Sprawa ze skargi na postanowienie Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opolu w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia do wykonania obowiązku rozbiórki obiektu budowlanego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daria Sachanbińska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Beata Kozicka Sędzia WSA Krzysztof Sobieralski po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 1 grudnia 2020 r. sprawy ze skargi M. M. na postanowienie Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opolu z dnia 23 kwietnia 2020 r., nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia do wykonania obowiązku rozbiórki obiektu budowlanego oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/7

Postanowieniem z dnia 17 marca 2020 r., nr [...], Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w powiecie nyskim (dalej: "PINB"), działając na podstawie art. 119 § 1 i 2 oraz art. 121 § 4 i 5 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1438, z późn. zm.), zwanej "ustawą", nałożył na M. M. (dalej także: "strona", "skarżący") grzywnę w celu przymuszenia do wykonania obowiązku wskazanego w decyzji tego organu nr [...] z dnia 29 marca 2016 r., polegającego na rozbiórce budynku letniskowego usytuowanego na działce nr a w [...], w wysokości 67.410,41 zł. W punkcie drugim postanowienia PINB wezwał stronę do uiszczenia grzywny na podane konto oraz do wykonania obowiązku wskazanego w tytule wykonawczym nr [...] - w terminie do dnia 30 listopada 2020 r. W punkcie trzecim postanowienia poinformował organ, że w przypadku nieuiszczenia grzywny w zakreślonym terminie zostanie ona ściągnięta w trybie egzekucji administracyjnej należności pieniężnych. Ponadto pouczył, że w razie niewykonania obowiązku wskazanego w tytule wykonawczym, konieczne stanie się zastosowanie środka egzekucyjnego w postaci wykonania zastępczego. W załączeniu do niniejszego postanowienia przesłano ww. tytuł wykonawczy.

Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie, przypomniał PINB, że decyzją nr [...] z dnia 29 marca 2016 r. wydaną na podstawie art. 48 ust. 1 w związku z art. 48 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409, z późn. zm.) nałożony został na inwestora - M. M. obowiązek rozbiórki wybudowanego bez wymaganego pozwolenia na budowę budynku letniskowego usytuowanego na działce nr a w miejscowości [...]. Decyzja ta podlegała niezwłocznemu wykonaniu, jednak podczas kontroli w dniu 6 lutego 2020 r. ustalono, że przedmiotowy budynek nie został rozebrany. W związku z tym upomnieniem o nr [...] z dnia 24 maja 2016 r. wezwano inwestora "do dokonania rozbiórki nadbudowanego pokoju nad gankiem" (powinno być: do dokonania rozbiórki budynku letniskowego - przyp. Sądu), lecz do dnia wydania niniejszego postanowienia strona nie przedłożyła żadnego dowodu świadczącego o wykonaniu nałożonego obowiązku. Wyjaśnił organ, że w tej sytuacji celowe stało się podjęcie działań na podstawie art. 6 § 1 ustawy, zgodnie z którym w razie uchylania się zobowiązanego od wykonania obowiązku wierzyciel powinien podjąć czynności zmierzające do zastosowania środków egzekucyjnych. Wedle organu, w pierwszej kolejności należało orzec o grzywnie w celu przymuszenia, która stanowi środek egzekucyjny o najmniejszej uciążliwości dla zobowiązanego, bowiem wykonanie zastępcze, z uwagi na zakres robót wykonawczych, spowodowałoby dla zobowiązanego znacznie większe obciążenie. Podkreślił PINB, że spoczywał na nim obowiązek zastosowania wobec zobowiązanego takiej dolegliwości, która jest niezbędna do realizacji ciążącego na nim obowiązku. Natomiast, biorąc pod uwagę okres, w jakim strona (z różnych przyczyn) nie wywiązywała się z decyzji nakazowej, konieczne stało się nałożenie na stronę dolegliwości na tyle surowej, która przymusi do dobrowolnego wykonania nałożonego obowiązku. Grzywna w wysokości 67.410,41 zł będzie - zdaniem organu - dostatecznie surowym "argumentem" motywującym stronę do podjęcia wszelkich działań, które w krótkim czasie powinny doprowadzić do stanu zgodnego z prawem. Wskazał też organ, że ustalona grzywna nie ma charakteru uznaniowego i wyliczona została w zgodzie z art. 121 § 5 ustawy, jako iloczyn powierzchni zabudowy budynku (w przedmiotowej sprawie - 73,32 m²) objętego nakazem przymusowej rozbiórki i 1/5 ceny 1 m² powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, ogłoszonej przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, wynoszącej w IV kwartale 2019 r. - 4.597 zł. Dodał organ, że niewykonanie przedmiotowego obowiązku w zakreślonym w sentencji postanowienia terminie, spowoduje orzeczenie kolejnego środka egzekucyjnego, tj. wykonania zastępczego, a także zauważył, że zobowiązany może zwolnić się z obowiązku uiszczenia grzywny poprzez wykonanie obowiązku określonego w tytule wykonawczym (art. 125 § 1 ustawy).

Strona 1/7