Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Gminy Kije w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Kije
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Żak (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Dorota Chobian, Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal, Protokolant Joanna Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 lipca 2015 r. sprawy ze skargi K. Sp. z o.o. na uchwałę Rady Gminy Kije z dnia 16 lipca 2004 r. nr XIV/123/04 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Kije oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/7

W dniu 16 lipca 2004 r. Rada Gminy w Kijach podjęła uchwałę nr XIV/123/04 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Kije.

Na uchwałę tę, działając w oparciu o art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm. - dalej usg) skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach wniosła K. Sp. z o.o. (dalej zwana Spółką) domagając się stwierdzenia nieważności tej uchwały dotyczącej części działek o nr ew. 55 i 56 we wsi K. w zakresie, w jakim wprowadzono zakaz wszelkiej zabudowy oraz wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu.

Skarżąca Spółka zarzuciła podjęcie zaskarżonej uchwały z naruszeniem art. 21 ust.1 i art. 64 ust. 1 i 3 Konstytucji RP przez naruszenie prawa własności, art. 31 ust. 3 Konstytucji RP przez naruszenie zasady proporcjonalności oraz art. 1 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym przez przekroczenie granic władztwa planistycznego ponadto zarzucono naruszenie art. 82 ust. 1 pkt 1, art. 84 ust. 1 i 2 ustawy prawo wodne poprzez wprowadzenie całkowitego zakazu zabudowy na terenach potencjalnego zagrożenia powodzią bez możliwości zwolnienia spod zakazu oraz bez szczegółowego jego uzasadnienia i bez wykazania przesłanek takich jak ochrona stanu wód, czy też względy bezpieczeństwa.

Uzasadniając legitymację prawną do wniesienia skargi na uchwałę w/w Rady Gminy w Kijach nr XIV/123/04, Skarżąca wskazała, że jest właścicielem Małej Elektrowni Wodnej (dalej MEW) przy istniejącym jazie piętrzącym w km. 85+460 zlokalizowanej na działkach nr ew. 55 i 56. Spółka ma zawartą umowę dzierżawy ze Skarbem Państwa - Marszałkiem Województwa Świętokrzyskiego z dnia 27.02.2007r., której przedmiotem jest jaz z mostem na rzece Nidzie dla potrzeb energetycznych MEW oraz zastawki na śluzie wałowej na lewym brzegu Nidy na warunkach określonych w pozwoleniu wodnoprawnym z dnia 26.04.2001r. Elektrownia została wybudowana na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę. Obecnie skarżąca chce rozbudować istniejącą MEW, ale Wójt Gminy Kije decyzją z dnia 13.12.2013r. odmówił ustalenia środowiskowych uwarunkowań, ponieważ uznał, że planowana inwestycja jest niezgodna z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego; decyzja ta została utrzymana w mocy przez organ odwoławczy, który, powołując się na § 55 ust. 6 oraz § 31 ust. 3 tiret 10 zaskarżonej uchwały wyjaśnił, że inwestycja znajduje się na terenach potencjalnego zagrożenia powodzią, na których obowiązuje całkowity zakaz zabudowy, z wyjątkiem oczyszczalni ścieków w Umianowicach oraz na terenie Nadnidziańskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu gdzie obowiązuje zakaz wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu, z wyjątkiem obiektów związanych z zabezpieczeniem przeciwpowodziowym.

Zdaniem skarżącej Spółki treść § 55 ust. 6 zaskarżonej uchwały niweczy jej uprawnienia jako właściciela MEW wynikające z w/w pozwolenia wodnoprawnego, z którego wynika (pkt III ust. 6 decyzji), że warunkiem udzielenia pozwolenia wodnoprawnego jest utrzymywanie budowli i urządzeń wodnych w stanie pełnej sprawności technicznej oraz dokonywania remontów bieżących i kapitalnych. Podniesiono, że na remont składają się różnorodne czynności i w zależności od okoliczności (potrzeb) może dojść do konieczności zmiany parametrów użytkowych lub technicznych elektrowni lub też będzie musiało dojść do zmiany wysokości, długości bądź szerokości budowli, co skutkować będzie koniecznością uzyskania decyzji o pozwoleniu na rozbudowę przedmiotowej MEW, ponieważ rozbudowa traktowana jest przez prawo budowlane jak budowa. Pozwolenia na budowę mogą nawet wymagać inwestycje, które są na liście robót zwolnionych np. remont, gdy organ dojdzie do wniosku, że inwestycja winna być realizowana na podstawie pozwolenia na budowę i wniesie sprzeciw od zgłoszenia. Dlatego też w przypadku wypełniania przez Spółkę obowiązków wynikających z pozwolenia wodonoprawnego może zaistnieć realna groźba zniweczenia przez zaskarżone zapisy przedmiotowej uchwały tj. § 55 ust. 6 i § 31 ust. 3 tiret 10 - praw nabytych. Skarżąca posiada uprawnienia wynikające z ostatecznej decyzji i oczekuje, że będą one respektowane i tego oczekiwania nie może niweczyć wydanie aktu prawa miejscowego. Poprzez uchwalenie planu został naruszony wynikający z art. 28 ust. 2 w związku z art. 30 ust. 7 Prawa budowlanego interes prawny Spółki. Treść zaskarżonej uchwały w części dotyczącej działek nr 55 i 56 uniemożliwia realizację prowadzonej działalności, co do której została wydana decyzja w zakresie pozwolenia wodnoprawnego. Stąd też całkowity zakaz zabudowy oraz zakaz wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu na działkach gdzie znajdują się urządzenia i budowle MEW należące do spółki narusza prawo własności.

Strona 1/7