Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maciej Kierek, Sędziowie Sędzia WSA Ewa Ibrom,, Asesor WSA Wojciech Kręcisz (sprawozdawca), Protokolant Referent - stażysta Agata Jakimiuk, po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2004 r. sprawy ze skargi M. G. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego oddala skargę.
Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego postanowieniem z dnia [...] lipca 2004 r. nr [...] wydanym na podstawie przepisów art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zmianami) w związku z art. 23 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (DZ.U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968 z późn. zmianami) po rozpatrzeniu zażalenia M.G. na postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego miasta C. z dnia [...] kwietnia 2004 r. nr [...] w sprawie nieuwzględnienia zarzutów wniesionych w toczącym się postępowaniu egzekucyjnym, utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.
W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego wskazał, iż zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2004 r. nr [...], Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego miasta C. odmówił uwzględnienia zarzutów wniesionych w toczącym się na podstawie tytułu wykonawczego z dnia 31 marca 2004 r. Nr 2/04 postępowaniu egzekucyjnym.
Na postanowienie to zażalenie złożyła M.G., podnosząc, iż postanowienie to jest wadliwe. Wnosiła ona o jego uchylenie i umorzenie postępowania egzekucyjnego oraz o zawieszenie postępowania egzekucyjnego do czasu rozpatrzenia jej wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej stanowiącej podstawę wszczęcia postępowania egzekucyjnego.
Ustosunkowując się do zarzutów formułowanych w zażaleniu Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego podniósł w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, iż w jego przekonaniu brak jest podstaw do uwzględnienia żądania skarżącej i uchylenia oraz umorzenia prowadzonego postępowania egzekucyjnego. W tym względzie, jak wskazano w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, chybiony jest zarzut skarżącej, iż nałożony i egzekwowany obowiązek jest niewykonalny. Jak podniesiono, przez odbudowę rozumieć należy przywrócenie do stanu poprzedniego. Wskazano też, iż z treści pisma skarżącej wynika, że podjęła ona działania zmierzające do wyeliminowania z obiegu prawnego decyzji administracyjnej, z którą się nie zgadza. Według organu odwoławczego, działania te są jedynymi dopuszczalnymi, które w aktualnym stanie prawnym doprowadzić mogą do uczynienia zadość żądaniu zobowiązanej, tj. do umorzenia postępowania. W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji podniesiono również, iż zgodnie z przepisem art. 16 w związku z art. 130 kpa decyzja określająca obowiązek została utrzymana w mocy przez organ II instancji, a z chwilą jej wydania przez organ odwoławczy, decyzja ta jest ostateczna i podlega wykonaniu. Wniesienie zaś środków nadzwyczajnym w celu wyeliminowania decyzji ostatecznej z obrotu prawnego nie wstrzymuje jej wykonania, co oznacza, że przez cały czas jej obowiązywania winny być podejmowane wszelkie dostępne organowi administracji środki zmierzające do wyegzekwowania określonego i nałożonego nią obowiązku. W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, wskazano również, iż nie jest zasadny zarzut zastosowania zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego stosowanego w trakcie prowadzonego postępowania egzekucyjnego, a organ administracji orzekł grzywnę w dopuszczalnej prawem granicy. Podniesiono przy tym, iż ustawodawca nie określił listy czynów, za które konkretna wysokość środka egzekucyjnego winna być stosowana.