W skardze na powyższe zarządzenie skarżący, reprezentowany przez pełnomocnika, zarzucił naruszenie następujących przepisów:
- art. 15 ust. 1 zdanie drugie ustawy poprzez jego niezastosowanie i odwołanie dyrektora instytucji kultury bez zasięgnięcia stosownych i prawidłowo pozyskanych opinii wymaganych prawem, a nadto w stanie faktycznym uniemożliwiającym wymienionym w ustawie organizacjom rzetelne i prawidłowe zajęcie stanowiska;
- art. 15 ust. 6 ustawy poprzez jego zastosowanie i przywołanie jako podstawy odwołania przesłanki "utraty zaufania" jako przesłanki nieujętej w katalogu zamkniętym art. 15 ust. 6 ustawy;
- art. 15 ust. 6 pkt 3 ustawy poprzez:
a) brak wskazania w zarządzeniu skonkretyzowanych przepisów prawa, których naruszenia miałby się dopuścić skarżący w związku z zajmowanym stanowiskiem,
b) niewłaściwe zastosowanie tego przepisu w stanie faktycznym niniejszej sprawy i w konsekwencji przyjęcie, iż skarżący jako dyrektor instytucji kultury dopuścił się naruszenia ogólnie podanych przepisów prawa w związku z zajmowanym stanowiskiem, w sytuacji gdy przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonego zarządzenia okoliczności nie są zgodne ze stanem faktycznym sprawy, nadto zarzucane skarżącemu nieprawidłowości nie zostały w sposób szczegółowy wskazane, ani też przekonująco umotywowane,
c) stwierdzenie, że skarżący jako dyrektor instytucji kultury naruszył przepisy prawa w związku z zajmowanym stanowiskiem, bez przeprowadzenia postępowania poprzedzającego podjęcie zarządzenia w sprawie stwierdzenia rzekomych zaniedbań po stronie skarżącego w związku z zajmowanym stanowiskiem, ani też bez możliwości zapoznania się i odniesienia przez skarżącego do wyników tak przeprowadzonego postępowania,
d) niewłaściwe zastosowanie tego przepisu w stanie faktycznym niniejszej sprawy i w konsekwencji przyjęcie, że skarżący dopuścił się naruszenia przepisów prawa, w sytuacji gdy przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonego zarządzenia okoliczności nie stanowią w ogóle naruszenia przepisów prawa, a w szczególności nie stanowią naruszenia przepisów w związku z zajmowanym stanowiskiem.
W związku z tymi zarzutami skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonego zarządzenia oraz zwrot kosztów postępowania w całości.
W uzasadnieniu skargi skarżący przypomniał wskazane przez Burmistrza przyczyny wypowiedzenia i wskazał na dopuszczalność drogi sądowoadministracyjnej w sprawach skarg na uchwały dotyczące odwołania dyrektora instytucji kultury. Dalej dowodził, że zgodnie z art. 15 ust. 6 pkt 3 ustawy dyrektor instytucji kultury powołany na czas określony może być odwołany przed upływem tego okresu z powodu naruszenia przepisów prawa w związku z zajmowanym stanowiskiem. Tymczasem organ w zarządzeniu nie podał przepisów prawa, których naruszenia dopuścił się rzekomo skarżący. Poza tym uzasadnienie nie spełnia wymogów stawianych przepisem art. 15 ust. 6 pkt 3 ustawy. Po pierwsze organ posłużył się przesłanką nieznaną przepisowi art. 15 ust. 6 ustawy, jaką jest "utrata zaufania". Po drugie żadna z opisanych w uzasadnieniu sytuacji, które rzekomo doprowadziły do "utraty zaufania" również w sposób należyty nie konkretyzuje naruszenia prawa, którego dopuścić miałby się skarżący. Powołany przez organ art. 53 ustawy o finansach publicznych składa się z 5 jednostek redakcyjnych, a w zarządzeniu nie podano, o którą jednostkę chodzi. Ponadto nieprawdziwe i pozbawione podstaw jest przywołane rzekome naruszenie przepisu art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy o związkach zawodowych, zaś przed sformułowaniem tego rodzaju zarzutu organ administracji winien przeprowadzić stosowne postępowanie wyjaśniające, w szczególności zmierzające do ustalenia liczebności związku zawodowego i wypełnienia przez niego obowiązków określonych w art. 25¹ ust. 2 ustawy o związkach zawodowych, czego organ przed wydaniem zaskarżonego zarządzenia w ogóle nie uczynił. Nie wiadomo bowiem w stosunku do jakiej osoby skarżący podjął decyzję sprzeczną z zapisem art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy o związkach zawodowych. Nadto organ nie ustalił, czy osoba ta podlega ochronie z uwagi na reprezentowanie tej organizacji na podstawie stosownego wskazania związku zawodowego, uchwały, czy też osoba ta należy do organu związku zawodowego. Według skarżącego również sytuacja trzecia, mająca uzasadniać utratę zaufania i stanowić o rzekomym naruszeniu przez niego przepisów prawa jest nieprawdziwa i nieprawidłowa. W tym zakresie skarżący podniósł, że organ nie podał dokładnie, jakie zobowiązanie miało zostać zaciągnięte lub jakie obowiązki w zakresie kontroli zarządczej miały zostać niewykonane lub nienależycie wykonane, co dyskwalifikuje ten zarzut jako podstawę odwołania skarżącego i rozwiązania z nim stosunku pracy. Skarżący zaznaczył, że nie został ukarany przez Komisję orzekającą lub Główną Komisję orzekającą za czyn określony w art. 15 ust. 1 czy w art. 18 ust. 1 pkt c ustawy o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych. Natomiast zarzuty co do zaniedbania po stronie dyrektora, które mają prowadzić do jego odwołania, muszą być skonkretyzowane, dokładnie opisane i wykazane w postępowaniu poprzedzającym podjęcie zarządzenia. W uzasadnieniu zaś samego aktu odwołania dyrektora muszą zostać szczegółowo wskazane zarzucane nieprawidłowości oraz powinno zostać przekonująco umotywowane wypełnienie przez nie ustawowych przesłanek. Tym obowiązkom - wedle skarżącego - organ nie sprostał. W dalszej kolejności skarżący wywodził, że w świetle art. 15 ust. 1 ustawy obowiązkiem Burmistrza było ustalenie, jakie związki zawodowe oraz stowarzyszenia zawodowe i twórcze działają na terenie gminy, a następnie powinien on zasięgnąć ich opinii odnośnie do osoby odwoływanego dyrektora instytucji kultury. Jednak w stanie faktycznym sprawy do sytuacji takiej nie doszło. W tym zakresie skarżący zawnioskował o przeprowadzenie analizy akt administracyjnych, ponieważ z treści zaskarżonego aktu - ani z jego sentencji, ani uzasadnienia - nie wynika, czy rzeczywiście Burmistrz zwrócił się do takich organizacji, a jeśli tak, to do jakich - lakoniczne oświadczenie w tej kwestii jest niewystarczające. Nie wiadomo nadto, w jakim momencie i kiedy do takiego zwrócenia się o opinie doszło.