Skargę na powyższą decyzję wniosła "L. R." Spółka z o.o. w U., żądając jej uchylenia i zarzucając organowi odwoławczemu rażące naruszenie art. 1 oraz art. 29 ust. 1 pkt 22 i art. 30 ust. 5 ustawy - Prawo budowlane, a także rażące naruszenie art. 6, art. 7, art. 8 i art. 107 § 1 i 3 k.p.a., polegające na niedokładnym zapoznaniu się i ocenie materiału dowodowego oraz braku powołania w uzasadnieniu decyzji podstawy prawnej oraz wyczerpującego uzasadnienia faktycznego i prawnego.
W uzasadnieniu zarzutów skargi wskazano, iż planowany park linowy jest przedsięwzięciem polegającym na umieszczeniu na istniejących drzewach lin, a na linach różnego rodzaju przeszkód. Polskie przepisy nie regulują bezpośrednio tego rodzaju konstrukcji. Tylko w przypadku parków linowych, które są mocowane na 10-12 metrowych słupach lub palach wymagane jest pozwolenie na budowę. W ocenie skarżącej, park linowy, jako konstrukcja na drzewach powiązana linami, nie jest obiektem budowlanym i nie podlega reglamentacji prawnobudowlanej.
Skarżąca wskazała, iż Wojewoda uznał, iż park linowy nie jest przedsięwzięciem podlegającym przepisom prawa budowlanego, a jedynie dwa elementy - domek startowy i wieże dla trasy dla dzieci, mogą być uznane za regulowane przez ustawę. Tymczasem, utrzymując w mocy zaskarżoną decyzję, nałożył ponownie obowiązek uzyskania pozwolenia na cały park linowy, który, jak sam uznał, nie podlega przepisom Prawa budowlanego.
Zdaniem skarżącej, objęcie obowiązkiem nałożonym i regulowanym przez prawo budowlane przedsięwzięcia, które nie podlega prawu budowlanemu, jest rażącym naruszeniem art. 1 Prawa budowlanego. Zatem Wojewoda, stwierdzając, iż park linowy nie podlega przepisom Prawa budowlanego, miał obowiązek odnieść się jedynie do elementów, które ustalił, iż kwalifikują się jako obiekty budowlane, czyli domek gospodarczy i elementy związane z trasą dla dzieci, gdyż jedynie w tym zakresie można stosować Prawo budowlane. Skarżąca podniosła również, iż Wojewoda uznał, że domek - pawilon startowy nie jest budynkiem gospodarczym ponieważ "na podstawie wskazanych w odwołaniu materiałów informacyjnych ustalono, że będzie w nim umieszczony miedzy innymi punkt kasowy" i w związku z tym budynek ten nie jest budynkiem określonym w art. 29 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego, tj. wolnostojącym parterowym budynkiem gospodarczym o powierzchni zabudowy do 25 m2, zwolnionym z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę.
W ocenie skarżącej, organ odwoławczy nie wskazał, na jakich materiałach dowodowych oparł się w tym zakresie oraz na jakiej podstawie zdyskwalifikował domek startowy jako budynek gospodarczy, gdyż inwestor w dostarczonych dokumentach nie stwierdził nigdzie, iż w domku startowym będzie kasa. Park linowy ma znajdować się na terenie zorganizowanego już ośrodka wypoczynkowego w którym istnieją dwa punkty kasowe i tam odbywa się rozliczanie z wszelkich atrakcji udostępnionych w ośrodku, natomiast domek startowy ma służyć przechowywaniu sprzętu niezbędnego do korzystania z parku linowego, tj. kasków, uprzęży i innych elementów systemu asekuracji - co bezspornie zakwalifikować można jako funkcję gospodarczą. Stąd, zdaniem skarżącej, nieprawidłowe są ustalenia organu, iż domek ten nie ma funkcji gospodarczej i w związku z tym nie kwalifikuje się do procedury zgłoszenia.