plan określa przeznaczenie terenu pod obiekty nieuciążliwej działalności produkcyjnej jako podstawowe, a nie dopuszczalne. Dalej strona skarżąca wskazała na charakter prawny uchwały - studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, twierdząc że choć nie jest aktem powszechnie obowiązującym , to jest jednak aktem prawnym. Ustawa o planowaniu przestrzennym nie upoważnia do takiego konstruowania zapisów studium, w którym określa się "nieobowiązujące ustalenia studium". Zapisy studium, będące przedmiotem analizy w sprawie dotyczą kierunków zagospodarowania przestrzennego, a więc tej części studium, która musi mieć charakter prawny, albowiem w myśl art. 9 ust.4 ustawy, jest ona wiążąca przy sporządzaniu planów miejscowych. Dlatego, w ocenie strony skarżącej, zapis zawarty w rozdziale 16. 3 (str. 113) studium, jest wadliwy i winien być uznany przez Sąd za nieobowiązujący.