Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący NSA Jan Zimmermann (spr) Sędziowie WSA Grażyna Firek WSA Ewa Rynczak Protokolant Grażyna Grzesiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 maja 2008r . sprawy ze skargi A. W. na uchwałę Rady Gminy B. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego sołectw Gminy B. skargę oddala
Rada Gminy B. podjęła w dniu [...] uchwałę Nr [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego sołectw Gminy B.
Na uchwałę tę skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wniosła w dniu 17 października 2007 r. A. W., zam. w K., przy ul. [...]. Skarga została poprzedzona wezwaniem do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia skarżącej, skierowanym w dniu 30 sierpnia 2007 r. do Rady Gminy B. Wezwanie to zostało podpisane przez adw. A. C., która powołała się na pełnomocnictwo A. W. Pełnomocnictwa tego nie było w aktach. Dopiero na wezwanie Sądu skarżąca przesłała pełnomocnictwo datowane na dzień 16 sierpnia 2008 r. (wezwanie nosiło datę 16 sierpnia 2007 r.). Sąd przyjął to pełnomocnictwo, uznając, że w jego dacie nastąpiła oczywista pomyłka.
W skardze zawarto wniosek o "wyeliminowanie z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego drogi klasy [...], zaprojektowanej na działce nr [...] i nr [...]" w D., jako godzącej w interes prawny skarżącej, a nie mającej żadnego uzasadnienia ekonomicznego ani społecznego. Zdaniem skarżącej droga nie jest potrzebna a jej przeprowadzenie zmusi ją do rozbiórki budynku gospodarczego.
W odpowiedzi na skargę wniesiono o jej odrzucenie, a ewentualnie o jej oddalenie. Wniosek o odrzucenie umotywowano brakiem wezwania do usunięcia naruszenia. Podniesiono, że załączone do wezwania pełnomocnictwo dotyczyło tylko sprawy "do sygn. akt [...]", dotyczącej wydania wypisu i wyrysu planu, a nie uprawniało do wniesienia wezwania.
W dalszej części odpowiedzi stwierdzono, że nie jest prawdziwe stwierdzenie skargi, jakoby przeprowadzenie nowej drogi rażąco naruszało interes prawny skarżącej. Plan nie zmienił sposobu zagospodarowania nieruchomości nr [...], która jest drogą stanowiącą własność Gminy B. Napisano, że skarżąca nie rozumie istoty planu zagospodarowania przestrzennego, który nie powoduje żadnych skutków w zakresie stanu prawnego działek ani dla ich granic.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Skarga na uchwałę organu gminy, w tym także skarga na uchwałę w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jest oparta o regulację art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.). Przepis ten wymaga, żeby podmiot skarżący wykazał, że zaskarżona uchwała naruszyła jego interes prawny. W analizowanej tu sprawie skarżąca tego nie wykazała. Można tu mówić jedynie o naruszeniu interesu faktycznego, skoro plan nie spowodował żadnych skutków dla działki skarżącej.
Niezależnie od tego jednak należy stwierdzić, że nie naruszenie interesu prawnego, tylko naruszenie obiektywnego porządku prawnego jest kryterium działania sądu administracyjnego. Dlatego nawet w sytuacji, gdyby zaskarżony plan rzeczywiście naruszał interes prawny skarżącej (tak mogłoby się stać, gdyby jego unormowania rzeczywiście ingerowały w prawo jej własności), to i tak powinnością Sądu byłoby zbadanie, czy plan ten nie narusza prawa. Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) dopuszcza bowiem ingerencję organów planistycznych w prawo własności nieruchomości przy zachowaniu odpowiedniej procedury. Samo naruszenie interesu prawnego nie mogłoby zatem spowodować stwierdzenia nieważności zaskarżonej uchwały.
Badając uchwałę Rady Gminy B. z dnia [...]. Sąd nie znalazł naruszenia prawa. Uchwała została podjęta po przeprowadzeniu prawidłowej procedury planistycznej i uchwalona w prawidłowy sposób. Nie znalazł potwierdzenia sformułowany na rozprawie zarzut skarżącej, że projekt planu nie został wyłożony do publicznego wglądu. Z dokumentacji sprawy wynika, że wyłożenie to miało miejsce w dniach od [...] kwietnia 2006 r. do [...] maja 2006 r.
W opisanym stanie rzeczy Sąd oddalił skargę, nie znajdując naruszenia prawa w zaskarżonej uchwale, kierując się art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).