Dnia 13 lutego 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Grzegorz Szkudlarek Sędzia WSA Jolanta Rosińska Protokolant asystent sędziego Jarosław Moraczewski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 stycznia 2012 roku sprawy ze skargi M. W. i J. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności oddala skargę.
Burmistrz A., decyzją z dnia [...], nr [...], wydaną na podstawie art. 1 ust. 1 i 2 pkt. 1, ust. 3 i 4, art. 2, art. 3 ust. 1 pkt. 2 i ust. 2 i 3 i art. 4 ust. 1, 2, 3, 4, 6, 7 pkt 2, ust. 9, 14, 15, 16 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (Dz. U z 2005r., Nr 175, poz. 1459 ze zm.), w związku z art. 67 ust. 1 i art. 69 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010r., Nr 102, poz. 651 ze zm.) oraz art. 104 i art. 107 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r. Nr 98, póz. 1071 ze zm.), na wniosek M. i J., małżonków W. orzekł o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości o powierzchni 621 m2, położonej w A., przy ul. A 26, oznaczonej, w obrębie [...], numerem działki [...], dla której Sąd Rejonowy V Wydział Ksiąg Wieczystych w Z. prowadzi księgę wieczystą [...] stanowiącej własność Gminy A., przysługującego M. i J., małżonkom W. na prawach wspólności majątkowej, w prawo własności.
Jednocześnie organ ustalił opłatę z tytułu przekształcenia po zaliczeniu na jej poczet wartości użytkowania wieczystego w wysokości 30.900,00 zł., a także udzielił od opłaty z tytułu przekształcenia pomniejszonej o wartość użytkowania wieczystego bonifikaty w wysokości 50%, wskutek czego do zapłaty pozostała kwota 15.450,00 zł.
W uzasadnieniu powyższego rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, iż w dniu 8 marca 2011r M. i J., małżonkowie W., jako użytkownicy wieczyści na prawach wspólności ustawowej majątkowej-małżeńskiej, złożyli wniosek o przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności w/w nieruchomości. Przedmiotowa nieruchomość jest własnością Gminy A., a na dzień 13 października 2005r., zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy A., obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2005r, położona była na terenach oznaczonych symbolem [...], gdzie plan ustala adaptację, modernizację, rozbudowę oraz wymianę istniejącej zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i gospodarczej oraz realizację nowej zabudowy jednorodzinnej. Dalej organ wskazał, iż rzeczoznawca majątkowy w dniu 28 kwietnia 2011r. wycenił wartość prawa użytkowania wieczystego na 49.200,00 zł, zaś wartość prawa własności została ustalona na kwotę 80.100,00 zł. Wycena nie była przez stronę kwestionowana. Należna opłata, bez bonifikaty, stanowi zatem różnicę pomiędzy wartością prawa własności a wartością prawa użytkowania wieczystego i wynosi 30.900,00 zł.
Od powyższej decyzji odwołanie wnieśli M. W. i J. W., w części dotyczącej wysokości opłaty od przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności, wnioskując o udzielenie nam 90% bonifikaty, za w/w przekształcenie.
W uzasadnieniu odwołania wskazali, iż skoro w dniu 8 marca 2011r. złożyli wniosek o przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności Burmistrz A. powinien wydać decyzję, w której dokonałby przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności z zastosowaniem bonifikaty w wysokości 90%, a nie 50%. Dodatkowo zarzucili organowi, iż naruszył zasadę zaufania obywateli do organów administracji oraz zasadę szybkości postępowania, poprzez wielokrotne wezwania do składania takich samych oświadczeń w przedmiotowej sprawie, które maiły na celu komplikowanie i wydłużanie postępowania, tak by ustawa o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości, ze względu na wyrok Trybunału Konstytucyjnego utraciła moc, uniemożliwiając zastosowanie wyższej bonifikaty. Podkreślili, iż w przypadku w/w Trybunał Konstytucyjny wyraźnie wskazał, że ustawa ta traci moc obowiązującą z upływem 18 (osiemnastu) miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, a zatem z dniem 9 sierpnia 2011r., zatem do tego dnia każdy obywatel, a tym bardziej organ administracji, zobowiązani byli do jej bezwzględnego stosowania. Nadto w ocenie odwołujących się organ nie wyjaśnił na jakiej podstawie prawnej udzielił 50 % bonifikaty, zamiast żądanej przez wnioskodawców bonifikaty w wysokości 90%.