Dnia 8 października 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Sędzia WSA Adam Matuszak Protokolant specjalista Anna Piontczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 października 2019 roku sprawy ze skargi Prokuratora Okręgowego w Olsztynie na uchwałę Rady Powiatu w Szczytnie z dnia 26 lutego 2018 r., nr XXX/217/2018 w przedmiocie ustalenia wysokości opłat za usunięcie pojazdu z drogi w granicach administracyjnych Powiatu Szczycieńskiego i jego przechowywanie na parkingu strzeżonym, obowiązujących w 2018 r. stwierdza nieważność Załącznika do zaskarżonej uchwały w części obejmującej Tabelę nr 1 L.p. 1-6 oraz Tabelę nr 2.
Rada Powiatu w Szczytnie w dniu 26 lutego 2018r. podjęła uchwałę nr XXX/217/2018 w sprawie ustalenia wysokości opłat za usunięcie pojazdu z drogi w granicach administracyjnych Powiatu Szczycieńskiego i jego przechowywanie na parkingu strzeżonym, obowiązujących w 2018 roku. Uchwała została podjęta na podstawie art. 130a ust. 6 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz.U. z 2017r. poz. 1260 ze zm. - tekst obowiązujący w dacie podjęcia uchwały - dalej jako: P.r.d.) oraz art. 12 pkt 11 oraz art. 40 ustawy z dnia 5 czerwca 1998r. o samorządzie powiatowym (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1868 ze zm. - tekst obowiązujący w dacie podjęcia uchwały - dalej jako: u.s.p.).
Prokurator Okręgowy w Olsztynie wniósł skargę na powyższą uchwałę w części, tj. w zakresie ustalonej w Tabeli nr 1, stanowiącej załącznik do uchwały, opłaty za usunięcie pojazdów, wymienionych pod L.p. od 1 do 6 oraz w zakresie opłat za przechowywanie pojazdów za każdą rozpoczętą dobę, wymienionych pod L.p. od 1 do 7, a także w zakresie ustalonych w Tabeli nr 2, stanowiącej załącznik do uchwały, opłat za dojazd, załadunek i wyładunek pojazdów. Zarzucono istotne naruszenie prawa, a mianowicie art. 130a ust. 6 P.r.d. oraz art. 94 Konstytucji RP, polegające na przekroczeniu delegacji ustawowej i zawartych w niej granic swobody regulacyjnej poprzez uchwalenie stawek opłat z tytułu usunięcia pojazdu z drogi oraz przechowywania go na parkingu strzeżonym na poziomie maksymalnym, które wynikają z Obwieszczenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 25 lipca 2017r. (M.P. 2017r., poz. 772), a nadto ustaleniu wysokości kosztów spowodowanych wydaniem dyspozycji usunięcia pojazdu - bez poczynienia ustaleń w zakresie kosztów usuwania pojazdów z drogi i przechowywania ich na parkingach strzeżonych na terenie powiatu, a zatem z pominięciem kryteriów zawartych w upoważnieniu ustawowym. W związku z tym strona skarżąca wniosła o stwierdzenie nieważności uchwały w zaskarżonej części. W uzasadnieniu wskazano, że ustawodawca określił w art. 130a ust. 6 P.r.d. dwie przesłanki, które powinny stanowić podstawę ustalenia wysokości opłat. Wpływ tych przesłanek na ostateczne rozstrzygnięcie dotyczące wysokości opłat za odholowanie i przechowywanie pojazdu wyznaczony jest obowiązkiem ich wzięcia pod uwagę, co daje organowi pewną elastyczność w kształtowaniu treści uchwały, ale nie oznacza możliwości całkowitego pominięcia jednej z przesłanek przy ustalaniu opłat. W ocenie strony skarżącej Rada Powiatu nie poczyniła stosownych ustaleń w zakresie aktualnych na dzień podjęcia uchwały kosztów usuwania pojazdów z drogi i przechowywania ich na parkingach strzeżonych na terenie powiatu. Z umowy zawartej w dniu 12 grudnia 2017r. z podmiotem zajmującym się usuwaniem i odholowywaniem pojazdów wynikają zupełnie odmienne stawki za usunięcie pojazdu z drogi niż to przyjęto w przedmiotowej uchwale. Wyjątkiem jest ustalenie wysokości opłaty za usunięcie pojazdu przewożącego materiały niebezpieczne. Jak bowiem wynika z formularza cenowego, stanowiącego załącznik do umowy, wysokość opłaty za usunięcie takiego pojazdu wynosi 2000 zł, zaś maksymalna, dopuszczona przez Ministra Rozwoju i Finansów stawka za usunięcie tego typu pojazdu wynosiła 1 537 zł i tak przyjęto w przedmiotowej uchwale. Natomiast co do kosztów przechowywania pojazdów w ogóle nie poczyniono żadnych ustaleń, a kwestia wysokości opłat nie była w ogóle przedmiotem dyskusji radnych na sesji Rady Powiatu w dniu podjęcia uchwały. Wskazano, że opinia prawna dołączona do uchwały nie dotyczy sposobu wyliczenia wysokości opłat, a jedynie podmiotów zobligowanych do jej poniesienia w przypadku pojazdu kierowanego przez inną osobę niż właściciel, a ponadto została wydana już po podjęciu uchwały. Zatem uchwalenie stawek maksymalnych nastąpiło bez uwzględnienia kosztów usług usuwania pojazdów z dróg publicznych, co narusza art. 130a ust. 6 P.r.d. Ponadto wskazuje, że organ kierował się jedynie celami fiskalnymi. Jednakże zapewnienie jak najwyższych wpływów do budżetu wykracza poza przesłanki materialne wymienione w art. 130a ust.6 P.r.d. Zaznaczono, że opłata za usunięcie pojazdu nie jest daniną publiczną, ani nie może pełnić funkcji represyjnej. Nie można zatem ustalić opłaty w wyższej stawce niż faktycznie wymagana, a więc nie wyższej niż rzeczywisty koszt usunięcia pojazdu z drogi.