Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Ziomek (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Dorota Chobian, Sędzia WSA Renata Detka, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Katarzyna Tuz-Stando, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 4 marca 2015r. sprawy ze skargi "M." Sp. z o.o. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej z dnia 15 grudnia 2014r. znak: [...] w przedmiocie kosztów badania sprawdzającego automatu do gier o niskich wygranych oddala skargę.
Postanowieniem z dnia 15 grudnia 2014 r. znak: [...], Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Celnego z dnia 22 października 2014 r. znak: [...] w przedmiocie obciążenia M. Sp. z o.o. kosztami postępowania powstałymi z tytułu wykonania badania sprawdzającego automatu do gier o niskich wygranych C. nr fabr. [...], nr poświadczenia rejestracji [...] w kwocie 900 zł.
W uzasadnieniu podniesiono, że powyższe badanie związane było bezpośrednio z prowadzonym postępowaniem w sprawie cofnięcia rejestracji przedmiotowego automatu, które zakończyło się wydaniem rozstrzygnięcia w dniu 9 października 2014 r., znak: [...].
Postanowieniem z dnia 30 lipca 2014 r. Naczelnik Urzędu Celnego wystąpił do Spółki M. z wezwaniem do poddania badaniu sprawdzającemu opisanego wyżej automatu do gier przez upoważnioną przez Ministra Finansów jednostkę badającą, tj. Laboratorium Celne Izby Celnej w P. Ustalenia zawarte w opinii z dnia 8.09.2014r., z której wynikało, że poddany badaniu automat do gier nie spełnia określonych przepisami ustawy o grach hazardowych, w tym art. 129 ust. 3, wymogów w zakresie maksymalnej stawki za grę oraz maksymalnej jednorazowej wygranej, legły u podstaw wydanego przez organ I instancji, postanowienia z dnia 22 października 2014 r.
W zażaleniu Spółka zarzuciła rozstrzygnięciu naruszenie prawa materialnego poprzez zastosowanie w niniejszej sprawie ustawy o grach hazardowych, w szczególności dokonanie badania pod kątem art. 129 ust. 3 tej ustawy, który podobnie jak cała ustawa, został wprowadzony do polskiego porządku prawnego w sposób niegodny z prawem polskim i unijnym i nie może być stosowany. W zażaleniu podniesiono ponadto zarzuty naruszenia przepisów postępowania, tj. art. 23b ust. 5 ustawy o grach hazardowych w zw. z art. 267 § 1 pkt 4, art. 269, art. 120, art. 121 § 1 i art. 122 Ordynacji podatkowej z uwagi na brak notyfikacji art. 23b ust. 5 ustawy o grach hazardowych Komisji Europejskiej.
Organ II instancji utrzymując zaskarżone postanowienie w mocy stwierdził, że przepisy art. 129 ust. 1 i 3 ustawy o grach hazardowych nie są przepisami technicznymi w rozumieniu art. 1 pkt 11 dyrektywy nr 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasady dotyczące społeczeństwa informacyjnego. Przepis art. 129 ust. 3 cyt. ustawy, jako zawierający definicję gier na automatach o niskich wygranych, nie ustala bowiem warunków uniemożliwiających prowadzenie gier na automatach poza kasynami i salonami gier albo mogących wpływać na sprzedaż takich automatów. Przepis ten definiuje pojęcie gry na automatach o niskich wygranych, a nie samego automatu.
Zdaniem organu prawidłowość powyższego rozumowania potwierdza wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 19 lipca 2012 r. wydany w sprawach połączonych C-213/11, C-214/11 i C-217/11. Wyrok ten nie daje podstawy do kwestionowania wszystkich przepisów ustawy o grach hazardowych. Trybunał badał bowiem wyłącznie przepisy dotyczące zakazu wydawania, przedłużania i zmiany zezwoleń na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych poza kasynami i tylko w tym zakresie orzekł, iż przepisy tej ustawy stanowią potencjalnie przepisy techniczne w rozumieniu dyrektywy nr 98/34/WE, ale tylko w przypadku ustalenia przez sądy krajowe, że przepisy tej ustawy wprowadzają warunki mogące mieć istotny wpływ na właściwość lub sprzedaż produktów. Model organizacji rynku gier należy zaś do kompetencji państwa członkowskiego.