Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Staniszewska Sędzia WSA Michał Ruszyński (spr.) Protokolant sekr. sąd. Stanisława Maciejewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 listopada 2019 r. sprawy ze skargi "A." spółki z o.o. spółka komandytowa na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej oddala skargę.
Decyzją z [...] maja 2019 r., nr [...], Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego (dalej: WITD lub organ pierwszej instancji) nałożył na A. spółkę z o.o. spółkę komandytową (dalej: skarżąca lub strona) karę pieniężną w wysokości 11.000 zł
Podstawę prawną decyzji organu pierwszej instancji stanowił art. 92a ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz.U. z 2019 r., poz. 58 ze zm., dalej: u.t.d.). Podstawę faktyczną powyższego rozstrzygnięcia stanowiły:
- wykonywanie przewozu drogowego pojazdem wyposażonym w tachograf, przyrząd rejestrujący, czujnik ruchu, urządzenia zewnętrzne GNSS lub urządzenie wczesnego wykrywania na odległość, nieposiadające świadectwa homologacji typu lub tachograf lub wyżej wymieniony element składowy tachografu, który został podrobiony lub przerobiony;
- wykonywanie przewozu drogowego pojazdem wyposażonym w tachograf, który nie został sprawdzony lub poddany przeglądowi przez warsztat posiadający zezwolenie.
Zgodnie z uzasadnieniem powyższe stwierdzono [...] marca 2019 r. podczas kontroli drogowej na drodze krajowej nr [...] w miejscowości [...], samochodu ciężarowego marki [...] o nr rej. [...] oraz naczepy marki [...] o nr rej. [...]. Pojazdem kierował R.G. Pojazdem był wykonywany międzynarodowy transport drogowy rzeczy. Kontrolowany przewóz wykonywany był na rzecz i w imieniu skarżącej. Przebieg kontroli został utrwalony w protokole kontroli nr [...] z [...] marca 2019 r.
Pismem z [...] maja 2019 r. strona wniosła odwołanie od decyzji WITD, domagając się uchylenia decyzji organu pierwszej instancji. Skarżąca wskazała, że wydając zaskarżoną decyzję organ pierwszej naruszył szereg przepisów postępowania administracyjnego oraz prawo materialne. Strona podniosła, że nie miała wpływu na powstanie naruszeń, ponieważ nie wiedziała o zamontowaniu niedozwolonego urządzenia a przeprowadzone badania przez warsztat utwierdzały ją w przekonaniu, że wszystko jest w porządku.
Decyzją z [...] lipca 2019 r., nr [...] Główny Inspektor Transportu Drogowego (dalej: GITD lub organ odwoławczy), utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
Podstawę prawną ww. rozstrzygnięcia stanowiły przepisy art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm., dalej: K.p.a.), art. 4 pkt 22, art. 92a ust. 1, art. 92c ust. 1 u.t.d., lp. 6.1.2 oraz lp. 6.1.5 załącznika nr 3 do u.t.d., art. 23, art. 32 ust. 3, art. 46 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 165/2014 z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie tachografów stosowanych w transporcie drogowym i uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3821/1985 w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego (tj. Dz. U. UE L 2014 60.1 ze zm.), rozdział I, rozdział VIII załącznika IB do rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym (Dz. Urz. WE L 370 z dnia 31 grudnia 1985 r. ze zm.).