Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec,, Sędzia NSA Krystyna Sidor, Protokolant Starszy asystent sędziego Marcin Małek, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 8 stycznia 2013 r. sprawy ze skargi M. M. i D. M. na decyzję Wojewody z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji drogi powiatowej oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją Wojewoda utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] o odmowie zmiany w trybie art. 154 kpa własnej decyzji z dnia [...] o ustaleniu lokalizacji drogi powiatowej - ulicy K. w L. na odcinku od ulicy D. do ulicy W. K. wraz z przebudową skrzyżowań K. - D. i K. - K. oraz mostem na rzece C. i zatwierdzeniem projektu podziału nieruchomości na potrzeby tej inwestycji. W uzasadnieniu podano, że wniosek o zmianę wspomnianej decyzji złożyli M. i D. M., domagając się ustanowienia w jej treści na podstawie art. 120 zd. 1 i 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami ( tekst jedn. Dz. U z 2010r. Nr 102, poz. 651 ) w związku z art. 23 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych ( tekst jedn. Dz. U z 2008r. Nr 193, poz. 1194 ) służebności przejazdu dla stanowiącej ich własność działki nr 140/2, położonej w L. przy ulicy S. 1 i K. 112. Wnioskodawcy utrzymywali, że na skutek ustalenia lokalizacji wspomnianej drogi działka ta utraciła dostęp do drogi publicznej. Stało się to na skutek utworzenia w ramach inwestycji skrzyżowania, przez które przestało być dopuszczalne usytuowanie istniejącego przed wydaniem decyzji wyjazdu i wjazdu od ulicy Szańcowej ( obecnie Dywizjonu 303). Nie jest także możliwe utworzenie takiego wjazdu i zjazdu od ulicy K., co oznacza, że przestała istnieć możliwość samodzielnej obsługi komunikacyjnej działki poprzez bezpośredni zjazd, a pozostał jedynie dostęp pieszy. Wnioskodawcy zwrócili uwagę, że stosownie do art. 120 zd. 1 i 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami, jeśli zachodzi potrzeba zapobieżenia niebezpieczeństwu wystąpienia szkody lub niedogodnościom, jakie mogą powstać dla właścicieli albo użytkowników wieczystych nieruchomości sąsiednich wskutek wywłaszczenia lub innego, niż dotychczas zagospodarowania wywłaszczonej nieruchomości, w decyzji o wywłaszczeniu ustanawia się niezbędne służebności oraz ustala obowiązek budowy i utrzymania odpowiednich urządzeń zapobiegających tym zdarzeniom lub okolicznościom. Obowiązek budowy i utrzymania odpowiednich urządzeń ciąży na występującym z wnioskiem o wywłaszczenie. Utrzymując w mocy decyzję Prezydenta Miasta Wojewoda podkreślił, że warunkiem zmiany ostatecznej decyzji w oparciu o art. 154 kpa jest to, by żadna ze stron nie nabyła prawa z wydania decyzji , a nie jedna ze stron , jak wywodzą wnioskodawcy. Organ zwrócił ponadto uwagę, że wspomniany tryb postępowania nie może mieć miejsca w sprawie także z powodu zmiany stanu prawnego. W związku bowiem z ustawą z dnia 25 lipca 2008r. o zmianie ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych nie są już wydawane decyzje o ustaleniu lokalizacji drogi, natomiast ustawa wprowadziła decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Tymczasem art.154 i 155 kpa mogą być stosowane jedynie do ostatecznych decyzji, kiedy istnieją przepisy na podstawie których je wydano. Zmiana regulacji prawnej prowadzi natomiast do powstania nowej sprawy administracyjnej. Organ zwrócił ponadto uwagę, że w trybie art.154 kpa nie mogą być uchylane i zmieniane tzw. decyzje związane, przy których przepisy prawne nie pozwalają na ich swobodne wzruszenie. W ocenie Wojewody nie jest właściwy wniosek o możliwości zastosowania art. 155 w postępowaniu odwoławczym z urzędu, skoro organy są związane wnioskiem.