Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Hanna Raszkowska Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk (spr.) Protokolant Sekretarz sądowy Grzegorz Knop po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 marca 2011 r. sprawy ze skargi M. T., K. T., L. R. oraz R. S. na niewykonanie przez Wojewodę wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 6 maja 2010 r. sygn. akt II SA/Ol 1022/09 w przedmiocie pozwolenia na wykonanie robót budowlanych 1. wymierza Wojewodzie grzywnę w wysokości 100 zł (słownie: sto złotych); 2. zasądza od Wojewody na rzecz skarżących: M. T. i K. T. kwotę 200 zł (słownie: dwieście złotych), L. R. kwotę 200 zł (słownie dwieście złotych) oraz R. S. kwotę 200 zł (słownie: dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że tut. sąd wyrokiem z dnia 6 maja 2010r. sygn. akt II SA/Ol 1022/09, w sprawie ze skargi M. i K. T. na decyzję Wojewody z dnia "[...]" Nr "[...]", w przedmiocie pozwolenia na wykonanie robót budowlanych, uchylił zaskarżoną decyzję.
W orzeczeniu wskazano, że czynności mające uzupełnić materiał dowodowy w postępowaniu odwoławczym wykonane zostały w sposób pobieżny, dlatego też wnioski z nich wyprowadzone nie mogły być jednoznaczne i precyzyjne. W ocenie sądu organ postąpił błędnie poprzestając na stanowisku zaprezentowanym przez inwestorkę, bo cóż z tego, że zgodziła się ona na wykonanie nowego włazu prowadzącego na strych skoro w ogóle nie wiadomo czy wykonanie takiego włazu jest możliwe z uwagi na warunki konstrukcyjne budynku i choćby fakt, że w pobliżu znajdują się schody i inny właz na strych należący do D. C., z którego po wzniesieniu ściany skarżący nie mogą korzystać. W ocenie sądu aby przyjąć, iż wykonanie takiego włazu jest możliwe nie można poprzestać na złożonym oświadczeniu. Dlatego też w celu urealnienia stwierdzenia o możliwości wykonania włazu niezbędne jest potwierdzenie tego faktu przez osobę posiadającą odpowiednią wiedzę z zakresu budownictwa.
W orzeczeniu podniesiono również, że kolejny problem, który nie został właściwie wyjaśniony przez organ dotyczy możliwości czyszczenia przewodów kominowych. Wojewoda przyjął za pewnik, iż dostęp do przewodów kominowych kominiarz posiadał przez ławę kominiarską, która została przez skarżących zdemontowana w dniu 13 września 2009 r.. Przedstawiciele organu pomimo posiadania wcześniejszych informacji od skarżących o niemożliwości czyszczenia komina po uniemożliwieniu im wejścia na strych, w ogóle informacji uzyskanej od inwestorki nie zweryfikowali, a przecież nie powinno nastręczać trudności zapytanie innych osób uczestniczących w wizji lokalnej czy potwierdzają oni to w jaki sposób komin był czyszczony oraz ewentualny fakt i cel demontażu ławy kominiarskiej. Nie można za rzecz pewną przyjmować sposobu czyszczenia komina i dostępności do niego jedynie w oparciu o twierdzenia jednej ze stron sporu, nie pytając o tę kwestię innych uczestników postępowania, a w decyzji jedynie przytoczyć to twierdzenie, bez żadnego uzasadnienia dlaczego i na podstawie jakich dowodów twierdzenie pozostało potwierdzone oraz dlaczego twierdzeniom odmiennym organ nie dał wiary. Sąd stwierdził, że jego zalecenia dotyczące wyjaśnienia możliwości czyszczenia komina powinny być przez organ zrealizowane tylko w przypadku gdyby się okazało, że nie ma możliwości wykonania nowego wejścia na strych, gdyż w sytuacji kiedy taka możliwość będzie realna nie ma potrzeby dociekania tego w jaki sposób przewody kominowe były czyszczone, i dopiero wówczas ewentualnie będzie można powołać się na art. 62 Prawa budowlanego wskazujący na obowiązek właściciela obiektu polegający na kontrolowaniu przewodów kominowych. W zaskarżonej decyzji wskazywanie na możliwość wykonania tego obowiązku było przedwczesne, gdyż nie wiadomo, czy skarżący mają możliwość jego wykonania po wzniesieniu ścianki działowej.