Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec, Sędziowie Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska (sprawozdawca),, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski, Protokolant Starszy asystent sędziego Anna Ostrowska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 31 stycznia 2012 r. sprawy ze skargi B. Z. na uchwałę Rady Gminy z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę.
Zgodnie z § 12 ust. 3 uchwały Rady Gminy B. P. Nr XLIV/461/2002 z dnia 31 maja 2002 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy B. P. obejmującego teren miejscowości C. D. (Dz. Urz. Woj. Lubelskiego z 2002 r. Nr 87, poz. 1867), w zakresie obsługi komunikacyjnej dla terenu objętego planem ustala się dla dróg osiedlowych oznaczonych na rysunku planu symbolem K8 szerokość w liniach rozgraniczających 12,0 m, szerokość jezdni 6,0 m, nieprzekraczalna linia zabudowy w odległości 4,0 m od linii rozgraniczającej ulicę.
Skargę na powyższy przepis uchwały wniosła B. Z., zarzucając naruszenie:
1) art. 1 ust. 2 pkt 1 i 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1999 r. Nr 15 poz. 139 ze zm., zwanej dalej u.z.p.) poprzez nieuwzględnienie przy uchwalaniu planu miejscowego wymagań ładu przestrzennego, urbanistyki, architektury oraz prawa własności,
2) art. 3 pkt 1 u.z.p. poprzez naruszenie prawa zagospodarowania terenu przez właściciela, który ma do niego tytuł prawny,
3) art. 2 ust. 1 w związku z art. 4 ust. 1 u.z.p. polegającego na przekroczeniu przysługującego gminie władztwa planistycznego,
4) art. 6 ust. 4 pkt 1, 4 i 5 w związku z art. 18 ust. 2 pkt 2a u.z.p. poprzez nieuwzględnienie w studium uwarunkowań dotychczasowego przeznaczenia i zagospodarowania terenu oraz prawa własności.
Mając na uwadze powyższe, skarżąca wniosła o stwierdzenie nieważności uchwały Rady Gminy B. P. Nr Nr XLIV/461/2002 z dnia 31 maja 2002 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy B. P. obejmującego teren miejscowości C. D. w części dotyczącej § 12 ust 3 planu, w jakim przepis ten dotyczy nieruchomości położonej w C. D., gmina B. P., oznaczonej numerem [...], będącej własnością skarżącej.
Skarga została wniesiona po wezwaniu organu gminy do usunięcia naruszenia prawa i udzieleniu przez ten organ odpowiedzi, iż nie znajduje podstaw do uwzględnienia wezwania.
W uzasadnieniu skargi skarżąca podniosła, iż Rada Gminy B. P. podjęła w dniu 31 maja 2002 r. uchwałę Nr XLIV/461/2002 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy B. P. obejmującego teren miejscowości C. D., obejmującą swym zakresem m.in. działkę będącą własnością skarżącej, oznaczoną numerem [...]. Jak wynika z planu miejscowego, w odniesieniu do przedmiotowej działki nr [...] w C. D., teren ten ma symbol planu zagospodarowania 1 MU. Oznacza to, że teren przeznaczony został pod mieszkalnictwo jednorodzinne, realizowane w formie zabudowy wolnostojącej lub bliźniaczej, z urządzeniami towarzyszącymi.
W budynku mieszkalnym posadowionym na działce nr [...] w latach 2003 - 2004 rodzice skarżącej dokonali zabudowy istniejącego spocznika zewnętrznego (stanowiącego wraz ze schodami wejście do domu), co w opinii Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. P. stanowiło samowolę budowlaną bez możliwości jej legalizacji z uwagi na kolizję przedmiotowej zabudowy względem linii rozgraniczającej drogę.
W ocenie skarżącej, organ nadzoru budowlanego w uzasadnieniu swojej decyzji bezzasadnie wykazał, że wykonane prace stoją w sprzeczności z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gminy B. P., uchwalonym Uchwałą Rady Gminy B. P. z dnia 31 maja 2002 r. Zdaniem organu, wykonane roboty poprzez zwiększenie kubatury budynku spowodowały zbliżenie się budynku mieszkalnego od linii rozgraniczającej drogę na odległość mniejszą niż dopuszczalna w planie zagospodarowania, wynosząca 4 metry.