Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Rynczak Sędziowie: WSA Wojciech Jakimowicz WSA Mariusz Kotulski (spr.) Protokolant: Maciej Żelazny po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 września 2010 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Wieliczce na uchwałę Rady Gminy Biskupice z dnia 6 sierpnia 1999 r. nr XIV/74/99 w przedmiocie warunków przyłączenia do gminnej sieci wodociągowej stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.
W dniu 6 sierpnia 1999r. Rada Gminy Biskupice, działając na podstawie art. 7 ust.1 pkt 3 i art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. z 1996 r. Dz. U. Nr 13 poz. 74 ze zm.) i art. 4 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 1997 r. Nr 9 poz. 43 z późn. zm.) podjęła uchwałę Nr XIV/74/99 w sprawie warunków podłączenia do miejskich sieci wodociągowych.
Zgodnie z § 1 ust. 2 zaskarżonej uchwały każdy podmiot przyłączający się do miejskiej sieci wodociągowej uiszcza opłatę przyłączeniową w wysokości § 2 tej uchwały. Zasadę waloryzacji tej opłaty zamieszczono w § 3 uchwały. Natomiast w § 4 tej uchwały określono zwolnienia podmiotowe z obowiązku uiszczenia opłaty.
Prokurator Rejonowy w Wieliczce w piśmie z dnia 11 maja 2010r. wniósł skargę na uchwałę Rady Gminy Biskupice nr XIV/74/99 z 6 sierpnia 1999r. w sprawie warunków podłączenia do miejskich sieci wodociągowych.
Zaskarżonej uchwale zarzucono naruszenie art. 7 ust. 1 pkt 3 i art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie terytorialnym oraz art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1996r. o gospodarce komunalnej poprzez uznanie, że przepisy te stanowią podstawę prawną nałożenia w drodze uchwały rady gminy obowiązku ponoszenia opłat za podłączenie do urządzeń wodociągowych, kanalizacji sanitarnej i kanalizacji ogólnospławnej.
W tym stanie skarżący powołując się na art. 147 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały.
W uzasadnieniu skargi podniesiono, że zaskarżona uchwała została podjęta na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 3 i art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy o samorządzie terytorialnym oraz art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy o gospodarce komunalnej, ale powołane przepisy nie mogą stanowić podstawy do nałożenia w drodze uchwały rady gminy obowiązku do ponoszenia opłat za podłączenia do miejskich sieci wodociągowych kanalizacji sanitarnej i kanalizacji ogólnospławnej.
Zaskarżona uchwała jest aktem prawa miejscowego, ponieważ posiada cechę ogólności - generalności i abstrakcyjności ("... każdy podmiot przyłączający się do miejskiej sieci wodociągowej ... wnosi ... opłatę przyłączeniową w wysokości określonej w § 2"), określa adresata - poprzez wskazanie jego cech nie wymieniając go z nazwy, dyspozycja określa postępowanie adresata i ma zastosowanie do wielu powtarzalnych okoliczności, stanowi podstawę do obliczenia i ustalenia wysokości opłaty za każdorazowe włączenie się do istniejącej miejskiej sieci wodociągowej lub kanalizacyjnej - np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 kwietnia 2002r., sygn. l SA 2160/01, Lex nr 81765.
W uzasadnieniu skargi wskazano, iż w okresie uchwalania przedmiotowej uchwały nie było przepisów ustawowych stanowiących podstawę do nałożenia w drodze uchwały gminnej obowiązku ponoszenia opłat za podłączenie do sieci wodociągowej.
Na poparcie swojego stanowiska skarżący podniósł, iż zarówno w orzecznictwie Sądu Najwyższego, jak i w orzecznictwie sądowoadministarcyjnym utrwalony jest pogląd, że jednostronne nakładanie na obywateli jakichkolwiek obowiązków również opłat, nie jest dopuszczalne bez wyraźnego upoważnienia ustawowego.