Sprawa ze skargi na postanowienie Wojewody [...] w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA (del) Leszek Kiermaszek (spr.), Sędziowie Sędzia NSA (del) Małgorzata Korycińska, Asesor Rafał Wolnik, Protokolant sekretarz sądowy Elwira Karasek, po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2004 r. sprawy ze skargi W.Ł. S.Ł. na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/4

Postanowieniem z dnia [...], nr [...], wydanym z powołaniem się na przepis art. 34 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /t.j. Dz.U. z 1991 r., Nr 36, poz. 161 ze zm./, Starosta Powiatowy w M. nie uwzględnił zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej wniesionych przez W. i S.Ł. oraz odmówił wstrzymania czynności egzekucyjnych. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia organ egzekucyjny stwierdził, iż egzekwowany obowiązek jest wykonalny, a jednocześnie w sprawie tej nie zachodzi błąd co do osoby zobowiązanego, gdyż decyzja nakładająca obowiązek wydana została w stosunku do W. i S.Ł., jako właścicieli nieruchomości. Organ ten wskazał również, że w prowadzonym postępowaniu nie zastosowano zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego.

Na powyższe postanowienie Starosty Powiatowego w M. zażalenie złożyli zobowiązani W. i S.Ł. zarzucając wskazanemu rozstrzygnięciu błąd w ustaleniach faktycznych oraz naruszenie art. 59 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Podnieśli oni w szczególności, że organ ten nie odniósł się w sposób właściwy do zgłoszonych w sprawie zarzutów, zwłaszcza zaś w kwestii błędu co do osoby zobowiązanego. Wskazali nadto, iż nie został rozstrzygnięty zarzut dotyczący skutków, jakie wiązać się będą z zamurowaniem okna oraz niemożnością jego dotychczasowego wykorzystania przez R. i J.Ł., posiadających w tym budynku służebność mieszkania. Jednocześnie podnieśli, że prace budowlane polegające na wykonaniu otworu okiennego prowadzone były na podstawie prawomocnej decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w M. z dnia [...], natomiast stwierdzenie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w M. zawarte w piśmie z dnia [...], że nastąpiła w tym zakresie samowola budowlana, jest w opinii odwołujących się "oczywistą nieprawdą". Ponadto w zażaleniu tym wskazali, iż postępowanie prowadzone w sprawie pozwolenia na budowę budynku szopo-garażu zostało umorzone na mocy decyzji z dnia [...], a zatem ich zdaniem "wydawanie kolejnych postanowień jest oczywistym naruszeniem prawa i stanowi dowolną interpretację działającą na niekorzyść stabilności decyzji administracyjnej".

Wojewoda [...] postanowieniem z dnia [...], nr [...] na zasadzie art. 138 § 1 pkt 1 kpa w związku z art. 17 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji - utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie. Uzasadniając rozstrzygnięcie organ ten stwierdził, że egzekwowany w tym postępowaniu obowiązek zamurowania okna wynika wprost z oceny prawnej wyrażonej w orzeczeniach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 września 1996 r. sygn. akt II SA/Ka 959/95 i z dnia 3 sierpnia 1999 r., sygn. akt II SA/Ka 2129/97, która to ocena jest dla organów administracji wiążąca. Reasumując, Wojewoda [...] podzielił stanowisko organu I instancji zawarte w zaskarżonym postanowieniu, a ponadto nie dopatrzył się wadliwości we wszczęciu i prowadzeniu postępowania egzekucyjnego.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego W. i S.Ł. domagali się uchylenia zaskarżonego postanowienia oraz poprzedzającego go postanowienia Starosty Powiatowego w M. Skarżący zarzucili wskazanym postanowieniom "rażące naruszenie przepisów prawa" polegające na niewyjaśnieniu stanu faktycznego sprawy, a w szczególności błędne oznaczenie osoby zobowiązanej, gdyż egzekwowany obowiązek nałożony został na osoby, które nie władają budynkiem. Z tych również względów stwierdzili, że obowiązek ten jest niewykonalny. Jednocześnie skarżący podnieśli, iż Wojewoda [...] nie odniósł się do wszystkich zgłoszonych w zażaleniu zarzutów, zwłaszcza zaś nie ustosunkował się do zarzutu, że egzekwowany obowiązek ma charakter niepieniężny i w związku z tym dla jego wykonania niezbędnym jest dokładne oznaczenie strony zobowiązanej.

Strona 1/4