Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora Sędziowie Sędzia WSA Ewa Osipuk (spr.) Sędzia WSA Tadeusz Lipiński po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 27 lutego 2020 r. sprawy ze skargi M.M. - kuratora dla nieobecnego A. P. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w O. z dnia ... nr ... w przedmiocie zwrotu wniosku w sprawie zasądzenia kosztów postępowania oddala skargę. WSA/wyr.1a - sentencja wyroku (tryb uproszczony)
Postanowieniem z "[...]"r., Dyrektor Izby Administracji Skarbowej (dalej: DIAS), na podstawie art. 216 § 1 oraz art. 171 § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm., dalej: O.p.), zwrócił M.M. (dalej: skarżący), wniosek o zasądzenie na rzecz kuratora kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego (zastępstwa adwokackiego), według norm przepisanych, które nie zostały opłacone ani w całości, ani w części. W uzasadnieniu organ podał, że na wniosek Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego, postanowieniem z "[...]"r. Sąd Rejonowy ustanowił skarżącego kuratorem dla A.P. (dalej: nieobecny), w celu reprezentowania nieobecnego w postępowaniu administracyjnym, z zakresem uprawnień umożliwiającym działanie we wszystkich sprawach podatkowo-administracyjnych oraz w innych sprawach należących do właściwości organów podatkowych, w tym w postępowaniach odwoławczych, jak i do działania przed sądami administracyjnymi. W wyniku postępowania prowadzonego z udziałem ustanowionego kuratora, Naczelnik Urzędu Celno-Skarbowego wydał decyzję z "[...]"r., którą wymierzono nieobecnemu karę pieniężną z tytułu urządzania gier na automatach poza kasynem gry. Skarżący, jako kurator nieobecnego, z odwołaniem od ww. decyzji, złożył wniosek o zasądzenie kosztów postępowania, w tym zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów zastępstwa procesowego (zastępstwa adwokackiego), według norm przepisanych, które nie zostały opłacone ani w całości ani w części. DIAS wskazał, że wniosek kuratora strony nie został rozpatrzony, ponieważ DIAS nie jest właściwy do jego rozpatrzenia. Właściwy do rozpatrzenia wniosku jest Sąd Rejonowy.
W zażaleniu, złożonym na postanowienie DIAS skarżący wywiódł, że wynagrodzenie przedstawiciela dla nieobecnej strony postępowania administracyjnego ustanowionego na wniosek organu administracyjnego zgłoszony na podstawie art. 34
§ 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U.
z 2018 r. poz. 2096, z późn. zm.), dalej jako: "k.p.a.", należy do kosztów postępowania administracyjnego. Wskazał, że art. 34 § 1 k.p.a. odnosi się do sytuacji tożsamej z art. 138 § 1 O.p., wobec powyższego, jako przedstawicielowi osoby nieobecnej ustanowionemu w związku z podejmowaniem czynności w postępowaniu administracyjnym (podatkowym), kuratorowi należy się wynagrodzenie a jego ustalenie i przyznanie należy do organu, przed którym kurator występował. Podniósł też, że wobec luki prawnej występującej w k.p.a., dotyczącej ustalenia wynagrodzenia i zwrotu wydatków dla kuratora, ustanowionego w trybie art. 34 § 1 k.p.a., należy stosować w tym przedmiocie, analogicznie, przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 2018 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej.
Postanowieniem z "[...]"r., DIAS utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie. W uzasadnieniu przytoczył treść art. 171 § 1 i 3 i art. 138 § 1 i 3 O.p. Podał, że w przedmiotowej sprawie Sąd Rejonowy ustanowił skarżącego kuratorem dla nieobecnego. Kurator ma prawo otrzymać wynagrodzenie, które jest przyznawane przez organ państwowy, który ustanawia kuratora. Wynagrodzenie pokrywa się z dochodów lub majątku osoby, dla której kurator jest ustanowiony, a jeżeli osoba ta nie ma odpowiednich dochodów lub majątku, wynagrodzenie pokrywa ten, kto żądał ustanowienia kuratora. DIAS przyznał, że w sprawie ma zastosowanie rozporządzenie w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej. Zaznaczył jednocześnie, że organem właściwym do rozpatrzenia wniosku strony jest Sąd Rejonowy, który ustanowił skarżącego kuratorem dla nieobecnego i określił zakres kompetencji.