Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Paweł Darmoń Sędziowie : WSA Tadeusz Kiełkowski WSA Agnieszka Nawara-Dubiel (spr.) Protokolant : Anna Bubula po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 lutego 2019 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Prezydenta Miasta z dnia 2 października 2018 r. znak: [...] w przedmiocie określenia opłaty za usługę wodną I. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji, II. zasądza od Prezydenta Miasta na rzecz skarżącego J. K. kwotę 603 zł (słownie: sześćset trzy złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Prezydent Miasta decyzją z dnia 2 października 2018 r., znak [...] określił opłatę za usługę wodną dla J. K. właściciela nieruchomości zlokalizowanej na działkach nr: [...]; [...]; [...] - nr księgi wieczystej [...], obręb: [...], jednostka ewidencyjna: [...], przy ulicy [...] w K., za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej na skutek wykonywania na nieruchomości o powierzchni 6 037 m2 robót i obiektów budowlanych trwale związanych z gruntem mających wpływ na zmniejszenie tej retencji przez wyłączenie 88% powierzchni nieruchomości z powierzchni biologicznie czynnej na obszarach nieujętych w systemy kanalizacji otwartej lub zamkniętej, za okres: 1 stycznia 2018r. - 31 grudnia 2018r. wynoszącą 2 642 zł
Wysokość opłaty za usługę wodną obliczono jako iloczyn:
- jednostkowej stawki opłaty wynoszącej: 0,50 zł
- wyrażonej w m2 wielkości utraconej powierzchni biologicznie czynnej wynoszącej: 5284 m2 (pomiaru dokonano w oparciu o Ortofotomapę z 2017 r. pozyskaną z Grodzkiego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w K.)
- czasu wyrażonego w latach - 1 rok w następujący sposób: 5 284 [m2 ] x 0,50 [zł/ m2] x 1 [rok] = 2 642 [zł, rok].
Jako podstawę prawną decyzji wskazano art. 104 § 1 oraz art. 107 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257, z 2018 r. poz. 149, 650, 1544, 1629) dalej: k.p.a. w związku z art. 273, ust. 6 ustawy z dnia 20 lipca 2017r. Prawo wodne (Dz. U. z 2017 r. poz. 1566, 2180, z 2018 r. poz. 650, 710, 1479).
Opisaną wyżej decyzję zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie J. K., zarzucając jej
1. nieważność na podstawie art. 156 § 1 pkt 4 Kodeksu postępowania administracyjnego,
2. mające istotny wpływ na wynik sprawy naruszenie przepisów postępowania w postaci art. 7, 77 § 1 i 107 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz błędne ustalenie stanu faktycznego poprzez błędne przyjęcie, że nieruchomość jest położona na obszarze nieujętym w systemy kanalizacji otwartej lub zamkniętej, jak również poprzez brak ustaleń odnośnie struktury i przebiegu kanalizacji,
3. mające istotny wpływ na wynik sprawy naruszenie przepisów prawa materialnego w postaci art. 269 ust. 1 pkt 1, art. 272 ust. 8 ustawy- Prawo wodne poprzez ich błędną wykładnię polegającą w szczególności na błędnym ustaleniu znaczenia terminu "obszar nieujęty w systemy kanalizacji otwartej lub zamkniętej",
4. mające istotny wpływ na wynik sprawy naruszenie przepisów prawa materialnego w postaci art 269 ust. 1 pkt 1, art. 16 pkt 59 ustawy - Prawo wodne w zw. z art. 2 pkt 7 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (tj. Dz.U. z 2018 r. poz. 1152) poprzez ich błędną wykładnię poprzez nadaniu pojęciu "system kanalizacji otwartej lub zamkniętej"' znaczenia przypisanego przez ustawę dla innego pojęcia, tj. "system kanalizacji zbiorczej".
Na podstawie tych zarzutów skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji, ewentualnie o uchylenie zaskarżonej decyzji i umorzenie postępowania administracyjnego, a także o zasądzenie od organu na rzecz skarżącego zwrotu kosztów postępowania, w tym opłaty stosunkowej, opłaty skarbowej i kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.