Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Szkodzińska Sędziowie: WSA Wojciech Jakimowicz (spr.) WSA Kazimierz Bandarzewski Protokolant: Anna Chwalibóg po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 czerwca 2010 r. sprawy ze skarg W. J. oraz B. K. na uchwałę Rady Gminy Zielonki z dnia 21 września 2006 r., nr XLI/53/2006 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego I. stwierdza nieważność § 31 zaskarżonej uchwały; II. w pozostałym zakresie skargę oddala; III. określa, że uchwała w zakresie w jakim stwierdzono jej nieważność nie może być wykonywana; IV. zasądza od Rady Gminy Zielonki na rzecz skarżących W. J. oraz B. K. po 570 (pięćset siedemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Rada Gminy Zielonki podjęła w dniu 21 września 2006 r. uchwalę nr XLI/53/2006 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na obszarze Gminy Zielonki nr 19 w granicach administracyjnych miejscowości Korzkiew rejon Nowa Wieś.
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na powyższą uchwałę złożył w dniu 9 lutego 2010 r. W.J. , reprezentowany przez pełnomocnika radcę prawnego M.S.. W tym samym dniu została złożona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skarga na tę samą uchwałę przez B.K. , również reprezentowanego przez pełnomocnika radcę prawnego M.S. . Obydwie skargi zostały poprzedzone wezwaniem Rady Gminy Zielonki do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia skarżących, które wpłynęło do właściwego organu w dniu 18 stycznia 2010 r. Rada Gminy Zielonki nie udzieliła odpowiedzi na wezwania skarżących.
Skarżący wnieśli o stwierdzenie nieważności uchwały Rady Gminy Zielonki nr XLI/53/2006 z dnia 21 września 2006 roku w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na obszarze Gminy Zielonki Nr 19 w granicach administracyjnych miejscowości Korzkiew rejon Nowa Wieś w części dotyczącej nieruchomości stanowiącej działkę ewidencyjną nr [...] będącej własnością W.J. oraz nr [...] będącej własnością B.K. , położonych w miejscowości K. . Ponadto wnieśli o orzeczenie, że zaskarżona uchwała nie może być wykonywana do czasu uprawomocnienia się orzeczenia wydanego w sprawie. Wnieśli również o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
W.J. i B.K. podali, uzasadniając swój interes prawny do wystąpienia ze skargą na miejscowy plan zagospodarowani przestrzennego, iż są odpowiednio właścicielami nieruchomości stanowiącej działkę ewidencyjną nr [...] oraz nr [...] w miejscowości K Skarżący wskazali, iż dla wyżej wymienionych nieruchomości miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje oznaczenie [...] oraz [...]. Zgodnie z § 18 zaskarżonej uchwały obszar ten w części stanowi tereny zabudowy mieszkaniowej zagrodowej z usługami agroturystycznymi, oznaczone symbolem [...]. Jako przeznaczenie podstawowe tak oznaczonych terenów ustalono funkcję agroturystyczną obejmującą istniejącą i nową zabudowę wraz z ewentualnymi zabudowaniami gospodarczymi, hodowlanymi produkcji rolnej, infrastruktury turystycznej, budynkami zamieszkania zbiorowego. Jako przeznaczenie dopuszczalne ustalono m.in. możliwość lokalizacji budynków o funkcji mieszkaniowej o charakterze zabudowy jednorodzinnej. Wśród zasad zagospodarowania terenu i warunków zabudowy ustalono m.in. obowiązek pozostawienia terenów biologicznie czynnych zagospodarowanych wysoką zielenią w wysokości 85% terenu inwestycji.
Podniesiono w skargach, że zaskarżona uchwała w zakresie dotyczącym nieruchomości należących do skarżących, została wydana z naruszeniem interesu prawnego skarżących, który wynika z normy art. 6 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Przepis ten stanowi normę prawa materialnego, z której wynika uprawnienie gminy do kształtowania sposobu wykonywania przez właścicieli prawa własności ich nieruchomości w zakresie ich zagospodarowania - tzw. władztwo planistyczne. Zgodnie z treścią art. 6 ust. 2 wspomnianej ustawy planistycznej każdy ma prawo, w granicach określonych ustawą, do zagospodarowania terenu, do którego ma tytuł prawny, zgodnie z warunkami ustalonymi w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Z treści tej normy wynika uprawnienie, polegające na tym, iż jeśli uchwalono miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego to właściciel może żądać od gminy jednoznacznego określenia warunków zagospodarowania swojej nieruchomości. Zgodnie z art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy planistycznej w planie miejscowym określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Z przepisu tego wynika, że normy planu miejscowego powinny w sposób jasny i czytelny wskazywać konkretne przeznaczenie określonych nieruchomości. Normy uchwały Rady Gminy Zielonki naruszają tak rozumiany interes prawny skarżących czyniąc nieczytelnymi uprawnienia wynikające dla nich z ustaleń planu miejscowego dotyczących należącej do nich nieruchomości. Ponadto skarżący wskazali na treść uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 23 października 2009 roku, sygn. akt: II SA/Kr 776/09, w świetle którego skarżący posiadają interes prawny w niniejszej sprawie wywodzony z norm prawa cywilnego - prawa własności nieruchomości położonej na terenie objętym planem.