Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Łoboz (spr.) Sędziowie: WSA Tadeusz Kiełkowski WSA Iwona Niżnik-Dobosz Protokolant: starszy sekretarz sądowy Katarzyna Zbylut po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 marca 2019 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Prezydenta Miasta K. z dnia 2 października 2018 r., znak: [...] w przedmiocie określenia opłaty za usługę wodną I. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji; II. zasądza od Prezydenta Miasta K. na rzecz skarżącego J. K. kwotę 1017,00 zł (tysiąc siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia 02.10.2019 roku sygn. [...] skierowaną do J. K. Prezydent Miasta K. , działając na podstawie art. 104 § 1, art. 107 ustawy z dnia 14.06.1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (zwana dalej - k.p.a.) w związku z art. 273 ust. 6 ustawy z dnia 20.07.2017r. - Prawo wodne, określił opłatę za usługę wodną dla właściciela nieruchomości zlokalizowanej na działkach nr: [...], [...], [...], [...] nr księgi wieczystej [...] obręb: [...] jednostka ewidencyjna [...], przy ulicy [...] w K.. Opłata została określona za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej na skutek wykonywania na nieruchomości o powierzchni 4668 m2 robót i obiektów budowlanych trwale związanych z gruntem mających wpływ na zmniejszenie tej retencji przez wyłączenie 79% powierzchni nieruchomości z powierzchni biologicznie czynnej na obszarach nieujętych w systemy kanalizacji otwartej lub zamkniętej, za okres od 1 stycznia 2018 roku do 31 grudnia 2018 roku wynoszącą 1850zł.
Wydanie przedmiotowej decyzji poprzedzone zostało stosowną procedurą. W dniu 30.04.2018 roku pismem znak: [...] skierowanym do C. J. K. Sp. K. Urząd Miasta K. Wydział Gospodarki Komunalnej poinformował o ustaleniu opłaty za usługę wodną opisaną wyżej w wysokości 1850zł.
Strona - C. J. K. spółka komandytowa sp. k. wystosowała w sprawie [...] reklamację od informacji o wysokości opłaty za usługę wodną, wnosząc o ustalenie, iż opłata wynosi 0zł.
Prezydent Miasta K. , w odpowiedzi na reklamację, wydał wskazaną wyżej decyzję z dnia 02.10.2019 roku sygn. [...], kierując ją do J. K..
Od decyzji Prezydenta Miasta K. J. K. wniósł skargę, zaskarżając ją w całości. Wskazanej decyzji zarzucił po pierwsze nieważność na podstawie art. 156 § 1 pkt. 4 k.p.a., podnosząc, że została ona skierowana do osoby, która nie była stroną. Uzasadniając zarzut wskazał, iż jako adresat decyzji wskazany został J. K., podczas gdy sprawa została wszczęta i była prowadzona wobec "C. J. K. sp. k.". Skarżący nadmienił, iż J. K. jest jedynie komplementariuszem w "C. J. K. spółka komandytowa", która z kolei jest komplementariuszem w spółce "C. J. K. spółka komandytowa sp. k.".
Oprócz tego, skarżący zarzucił, iż w sprawie naruszono art. 7, 77 § 1 i 107 k.p.a. oraz błędnie ustalono stan faktyczny poprzez przyjęcie, że nieruchomość jest położona na obszarze nieujętym w systemy kanalizacji otwartej lub zamkniętej, jak również poprzez brak ustaleń odnośnie struktury i przebiegu kanalizacji. Skarżący wskazał również, iż doszło do naruszenia prawa materialnego, a to art. 269 ust. 1 pkt. 1, art. 272 ust. 8 Ustawy - Prawo wodne przez ich błędną wykładnię polegającą w szczególności na błędnym ustaleniu znaczenia terminu "obszar nieujęty w systemy kanalizacji otwartej lub zamkniętej". Skarżący zarzucił także, iż naruszono przepisy prawa materialnego, a to art. 269 ust. 1 pkt. 1, art. 16 pkt. 59 Ustawy - Prawo wodne w zw. z art. 2 pkt. 7 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 roku o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków poprzez błędną wykładnię pojęcia "system kanalizacji otwartej lub zamkniętej" przez nadanie mu znaczenia przypisanego przez ustawę dla innego pojęcia, tj. "system kanalizacji zbiorczej".