Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Joanna Człowiekowska (spr.) Sędziowie: WSA Mirosław Bator WSA Paweł Darmoń Protokolant: starszy sekretarz sądowy Katarzyna Zbylut po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 marca 2020 r. sprawy ze skargi T. M. na decyzję [....] Lekarz Weterynarii w K. z dnia 16 września 2019 r., znak: [...] w przedmiocie unieważnienia zezwolenia przewoźnika skargę oddala.
Decyzją z dnia 12 lipca 2019 r. nr [...] Powiatowy Lekarz Weterynarii w N. T. unieważnił zezwolenie przewoźnika zgodne z art. 10 ust. 1 - TYP 1 Rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2005 nr PL12112821/2017/PIW/400/T/żywe zw./01Z/17 wydane w dniu 2 marca 2017 r., zmienione decyzją nr [...] z dnia 9 maja 2019 r. dla przewoźnika T. M..
W wyniku przeprowadzonego postępowania, dokumentacji z przeprowadzonych kontroli, zapisu monitoringu znajdującego się w ubojni, a także przesłuchania T. M., organ stwierdził naruszenie przez przewoźnika przepisów rozporządzenia 1/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu i związanych z tym działań oraz zmieniającego dyrektywy 64/432/EWG i 93/119/WE. W ocenie organu T. M. dokonał niedozwolonego transportu zwierząt (przewóz zwierząt bez zdolności transportowej, słabych, chudych, kulawych, brak uboju z konieczności sztuki bydła, która nie mogła zejść o własnych siłach ze środka transportu, przenoszenie jej w sposób powodujący cierpienie i stres), powierzył obsługę zwierząt podczas transportu osobie nieprzeszkolonej, nie zapewnił właściwego leczenia weterynaryjnego zwierzętom chorym i zranionym, dokonał rozładunku mającego znamiona znęcania się nad zwierzętami w rozumieniu art. 6 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia1997 r. o ochronie zwierząt. Organ stwierdził również, że T. M. nie prowadził rzetelnie dokumentacji dla każdego środka transportu.
W ocenie organu stwierdzone znaczne naruszenia przepisów rozporządzenia nr 1/2005, brak wiedzy o transporcie zwierząt, przyjęcie do transportu zwierząt chorych, kulawych, słabych, przewidując, że nie przetrwają transportu, umyślne przyczynienie się do zadania bólu i cierpienia transportowanym zwierzętom, brak zapewnienia im opieki lekarza weterynarii, czy nawet pracownika ubojni celem ich ewentualnego uśmiercenia, wskazały na konieczność unieważnienia zezwolenia udzielonego przewoźnikowi. Zdaniem organu, okoliczności związane z dokonanym rozładunkiem, swobodne wejście na teren ubojni późną nocą, bez obecności jej właścicieli, pracowników lub urzędowego lekarza weterynarii, dowodzi przemyślanego, planowanego działaniu, mającemu na celu uniknięcie obecności osób odpowiedzialnych za odbiór transportu w rzeźni i tym samym celowemu dostarczeniu do ubojni bydła w złej kondycji.
Ponieważ niezgodności, które wystąpiły w czasie transportu z dnia 28 maja 2019 r. są nieodwracalne i ryzyko ich ponownego wystąpienia jest bardzo duże, organ uznał, że odpowiednią sankcją będzie unieważnienie zezwolenia, gdyż sankcja w postaci dodatkowych kontroli przewoźnika nie będzie wystarczającym środkiem, przy tak istotnym pogwałceniu przepisów rozporządzenia nr 1/2005.
Z rozstrzygnięciem tym nie zgodził się T. M.. W odwołaniu zarzucił naruszenie art. 7, 77 § 1 k.p.a. przez zaniechanie dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy oraz wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego w istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy kwestiach, tj. przez brak ustaleń w zakresie tego, czy w momencie załadunku zwierząt na środek transportu były one niezdolne do transportu i czy odwołujący nie będący lekarzem weterynarii był w stanie rzetelnie ocenić ich stan. Odwołujący się zarzucił również naruszenie art. 81 a § 1 k.p.a. poprzez podjęcie przez organ I instancji decyzji o unieważnieniu zezwolenia na transport zwierząt w sytuacji istnienia niedających się usunąć wątpliwości co do stanu faktycznego, które powinny być rozstrzygane na korzyść strony oraz poprzez prowadzenie postępowania administracyjnego z naruszeniem zasady bezstronności przejawiające się zastosowaniem względem odwołującego najsurowszej z możliwych sankcji tylko ze względu na osobistą niechęć i uprzedzenia pracowników organu wobec odwołującego. T. M. zarzucił również naruszenie przepisów prawa materialnego, a to: art. 25 w zw. z art. 26 ust. 4 pkt c Rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu i związanych z tym działań poprzez zastosowanie wobec odwołującego kary nieproporcjonalnej do stwierdzonych naruszeń i unieważnienie zezwolenia przewoźnika w sytuacji gdy istniała możliwość zastosowania kary o mniej dolegliwym charakterze, która spełniała wymogi skuteczności, proporcjonalności i odstraszania.