Dnia 18 lutego 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Adam Matuszak (spr.) Sędziowie sędzia WSA Beata Jezielska sędzia WSA Marzenna Glabas po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 18 lutego 2020 roku sprawy ze skargi M. M. - kuratora dla nieobecnego A. P. na postanowienie Dyrektora Izby ... w O. z dnia ... roku, nr ... w przedmiocie zwrotu wniosku w sprawie zasądzenia kosztów postępowania oddala skargę.
Postanowieniem z ... r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w O. (dalej: DIAS), na podstawie art. 216 § 1 i art. 171 § 3 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), dalej: O.p., zwrócił M.M. (dalej: skarżący) wniosek o zasądzenie na rzecz kuratora kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego (zastępstwa adwokackiego), według norm przepisanych, które nie zostały opłacone w całości ani w części.
W uzasadnieniu DIAS podał, że na wniosek Naczelnika S. Urzędu Celno-Skarbowego, postanowieniem z ...., Sąd Rejonowy w B. ustanowił skarżącego kuratorem dla A.P. (dalej: nieobecny) w celu reprezentowania nieobecnego w postępowaniu administracyjnym, z zakresem uprawnień umożliwiającym działanie we wszystkich sprawach podatkowo-administracyjnych oraz w innych sprawach należących do właściwości organów podatkowych, w tym w postępowaniach odwoławczych jak i do działania przed sądami administracyjnymi. W wyniku postępowania prowadzonego z udziałem ustanowionego kuratora Naczelnik W. Urzędu Celno-Skarbowego wydał decyzję z ... r., którą wymierzono nieobecnemu karę pieniężną z tytułu urządzania gier na automatach poza kasynem gry. Skarżący, jako kurator nieobecnego, z odwołaniem od decyzji Naczelnika W. Urzędu Celno-Skarbowego z .... r., złożył wniosek o zasądzenie kosztów postępowania, w tym zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów zastępstwa procesowego (zastępstwa adwokackiego), według norm przepisanych, które nie zostały opłacone ani w całości ani w części. DIAS podkreślił, że zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z 23 lutego 2018 r., sygn. akt III CZP 106/17, o wynagrodzeniu należnym kuratorowi ustanowionemu na wniosek organu podatkowego na podstawie art. 42 k.c. w związku z art. 138 § 3 O.p. orzeka sąd rejonowy, który go ustanowił i określił jego kompetencje (uchwała). Zauważył ponadto, że w O.p. nie ma przepisów regulujących procedurę ustalania kosztów postępowania podatkowego, wynikających z wynagrodzenia należnego kuratorowi ustanowionemu dla osoby nieobecnej. Kwestia ta nie została też uregulowana w przepisach szczególnych prawa podatkowego. W konsekwencji, właściwym do rozpatrzenia wniosku skarżącego jest Sąd Rejonowy w B.
W złożonym zażaleniu skarżący wywiódł, że wynagrodzenie przedstawiciela dla nieobecnej strony postępowania administracyjnego ustanowionego na wniosek organu administracyjnego zgłoszony na podstawie art. 34 § 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096, z późn. zm.), dalej: k.p.a. należy do kosztów postępowania administracyjnego. Wskazał, że art. 34 § 1 k.p.a. odnosi się do sytuacji tożsamej z art. 138 § 1 O.p., wobec powyższego, jako przedstawicielowi osoby nieobecnej ustanowionemu w związku z podejmowaniem czynności w postępowaniu administracyjnym (podatkowym), kuratorowi należy się wynagrodzenie a jego ustalenie i przyznanie należy do organu, przed którym kurator występował. Podniósł też, że wobec luki prawnej występującej w k.p.a., dotyczącej ustalenia wynagrodzenia i zwrotu wydatków dla kuratora, ustanowionego w trybie art. 34 § 1 k.p.a., należy stosować w tym przedmiocie, analogicznie, przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości 9 marca 2018 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej.