Sprawa ze skargi na decyzję SKO w Ł. w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego
Sentencja

Dnia 16 czerwca 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska, Sędziowie Sędzia WSA Arkadiusz Blewązka, Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski (spr.), Protokolant asystent sędziego Agnieszka Gortych - Ratajczyk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 czerwca 2011 roku sprawy ze skargi J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego - oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/8

Zaskarżoną decyzją nr [...] z dnia [...] roku Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., po rozpatrzeniu odwołania J. K. od decyzji Prezydenta Miasta Ł. nr [...] z dnia [...] roku w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy dnia 14 czerwca 1960 r. -Kodeks postępowania administracyjnego ( t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm. ), art. 2 pkt 5, art. 50 ust. 1, art. 52 ust. 1, art. 53 ust. 4 i ust. 5, art. 54 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ( Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm. ), art. 6 pkt 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami ( t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.), utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu l instancji.

W dniu 17 grudnia 2008 roku A. Spółka z o.o., działając jako inwestor zastępczy dla inwestora bezpośredniego - Gminy Miejskiej Ł. złożył wniosek o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego polegającej na regulacji rzeki S. ( etap ll ) na odcinku od ulicy W. do działki nr 436 na działkach nr 18/4, 407/2, 407/10, 408/7, 268/1, 406/4, 406/5, 405/1, 404/1, 403, 402/3, 401, 400, 399, obręb B-21 w Ł..

Niniejsza sprawa była już przedmiotem postępowania prowadzonego przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., które to decyzją z dnia [...] roku, [..], po rozparzeniu odwołania wniesionego przez J. K., Ł. i A. małż. R., M. O., J.N., wskazując na naruszenie szeregu norm postępowania, w tym między innymi odnoszących się do prawidłowego określenia inwestora, orzekło o uchyleniu decyzji organu l instancji z dnia [...] roku, nr [...], i przekazaniu sprawy temu organowi celem ponownego rozpatrzenia. Nadto Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. decyzją z dnia [...] roku, [...], po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez M. O. oraz przez J. K., orzekło o uchyleniu decyzji organu l instancji z dnia [...] roku, nr [...] i przekazaniu sprawy temu organowi celem ponownego rozpatrzenia sprawy.

Decyzją nr [...] z dnia [..] roku Prezydent Miasta Ł. po ponownym rozpatrzeniu wniosku złożonego przez Gminę Miejską Ł. ustalił lokalizację inwestycji celu publicznego polegającej na regulacji rzeki S. (etap lI) na odcinku od ulicy W. do działki nr 436 na działkach nr 18/4, 407/2, 407/10, 408/7, 268/1, 406/4, 406/5, 405/1, 404/1, 403, 402/3, 401, 400, 399 przez zastosowanie umocnień technicznych ciężkich (płyty żelbetonowe pełne i ażurowe).

Od decyzji powyższej odwołał się J. K. Zdaniem strony decyzja organu l instancji została wydana z naruszeniem przepisów prawa materialnego: art. 50, art. 51, art. 54, art. 53 ust. 3 pkt 2, art. 2 pkt 5 ustawy o planowaniu przestrzennym oraz art. 6 pkt 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami, a także przepisów postępowania w stopniu mającym wpływ istotny na wynik sprawy: art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 k. p. a., art. 10 k.p.a.

J. K. stwierdził, że brak jest podstaw do przyjęcia, że planowana inwestycja jest inwestycją celu publicznego, bowiem regulacja i utrzymanie wód tylko wtedy stanowi inwestycję celu publicznego, gdy stanowią one własność Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego. Skarżący wyjaśnił, że jest właścicielem działek o nr 405/1 i 404/1, na których planowana jest inwestycja i również pozostałe działki na których planowana jest inwestycja nie stanowią własności Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego. W ocenie strony brak było podstaw do wszczęcia postępowania, zaś wszczęte postępowanie należało umorzyć jako bezprzedmiotowe.

Strona 1/8