Sprawa ze skargi na decyzję Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie - Dyrektora Zarządu Zlewni w K. w przedmiocie określenia opłaty podwyższonej za wykorzystanie wód
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Łoboz (spr.) Sędziowie: WSA Magda Froncisz NSA Anna Szkodzińska Protokolant: starszy referent sądowy Anna Frasik-Mazurek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 lipca 2020 r. sprawy ze skargi T. E. sp. z o.o. w J. G. na decyzję Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie - Dyrektora Zarządu Zlewni w K. z dnia [...] października 2019 r. znak: [...] w przedmiocie określenia opłaty podwyższonej za wykorzystanie wód skargę oddala.

Inne orzeczenia o symbolu:
6099 Inne o symbolu podstawowym 609
Inne orzeczenia z hasłem:
Wodne prawo
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inne
Uzasadnienie strona 1/5

20 września 2019 r. Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie Zarząd Zlewni w K. (dalej jako "PGW WP" lub "organ") ustalił T. E. sp. z o.o. z siedzibą w J. G. - dalej jako "Spółka", opłatę podwyższoną za korzystanie z wód W. w km 80+875 do celów energetycznych dla Elektrowni Wodnej D. bez wymaganego pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego za IV kwartał 2018 r. Jako podstawę prawną organ wskazał art. 281 ust. 5 ustawy z 20 lipca 2017 r. Prawo wodne (Dz. U. poz. 1566 ze zm.; dalej jako "p.w.").

W reklamacji skierowanej do PGW WP Spółka zarzuciła, że opłata została ustalona z naruszeniem:

- art. 35 ust. 3 pkt 1 i 6, art. 270 ust. 4, art. 281 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 280 pkt 1 lit. a) p.w. poprzez przyjęcie bez podstawy prawnej, że Spółka korzysta z usług wodnych polegających na poborze wód powierzchniowych, chociaż w rzeczywistości korzysta z usług wodnych obejmujących korzystanie z wód do celów energetyki wodnej;

- art. 6, art. 7, art. 7a, art. 8, art. 77 § 1, art. 80 i art. 81a § 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm.; dalej jako "k.p.a.") w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez zaniechanie zebrania wyczerpującego materiału dowodowego i jego wszechstronnego rozważenia, a tym samym niewyjaśnienie rzeczywistego stanu faktycznego sprawy, co spowodowało bezpodstawne przyjęcie, że Spółka nie posiada pozwolenia wodnoprawnego na korzystanie z wód rzeki W. do celów energetycznych na potrzeby Elektrowni Wodnej D. w K..

Jednocześnie Spółka wniosła o uznanie reklamacji i odstąpienie od ustalenia oraz naliczenia opłaty podwyższonej.

