Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w Gogolinie w przedmiocie upoważnienia do załatwiania indywidualnych spraw w zakresie administracji publicznej stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daria Sachanbińska - spr. Sędziowie Sędzia WSA Ewa Janowska Sędzia NSA Jerzy Krupiński Protokolant St. inspektor sądowy Grażyna Jankowska-Stykała po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 listopada 2018 r. sprawy ze skargi Wojewody Opolskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Gogolinie z dnia 26 lutego 2018 r., Nr XLVII/370/2018 w przedmiocie upoważnienia do załatwiania indywidualnych spraw w zakresie administracji publicznej stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie strona 1/5

W dniu 26 lutego 2018 r. Rada Miejska w Gogolinie podjęła - na podstawie art. 39 ust. 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1875, z późn. zm.), zwanej dalej w skrócie u.s.g., w zw. z art. 52 ust. 15 ustawy z dnia 27 października 2017 r. o finansowaniu zadań oświatowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2203), zwanej dalej ustawą - uchwałę Nr XLVII/370/2018, w sprawie upoważnienia do załatwiania indywidulnych spraw w zakresie administracji publicznej. W uchwale Rada Miejska upoważniła dyrektora Publicznego Przedszkola nr 3 im. Karlika i Karolinki w Gogolinie do załatwiania indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej w zakresie dotyczącym opłaty za korzystanie z wychowania przedszkolnego w placówkach prowadzonych przez Gminę Gogolin oraz opłaty za korzystanie z wyżywienia w tych placówkach w oparciu o ustawę o finansowaniu zadań oświatowych (§ 1). Rada powierzyła wykonanie uchwały Burmistrzowi Gogolina (§ 2) oraz postanowiła, że uchwała wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Opolskiego (§ 3).

W dniu 28 lutego 2018 r. (data wpływu) uchwała została przekazana do Wojewody Opolskiego, jako organu nadzoru.

Pismem z dnia 6 kwietnia 2018 r. Wojewoda Opolski, powołując się na art. 93 ust. 1 u.s.g., wniósł skargę na powyższą uchwałę, domagając się stwierdzenia jej nieważności z powodu istotnego naruszenia prawa, tj. art. 39 ust. 4 u.s.g. W uzasadnieniu Wojewoda wskazał, że zgodnie z art. 52 ust. 1 ustawy, wysokość opłat za korzystanie z wychowania przedszkolnego określa rada gminy w formie uchwały, stanowiącej akt prawa miejscowego. Z kolei w myśl art. 106 ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 59), wysokość opłat za posiłki ustala dyrektor placówki w porozumieniu z organem prowadzącym, w drodze czynności materialno-technicznej. Dalej, dokonując wykładni art. 52 ust. 15 ustawy, Wojewoda podkreślił, że wymienione w nim opłaty stanowią niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publicznoprawnym, o których mowa w art. 60 pkt 7 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych. W opinii organu nadzoru, odesłanie do art. 60 pkt 7 ustawy o finansach publicznych, zawarte w przywołanym przepisie, zostało dokonane wyłącznie w celu określenia charakteru prawnego pobieranych opłat. W konsekwencji Wojewoda uznał, że opłata za pobyt i wyżywienie dziecka w przedszkolu nie mieści się w pojęciu "indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej", a zatem opłaty te nie powinny być rozstrzygane w drodze decyzji administracyjnej. Wojewoda wyjaśnił, że przedmiotem upoważnienia, o którym mowa w art. 39 ust. 4 u.s.g., może być "załatwianie indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej", a pojęcie to stanowi synonim użytego w art. 1 K.p.a. określenia "sprawa indywidualna rozstrzygana w drodze decyzji administracyjnej". Nawet jeżeli przyjąć, że rozstrzygnięcie indywidualnej sprawy z zakresu administracji publicznej może nastąpić w drodze czynności, które nie przybierają formy decyzji czy postanowienia, to niewątpliwie czynności takie dotyczyć muszą imiennie określonego podmiotu oraz konkretnych jego praw i obowiązków. Ponadto Wojewoda dostrzegł, że przepisy ustaw szczególnych mogą wyłączyć możliwość upoważnienia, o jakim mowa w art. 39 ust. 4 u.s.g. I tak jest właśnie w rozważanym przypadku, ponieważ w art. 59 ust. 9 ustawy przewidziano, że organ prowadzący przedszkole umocowany jest do udzielania ulg na warunkach określonych przez radę gminy oraz umocowany jest (zdanie drugie ww. przepisu) do udzielania stosowanego upoważnienia w tym zakresie dyrektorowi szkoły lub przedszkola. W podsumowaniu Wojewoda stwierdził, że rada gminy nie posiada delegacji do udzielania dyrektorowi przedszkola upoważnienia do załatwiania indywidualnych spraw w zakresie ustalania opłat za pobyt i wyżywienie dziecka w przedszkolu. W ocenie strony skarżącej, regulacje zawarte w ustawie o finansowaniu zadań oświatowych, określające organy właściwe do ustalania wysokości opłat za korzystanie z wychowania przedszkolnego i wyżywienie w przedszkolach oraz sposób ustalania tych opłat, należy uznać za odrębne przepisy, o których mowa w art. 61 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, a ustalanie wysokości opłaty za pobyt w przedszkolu ma charakter wyłączenie czynności materialno-technicznych i nie przybiera formy decyzji administracyjnej.

Strona 1/5