Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Iwona Niżnik-Dobosz (spr.) Sędziowie : WSA Mirosław Bator NSA Joanna Tuszyńska Protokolant : starszy sekretarz sądowy Małgorzata Piwowar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 września 2017 r. sprawy ze skargi A. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 28 lutego 2017 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy zmiany decyzji w sprawie przekształcenia prawa użytkowania nieruchomości I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz skarżącego A. L. kwotę 697 zł ( słownie: sześćset dziewięćdziesiąt siedem złotych ) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 28 lutego 2017 r. (znak: [...]), na podstawie:
- art. 3 i art. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 83 - dalej jako: u.p.p.u.w. lub ustawa o przekształceniu) oraz
- art. 155 w zw. z art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r., poz. 23 z późn. zm. - dalej jako: k.p.a.), po rozpatrzeniu odwołania A. Ł. reprezentowanego przez profesjonalnego pełnomocnika, od decyzji wydanej z upoważnienia Prezydenta Miasta K. z dnia 10 listopada 2016 r. (znak [...]) orzekającej o odmowie zmiany ostatecznej decyzji Prezydenta Miasta K. z dnia 22 sierpnia 2016 r. (znak: [...]) orzekającej o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości gruntowej oznaczonej jako działka ewidencyjna nr [...], obręb [...] pow. 1805m2, jednostka ewidencyjna [...], objętej księgą wieczystą [...], utrzymało w mocy zaskarżoną decyzje organu I instancji.
Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Decyzją Prezydenta Miasta K. z dnia 10 listopada 2016 r. (znak: [...]) orzeczono o odmowie zmiany ostatecznej decyzji Prezydenta Miasta K. z dnia 22 sierpnia 2016 r. (znak: [...]) orzekającej o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości gruntowej oznaczonej, jako działka ewidencyjna nr [...], obręb [...], pow. 1805m2, jednostka ewidencyjna [...], objętej księgą wieczystą [...] W uzasadnieniu szeroko streszczono przebieg dotychczasowego postępowania, przytoczono treść art. 155 k.p.a., a następnie podkreślono, że zgodnie z treścią art. 4 ust. 3 u.p.p.u.w. wniosek o rozłożenie na raty opłaty z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności można skutecznie złożyć do dnia, w którym decyzja o przekształceniu stała się ostateczna, ponieważ z tym dniem użytkownik wieczysty, jako uprawniony do żądania ulgi w spłacie w formie rat, traci swój status użytkownika wieczystego. Dodano, że zdaniem organu I instancji w przypadku A. Ł. żądanie to nie mogło zostać zrealizowane, a to z powodu zakazu zbywania oraz obciążania, który został ustanowiony na jego udziale w przedmiotowej nieruchomości i do dnia 10 listopada 2016 r. nie został wykreślony. W dalszej części uzasadnienia podniesiono, że rozłożenie na raty po dniu 14 września 2016 r., czyli po dacie uzyskania przymiotu ostateczności przez decyzję, jest niemożliwe. Zaznaczono bowiem, że ustawodawca szczegółowo uregulował zasady udzielenia ulg od opłaty za przekształcenie, która stanowi niepodatkową należność budżetową o charakterze publiczno-prawnym. Ponadto wskazano, że przepisy zawarte w art. 4 u.p.p.u.w. wyłączają możliwość stosowania ulg wymienionych w art. 64 w zw. z art. 55 ustawy o finansach publicznych, tj. umorzenia w całości lub w części oraz odroczenia na raty spłaty należności. Podkreślono przy tym, że organ I instancji pomimo stwierdzenia, iż zmianie decyzji stoją na przeszkodzie przepisy szczególne zbadał również pozostałe przesłanki wynikające z treści art. 155 k.p.a. W szczególności zwrócono uwagę, że regulacja prawna w tym przepisie nie pozwala na jej korygowanie względami natury słusznościowej, czy celowościowej. Podniesiono także, że w niniejszej sprawie interes obywateli jest sprzeczny z interesem wnioskodawcy, a nadto zwrócono uwagę, że w orzecznictwie sądowoadministracyjnym dominuje pogląd, iż art. 155 k.p.a. może mieć zastosowanie tylko do decyzji uznaniowych.