Sprawa ze skargi na decyzję SKO w Ł. w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej
Sentencja

Dnia 23 lipca 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski, Sędziowie Sędzia NSA Anna Stępień, Sędzia WSA Jolanta Rosińska (spr.), , Protokolant asyst. sędz. Dominika Ratajczyk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 lipca 2015 roku sprawy ze skargi K. O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej 1. oddala skargę; 2. przyznaje i nakazuje wypłacić z funduszu Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi adwokatowi M. G., prowadzącemu Kancelarię Adwokacką w Łodzi przy ulicy [...] wynagrodzenie w kwocie 240 (dwieście czterdzieści) złotych, powiększone o należny podatek od towarów i usług tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącej z urzędu. LS

Uzasadnienie strona 1/7

Zaskarżoną decyzją z dnia [...][...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., po rozpatrzeniu odwołania K. O. od decyzji Burmistrza Miasta T. z dnia [...], znak: [...] w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości położonej w B. w gminie T., oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka 17/22 o pow. 16794 m² spowodowanej jej podziałem na działki od nr 17/35 do nr 17/39, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity z 2013r. poz. 267 ze zm. ), art. 98 a ust.1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity z 2014 r., poz.518), utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.

Burmistrz Miasta T. zaskarżoną decyzją z dnia [...], znak: [...] ustalił opłatę adiacencką w wysokości 12.280,00 zł (naliczoną proporcjonalnie do udziału wynoszącego 1/2) z tytułu wzrostu wartości nieruchomości położonej w B. w gminie T., oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka 17/22 o pow. 16794 m² spowodowanej jej podziałem na działki od nr 17/35 do nr 17/39 i zobowiązał K. O. jako współwłaściciela dzielonej nieruchomości w udziale 1/2 do jej zapłaty.

K. O. odwołała się od powyższej decyzji, kwestionując przedłożony w sprawie operat szacunkowy. Strona zarzuciła, że rzeczoznawca nie spotkała się z właścicielami działek, ani nie była na działkach nr: 17/35 i 17/36, które dostępne są poprzez drogę wewnętrzną. Zdaniem strony w operacie zawyżono wartość działek 17/35 i 17/36, które są zalesione i nie mają dostępu do mediów.

Wspomnianą na wstępie decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji.

W ocenie Kolegium w przedmiotowej sprawie, na co wskazuje zebrany materiał dowodowy, spełnione zostały wszystkie określone w art. 98 a ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami przesłanki do ustalenia opłaty adiacenckiej.

Organ wyjaśnił, że nieruchomość położona w B., w gminie T., oznaczona w ewidencji gruntów jako działka nr 17/22 o pow. 16794 m² (przed podziałem), stanowiła własność M. i K. O. w udziale po 1/2. Decyzją z dnia [...] nieruchomość ta została podzielona na działki od nr 17/35-17/41. Decyzja ta stała się ostateczna z dniem 3 kwietnia 2012 r. W uchwale Rady Miejskiej w T. nr [...] z dnia [...] ustalono stawkę procentową opłaty adiacenckiej, na poziomie 20% wartości różnicy nieruchomości przed i po podziale.

Dalej Kolegium wskazało, że organ pierwszej instancji ustalił opłatę adiacencką na podstawie operatu szacunkowego, sporządzonego w dniu 14 października 2013 r. i zaktualizowanego w dniu 30 października 2014 r. przez rzeczoznawcę majątkowego M. Ś.-G., która ustaliła wzrost wartości szacowanej nieruchomości na skutek podziału na poziomie 122.800,00 zł., co przy zastosowaniu 20% procentowej stawki opłaty adiacenckiej i udziału wynoszącego 1/2 daje kwotę 12.280,00 zł. (opłata adiacencka).

Istotę sporu w sprawie stanowi wielkość wzrostu wartości nieruchomości w następstwie podziału nieruchomości, bowiem zarzuty strony koncentrują się wokół sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego operatu szacunkowego. Po analizie tego dowodu, zwłaszcza w świetle wyjaśnień rzeczoznawcy zawartych w pismach z dnia 20 grudnia 2013 r. oraz 1 września 2014 r. Kolegium stwierdziło, iż nie ma zastrzeżeń co do jego prawidłowości.

Strona 1/7