Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Hanna Raszkowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Protokolant St. sekretarz sądowy Grażyna Wojtyszek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi Wojewody na uchwałę Rady Gminy z dnia "[...]". nr "[...]" w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1) stwierdza nieważność uchwały Nr "[...]" z dnia "[...]" w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w części obrębu geodezyjnego:, Gmina w zakresie: § 2 ust. 7, § 9, § 11, § 14 w zakresie ustaleń dotyczących parametrów i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu w odniesieniu do jednostki planistycznej i terenu elementarnego oznaczonych symbolami: A.EW1 i A.EW2. 2) w pozostałym zakresie skargę oddala.
Uchwałą nr V/38/2015 z dnia 6 lica 2015 r. Rada Gminy Rychliki uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego części obrębu geodezyjnego: Kwietniewo, Sójki, Krupin, Janowo, gmina Rychliki.
W złożonej na tę uchwałę skardze Wojewoda Warmińsko - Mazurski zarzucił, że narusza ona prawo i wniósł o stwierdzenie nieważności tego aktu. Wojewoda podniósł, że Sejmik Województwa Warmińsko - Mazurskiego w dniu 27 maja 2015 r. podjął uchwałę nr VII/164/2015 w sprawie uchwalenia Planu zagospodarowania przestrzennego województwa warmińsko - mazurskiego. Uchwała weszła w życie z dniem podjęcia i uchyliła dotychczasowy plan z dnia 12 lutego 2002 r., który wskazywał na możliwość dopuszczenia lokalizacji elektrowni wiatrowych na obszarach, gdzie nie stwarzają one kolizji z ochroną krajobrazu i ochroną przyrody. Aktualny Plan Województwa przyjmuje, jako główny kierunek dla realizacji polityki przestrzennej województwa w odniesieniu do Odnawialnych Źródeł Energii, zwiększenie wytwarzania energii z tych źródeł. Dla dużej energetyki wiatrowej ustalono strefy zakazu lokalizacji oraz strefy ograniczonego rozwoju. Z analizy przedłożonej przez Gminę dokumentacji planistycznej wynikało, że Zarząd Województwa Warmińsko - Mazurskiego uzgodnił projekt planu przyjętego zaskarżoną uchwałą w zakresie zadań samorządu województwa ujętych w planie zagospodarowania przestrzennego województwa z 2002 r. Na podstawie dotychczasowego planu województwa uzgodniony został też projekt zmiany studium, w którym brak zakazów i obostrzeń wynikających z planu zagospodarowania przestrzennego województwa. Wojewoda zaznaczył, że na skutek uchwalenia nowego planu zagospodarowania przestrzennego województwa studium gminy w znacznym stopniu utraciło aktualność, co w konsekwencji prowadzi do braku podstaw do przyjęcia zgodności między przyjętym planem i studium.
Wojewoda zarzucił ponadto, że nieprawidłowo wyznaczono granice stref ochronnych, o których mowa w art. 10 ust. 2a ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r., poz. 199, z późn. zm.), zwanej dalej jako u.p.z.p. W uchwale wyznaczono zasięg strefy ochronnej części terenów BR-1, BR-3, BR-10, BR-13 oraz całości terenów BR-11, BR-12 znacznie szerzej, niż uczyniono to w studium. Ponadto, elektrownie wiatrowe oznaczone symbolami AEW1 i AEW2 zlokalizowane zostały w odległości 70-150 m od granicy opracowania planu, a tym samym od granicy strefy ochronnej), która w przypadku terenu AEW1 jest w części jednocześnie granicą gminy, co oznacza, że strefa ochronna wykracza poza granice planu.
Zdaniem skarżącego, nieprawidłowo w § 9 uchwały dopuszczono realizację tymczasowych placów montażowych, tymczasowych dróg dojazdowych i realizację tymczasowych masztów pomiarowych oraz w § 11 pkt 2 uchwały dopuszczono możliwość budowy lub poszerzenia tymczasowych zjazdów z dróg publicznych i wewnętrznych, placów montażowych, na potrzeby realizacji procesu budowlanego. Kwestionowane zapisy uchwały nie wskazują bowiem konkretnych terenów i nie określają terminów, co jest sprzeczne z art. 3, art. 15 ust. 2 pkt 11 u.p.z.p. oraz z § 4 pkt 10 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. nr 64, poz. 1587). Kwestionowane zapisy wprowadzają otwartą regulację, uzależniającą sposób zagospodarowania terenów od późniejszych projektów technicznych czy opinii, itp. różnych podmiotów biorących udział w procesie realizacyjnym, inwestycyjnym.