Dnia 8 stycznia 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędziowie sędzia WSA Marzenna Glabas sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Protokolant specjalista Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 stycznia 2019 roku sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Olecku na uchwałę Rady Powiatu w Olecku z dnia 21 września 2017 roku nr XXXII/190/2017 w przedmiocie wysokości opłat za usuwanie pojazdu z drogi i jego przechowywanie na parkingu strzeżonym oraz wysokości kosztów w przypadku odstąpienia od wykonania dyspozycji usunięcia pojazdu - stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.
Rada Powiatu w Olecku w dniu 21 września 2017r. podjęła uchwałę nr XXXII/190/2017 w sprawie wysokości opłat za usuwanie pojazdu z drogi i jego przechowywanie na parkingu strzeżonym oraz wysokości kosztów w przypadku odstąpienia od wykonania dyspozycji usunięcia pojazdu. Uchwała została podjęta na podstawie art. 12 pkt 7 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz.U. z 2016r. poz. 814 ze zm. - tekst jednolity obowiązujący w dacie podjęcia zaskarżonej uchwały - dalej jako: u.s.p.) oraz art. 130a ust. 6 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2017r. poz. 1260 ze zm. - tekst jednolity obowiązujący w dacie podjęcia zaskarżonej uchwały - dalej jako: P.r.d.). W § 1 ust. 1-3 podjętej uchwały określono koszty związane z usunięciem i przechowywaniem na parkingu strzeżonym usuniętych pojazdów za każdą dobę oraz koszty spowodowane wydaniem dyspozycji usunięcia pojazdu, przy czym opłaty te zostały zróżnicowane w zależności od rodzaju i dopuszczalnej masy całkowitej pojazdów. W uzasadnieniu uchwały przytoczono treść art. 130a ust. 6, ust. 6b oraz ust. 6c P.r.d., wskazując jednocześnie, że stosowane w 2017 roku stawki opłat za usuwanie i przechowywanie pojazdów nie przekraczają wartości określonych w obwieszczeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 25 lipca 2017r., zaś różnice między stawkami stosowanymi w Powiecie Oleckim w 2017r. a stawkami maksymalnymi określonymi na rok 2018 według obwieszczenia pokazuje załączona do uzasadnienia uchwały tabela.
Skargę na powyższą uchwałę wniósł Prokurator Rejonowy w Olecku, domagając się stwierdzenie nieważności tejże uchwały w części dotyczącej § 1 ust. 1-3. Strona skarżąca podniosła zarzut istotnego naruszenia art. 130a ust. 6 P.r.d. poprzez jego błędną wykładnię i ustalenie wysokości opłat za usuwanie pojazdów z drogi i ich parkowanie na parkingu strzeżonym oraz wysokości kosztów w przypadku odstąpienia od wykonania dyspozycji usunięcia pojazdu w sposób zawyżony, nieodzwierciedlający rzeczywistych kosztów wykonywania tych czynności przez przedsiębiorstwo, któremu je powierzono. W uzasadnieniu podkreślono, iż ustawodawca określił w art. 130a ust. 6 P.r.d. jedynie dwa kryteria, które powinny stanowić podstawę ustalenia wysokości opłat i wykluczył jednocześnie możliwość kierowania się przy podejmowaniu uchwały innymi względami niż te, które zostały wymienione w treści tego przepisu. Tym samym, żadne inne względy, w szczególności odnoszące się do kosztów ponoszonych z tego tytułu przez powiat, kalkulacji strat wynikających z konieczności ponoszenia kosztów, które nie zostaną nigdy zwrócone przez właścicieli odholowanych i przechowywanych na parkingu strzeżonym pojazdów i w konsekwencji ustalenia opłat na takim poziomie, aby ryzyko strat chociażby częściowo zminimalizować, nie mogą być brane pod uwagę. Powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych, podniesiono, że uchwała w przedmiotowej kwestii będzie zgodna z prawem tylko wtedy, gdy jej treść będzie zdeterminowana jedynie koniecznością sprawnej realizacji tych zadań i kosztami przechowywania pojazdów na obszarze danego powiatu, nie zaś innymi okolicznościami, a wysokość przyjętych stawek opłat będzie wynikiem uwzględnienia wyłącznie powyższych przesłanek. Wskazano, że uchwała nie zawiera uzasadnienia, w którym byłyby wskazane motywy jakie legły u podstaw określenia przyjętych stawek za usunięcie z drogi pojazdów i za ich przechowywanie na parkingu strzeżonym. Podano, że zadanie własne powiatu określone w art. 130a P.r.d. realizowane jest przez podmiot zewnętrzny, a wykonawca został wyłoniony z zachowaniem przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004r. Prawo zamówień publicznych, a koszty usuwania pojazdu z dróg powiatu oleckiego oraz koszty ich przechowywania na parkingu strzeżonym skalkulował wykonawca. Wysokość stawek określonych w zaskarżonej uchwale nie przekracza maksymalnych stawek ogłoszonych w Obwieszczeniu Ministra Finansów z dnia 25 lipca 2017r., ale nie odpowiada rzeczywistym kosztom realnie ponoszonym przez powiat w związku z wykonywaniem tego zadania, a wynikającym z umowy zawartej z wykonawcą. Każda ze stawek określonych w umowie jest niższa od stawek określonych w przedmiotowej uchwale. Tym samym stawki ustalone w tejże uchwale nie odpowiadają rzeczywistym kosztom ponoszonym w związku z wykonywaniem tego zadania przez powiat. Wykonawca każdorazowo otrzymywał bowiem wynagrodzenie znacząco niższe niż wynikałoby to ze stawki zawartej w zaskarżonej uchwale. Zatem, bez względu na motywy uchwalenia tego rodzaju stawek, nie odpowiadają one dyrektywom, o których mowa w art. 130a ust. 6 P.r.d., albowiem nie odzwierciedlają rzeczywistych kosztów ponoszonych w związku z realizacją tego zadania nałożonego do realizacji w drodze ustawy.