W uzasadnieniu reklamacji Spółka wskazała, że opłatę podwyższoną można ustalać wyłącznie w przypadku korzystania z usług wodnych określonych w zamkniętym katalogu z art. 280 p.w. który to katalog nie zawiera usług wodnych, które polegają na korzystaniu z wód do celów energetyki, w tym energetyki wodnej (art. 35 ust. 3 pkt 6 p.w.), z których Spółka korzysta. Dodatkowo podniosła, że w przedmiotowej sprawie do czynienia mamy z poborem zwrotnym (art. 16 pkt 40 p.w.), który jest jednym ze sposobów korzystania z wód do celów energetyki wodnej, natomiast pobór wód podziemnych lub powierzchniowych jest poborem bezzwrotnym w rozumieniu Prawa Wodnego. Opłatę za pobór wód do celów elektrowni wodnej ponosi się wyłącznie za ilość energii elektrycznej wyprodukowanej z wykorzystaniem wody pobranej zwrotnie (art. 270 ust. 4 p.w.), a nie za ilość pobranej wody. Nie ponosi się również opłaty stałej za pobór wody do celów elektrowni wodnej (art. 270 ust. 2 p.w.) przez co niemożliwe jest ustalenie wysokości opłaty podwyższonej za pobór wód powierzchniowych, która stanowi 500% opłaty zmiennej za pobór wód powierzchniowych (art. 281 ust. 1 pkt 1 p.w.) gdyż ustalenie opłaty podwyższonej wymaga ustalenia ilości pobranych wód powierzchniowych bez wymaganego pozwolenia wodno-prawnego, na podstawie badań, pomiarów lub innych czynności kontrolnych, co oznacza, że opłata zmienna nie może być podstawą do ustalenia opłaty podwyższonej, bo jej wysokość jest ustalona w oparciu o ilość energii elektrycznej wyprodukowanej w obiekcie energetyki wodnej z wykorzystaniem wody pobranej zwrotnie, a nie ilości pobranych wód powierzchniowych. W związku z powyższym, zdaniem Spółki ustalenie opłaty podwyższonej nastąpiło bez podstawy prawnej. Organowi Spółka zarzuciła również naruszenie przepisów postępowania a w szczególności art. 6, art. 7, art. 7a, art. 8, art. 77 § 1, art. 80 i art. 81a § 1 k.p.a. gdyż przez zaniechanie zebrania wyczerpującego materiału dowodowego i jego wszechstronnego rozważenia, nie został wyjaśniony rzeczywisty stan faktyczny sprawy, co spowodowało bezpodstawne przyjęcie, że Spółka nie posiada pozwolenia wodnoprawnego na korzystanie z wód rzeki W. do celów energetycznych na potrzeby Elektrowni Wodnej D. w K.. Według Spółki w obrocie prawnym funkcjonuje pozwolenie wodnoprawne na korzystanie z wód W. do celów energetycznych na potrzeby Elektrowni Wodnej D.. Jest ono zawarte w pkt I decyzji Prezydenta Miasta K. z dnia 5 października 2016 r. ([...] Poprzez zaskarżenie tej decyzji przez obie strony została ona uchylona w całości przez Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w K. (Dyrektor RZGW) decyzją z 10 lutego 2017 r. ([...]). Zdaniem spółki zakres obu odwołań obejmował tylko sporną kwestię zakresu i sposobu partycypacji w kosztach utrzymania urządzeń wodnych, samo pozwolenie wodnoprawne nie było zaś przez Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w K. (dalej: RZGW) kwestionowane. Uchylenie decyzji Prezydenta Miasta K. w całości przez organ odwoławczy stanowiło zdaniem spółki rażące naruszenie prawa. Na decyzję Dyrektora RZGW Spółka złożyła skargę do WSA w Krakowie, którą są oddalił wyrokiem z 27 lipca 2017 r. (sygn. akt II SA/Kr 478/17). Niemniej jednak Naczelny Sąd Administracyjny, po rozpoznaniu skargi kasacyjne Spółki, wyrokiem z 27 czerwca 2018 r. (II OSK 3210/17) uchylił wyrok WSA i uchylił decyzję Dyrektora RZGW podzielając stanowisko Spółki. Zdaniem Spółki, NSA stwierdził, że do wyjaśnienia pozostała jedynie kwestia uczestniczenia w wyżej wspomnianych kosztach utrzymania urządzeń wodnych, gdyż w części pozwolenia wodnoprawnego nie była kwestionowana przez żadną ze stron. Ponadto, według Spółki, NSA uznał, że Dyrektor RZGW po przeprowadzeniu postępowania uzupełniającego ma wydać decyzję rozstrzygającą sprawę co do meritum, a to wszystko zdaniem Spółki oznacza, że decyzja Prezydenta Miasta K. z 5 października 2016 roku w zakresie udzielenia pozwolenia wodno-prawnego nie ulegnie już zmianie, czyli pozwolenie funkcjonuje w obrocie prawnym już od chwili wydania decyzji przez Prezydenta Miasta K..

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6099 Inne o symbolu podstawowym 609
Inne orzeczenia z hasłem:
Wodne prawo
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inne