Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak, Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Protokolant Specjalista Beata Basak, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 11 kwietnia 2017 r. sprawy ze skargi Ł. K. na uchwałę Rady Miasta z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zasad używania herbu Miasta oddala skargę.
Rada Miasta uchwałą nr [...] z dnia [...] r. ustaliła zasady używania herbu Miasta Z.. Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie na uchwałę wniósł Ł. K.. W jego ocenie uchwała wydana została z rażącym naruszeniem art. 18 ust. 2 pkt 13 ustawy o samorządzie gminnym, polegającym na zmianie uregulowań prawnych powszechnie obowiązujących na terenie kraju w zakresie ochrony dóbr osobistych oraz z rażącym naruszeniem art. 94 Konstytucji RP. Z tych powodów wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały oraz o zasądzenie na rzecz skarżącego zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych. W uzasadnieniu podał, że zaskarżona uchwała została błędnie oparta na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy o odznakach i mundurach oraz §3 Statutu Miasta Z., które nie mogą stanowić podstawy prawnej wydanej uchwały, ponieważ statut nie może upoważniać Rady Miasta do wydawania jakichkolwiek aktów prawnych, zaś art. 2 ust. 2 ustawy o odznakach i mundurach nie ma bezpośredniego związku z wydaną uchwalą. Przede wszystkim jednak zwrócono uwagę na to, że unormowanie §3 jest sprzeczna z prawem, ponieważ wprowadza generalny zakaz używania herbu Miasta Z. bez uprzedniego uzyskania na to zgody. W paragrafie trzecim wskazuje na podmioty, które mają prawo do nieodpłatnego używania herbu Miasta Z., a następnie wskazuje podmioty mogące uzyskać zgodę Prezydenta Miasta Z. na nieodpłatne używanie herbu Miasta Z. po złożeniu odpowiedniego wniosku. Powołując się na orzecznictwo sądów powszechnych i administracyjnych oraz piśmiennictwo podniesiono, że herb gminy należy traktować jako jej dobro osobiste. Zasady używania herbu gminy nie mogą jednak naruszać regulacji wynikających z przepisów prawa tj. w tym przypadku przepisów o ochronie dóbr osobistych. Powołując się na art. 24 § 1 kc stwierdzono, że żadne z obowiązujących przepisów prawa nie przewidują restrykcji związanych z koniecznością udzielania zgody na używanie dóbr osobistych. Nie ma żadnych regulacji, które z góry wymagałyby wyrażanie zgody na używanie dóbr osobistych w sposób zgodny z prawem. Herb jest własnością publiczną i jakiekolwiek próby ograniczania jego używania przez mieszkańców gminy są całkowicie bezpodstawne. Zgodnie z art. 94 Konstytucji RP stanowione przez organy gminy akty prawa miejscowego obowiązują tylko i wyłącznie na obszarze działania tych organów, czyli w granicach gminy. Oznacza to zatem, że mieszkańcy innych gmin mogą używać herbu Miasta Z. bez uzyskiwania jakiejkolwiek zgody Prezydenta Miasta Z..
Skarżący wyjaśnił, że pismem z dnia [...] r. wezwał Radę Miasta do usunięcia naruszenia prawa. Do chwili obecnej nie udzieliła odpowiedzi na to wezwanie. Wprawdzie pismem z dnia [...] r. Przewodniczący Rady Miasta poinformował skarżącego, że radni zostali zapoznani z wezwaniem i nie zajęli żadnego stanowiska, jednakże, jeżeli przedmiotem wezwania do usunięcia naruszenia prawa jest uchwała rady gminy, to w takiej samej formie winno nastąpić wyrażenie stanowiska przez organ. Rada gminy powinna zweryfikować uchwałę, której dotyczy wezwanie, gdyż może tego dokonać tylko organ, który ją podjął. Taka zaś sytuacja nie miała miejsca, zatem należy uznać, że odpowiedź na wezwanie skarżącego nie nastąpiła.