Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Krupiński Sędziowie WSA Krzysztof Bogusz - spr. WSA Teresa Cisyk Protokolant St. inspektor sądowy Katarzyna Stec po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 20 czerwca 2013 r. sprawy ze skargi T. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu, z dnia 18 stycznia 2013r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego oddala skargę.
Przedmiotem skargi wniesionej przez T. R była decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego Opolu z 18 stycznia 2013 r., nr [...], utrzymująca w mocy decyzję Burmistrza Nysy z 26 lipca 2012 r., nr [...], którą przyznano stronie pomoc społeczną w formie specjalnego zasiłku celowego w wysokości 40 zł na zakup żywności, leków, odzieży, obuwia, środków higienicznych, środków czystości, opłat i malowania oraz odmówiono przyznania zasiłku celowego. Wydanie tych aktów administracyjnych poprzedziło następujące postępowanie administracyjne.
Wnioskiem z dnia 4 stycznia 2012 r., złożonym w Ośrodku Pomocy Społecznej w Nysie w dniu 9 stycznia 2012 r., T. R. zwrócił się do Ośrodka Pomocy Społecznej w Nysie o przyznanie pomocy finansowej.
W wyniku rozpatrzenia powyższego wniosku, Dyrektor Ośrodka Pomocy Społecznej w Nysie, działający z upoważniania Burmistrza Nysy, decyzją z dnia 25 stycznia 2012 r., nr [...], wydaną na podstawie art. 2, art. 8, art. 39 i art. 41 pkt 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r.
Nr 175, poz. 1362 ze zm.), zwanej dalej ustawą, przyznał T. R. specjalny zasiłek celowy w wysokości 40,00 zł, z przeznaczeniem na zakup żywności, leków, odzieży, obuwia, środków higienicznych, środków czystości, opłat oraz malowania, jednocześnie odmawiając przyznania zasiłku celowego.
Pismem z dnia 5 lutego 2012 r., złożonym w Ośrodku Pomocy Społecznej w Nysie w dniu 8 lutego 2012 r., T. R. wniósł odwołanie od decyzji organu I instancji.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu, w wyniku rozpatrzenia powyższego odwołania, decyzją z dnia 31 maja 2012 r., nr [...], uchyliło decyzję organu I instancji z dnia 25 stycznia 2012 r., wskazując w uzasadnieniu, iż sprawa wymaga przeprowadzenia uzupełniającego postępowania dowodowego w zakresie wydatków ponoszonych przez stronę związanych z zakupem leków oraz obciążeń finansowych związanych z utrzymaniem mieszkania.
Organ I instancji, po uzupełnieniu postępowania dowodowego, decyzją z dnia 26 lipca 2012 r., nr [...], ponownie przyznał T. R. specjalny zasiłek celowy w wysokości 40,00 zł, z przeznaczeniem na zakup żywności, leków, odzieży, obuwia, środków higienicznych, środków czystości, opłat oraz malowania i jednocześnie odmówił przyznania zasiłku celowego.
Od powyższej decyzji T. R. wniósł odwołalnie, w którym domagał się jej uchylenia jako naruszającej prawo materialne oraz przepisy procesowe.
W wyniku rozpatrzenia odwołania, decyzją z 18 stycznia 2013 r., nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu utrzymało w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie. W uzasadnieniu organ odwoławczy przedstawił stan faktyczny sprawy, a następnie odwołał się do treści przepisów prawa materialnego mających w niniejszej sprawie zastosowanie. Organ stwierdził, że z ustaleń poczynionych w drodze wywiadu środowiskowego oraz innych zebranych dokumentów wynika, iż T. R. jest osobą samotną, prowadzącą jednoosobowe gospodarstwo domowe, bierną zawodowo, niepełnosprawną w stopniu znacznym. Ze względu na [...] wymaga diety [...] i przyjmować musi stałe leki, których wartość ustalona przez organ wynosi 45 zł. W okresie od 18 kwietnia 2012 r. do 23 kwietnia 2012 r. przebywał w szpitalu z powodu objawów [...]. Ma zaległości z tytułu czynszu za mieszkanie. Utrzymuje się z renty przyznanej w związku z niezdolnością do pracy, która po potrąceniach z tytułu alimentów w czerwcu 2012 r. wyniosła 595,26 zł. Oznacza to, że wnioskodawca nie spełnia ustawowych warunków do otrzymania pomocy pieniężnej w formie zasiłku celowego, albowiem jego dochód z miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku tj. z grudnia 2011 r. wyniósł 550,80 zł i przekracza kwotę kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej, wynoszącą 542 zł. Może być mu jednak przyznany specjalny zasiłek celowy, o którym mowa w art. 41 pkt 1 ustawy i dlatego prawidłowo rozpoznano wniosek strony pod kątem uregulowań zawartych w tym przepisie. Zgadzając się z twierdzeniami, że sytuacja życiowa strony jest sytuacją szczególną z uwagi na stan zdrowia, niepełnosprawność, całkowitą niezdolność do pracy i samodzielnej egzystencji oraz korzystanie z usług opiekuńczych, za zasadne organ odwoławczy uznał przyznanie T. R. specjalnego zasiłku celowego. Odnosząc się do wysokości przyznanego świadczenia stwierdził, że organ pierwszej instancji nie naruszył granic uznania administracyjnego. Wyjaśnił bowiem szczegółowo, jakimi kryteriami się kieruje przy przyznawaniu świadczeń i dlaczego przyznał stronie świadczenie w takiej, a nie w innej wysokości. W tym zakresie wskazał kwotę środków przeznaczonych w 2012 r. na realizację zadań własnych, m.in. na wypłaty zasiłków celowych, podał przeciętną i górną wysokość przyznawanych zasiłków oraz zasady ich przyznawania w takich wysokościach, a także wskazał liczbę podań złożonych w czerwcu i lipcu 2012 r. Ponadto organ pierwszej instancji dostrzegł, że T. R. jest wprawdzie osobą samotną i niepełnosprawną, lecz posiada stały, comiesięczny dochód w postaci renty i dlatego nie można porównać jego sytuacji z sytuacją osoby samotnej bez dochodu, czy też rodziny z dziećmi. W ocenie Kolegium, brak przyznania stronie pomocy w wyższym wymiarze nie pozostaje w sprzeczności z zapisami ustawy, zwłaszcza przy uwzględnieniu, że odwołującemu przyznawana jest systematycznie pomoc społeczna w formie świadczeń pieniężnych, z których faktycznie nie korzysta, gdyż na rachunku bankowym Ośrodka Pomocy Społecznej pozostają nieodebrane przez stronę środki pieniężne z pomocy społecznej o łącznej wartości 1180,00 zł. Dalej, Kolegium wywodziło, że wysokość świadczenia z pomocy społecznej nie zależy tylko od potrzeb zgłoszonych przez stronę we wniosku, ale też od liczby osób uprawnionych do otrzymania pomocy i środków finansowych Ośrodka. W przypadku odwołującego, mimo jego trudnej sytuacji materialnej, możliwości finansowe organu pozwoliły na przyznanie mu zasiłku celowego w kwocie 40,00 zł. Przyznana pomoc jest niewielka i nie zaspokoi wszystkich niezbędnych potrzeb to jednak częściowo poprawi jego sytuację materialną.