Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia NSA Roman Ciąglewicz Sędziowie: sędzia WSA Elżbieta Kmiecik - spr. sędzia WSA Daria Sachanbińska Protokolant: sekretarz sądowy Katarzyna Johan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 maja 2005 roku sprawy ze skargi T. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę.
T. R. w dniu 1 marca 2004 r. wystąpił do Ośrodka Pomocy Społecznej w N. z wnioskiem o przyznanie zasiłku pieniężnego okresowego, okresowego specjalnego ewentualnie zasiłku celowego lub celowego specjalnego na pokrycie kosztów spowodowanych długotrwałą chorobą, niepełnosprawnością, ubóstwem, kosztami leczenia i zakupu leków, utrzymania mieszkania, kupna artykułów spożywczych, środków czystości i higieny osobistej oraz innych wydatków i opłat. W złożonym wniosku skarżący wskazał, iż z otrzymywanego świadczenia rentowego w wysokości 418,02 zł nie jest w stanie ponieść nie tylko stałych kosztów takich jak: czynsz, energia elektryczna, gaz, spłata zaciągniętego kredytu oraz kosztów zakupu leków, które łącznie wynoszą 628,32zł, ale także zaciągniętego zobowiązania finansowego w rodzinie B. H. Ze środków jakie mu pozostają musi dokonywać zakupu żywności, środków czystości, odzieży i stąd też jego wniosek zasługuje na uwzględnienie.
Decyzją Dyrektora Ośrodka Pomocy Społecznej w N. z dnia [...], Nr [...], na podstawie art. 2 ust. 4, art. 4, art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990r. o pomocy społecznej (j.t. Dz. U. z 1998 r., Nr 64, poz. 414 ze zm.) przyznano T. R. zasiłek celowy w wysokości 40zł.
W uzasadnieniu decyzji wskazano, iż w oparciu o wywiad środowiskowy oraz załączone dokumenty ustalono, że T. R. kwalifikuje się do otrzymania zasiłku z pomocy społecznej. Jednakże szczupłość środków finansowych, jakimi dysponuje Ośrodek oraz wciąż wzrastająca liczba osób kwalifikujących się do pomocy nakłada na Ośrodek obowiązek takiego dysponowania środkami, aby zaspokoić potrzeby jak najszerszej grupy osób. Przyznana wysokość zasiłku nie wynika tylko z sytuacji materialnej osoby o niego wnioskującej, ale także z realnych możliwości Ośrodka. Uzasadniał dalej organ, iż w związku z powyższym zasiłek celowy w niższej wysokości przyznawany jest rodzinom i osobom, w których choćby jedna osoba otrzymuje stały dochód i jest niewielka różnica pomiędzy dochodem faktycznym, a kryterium dochodowym ustalonym zgodnie z art. 4 ustawy o pomocy społecznej. Przeciętna wysokość zasiłków dla rodzin o niskich dochodach wynosi 120 zł, zaś dla osób samotnie gospodarujących 80 zł, a tym samym w związku z powyższym należało postanowić jak w sentencji decyzji.
Odwołanie od tej decyzji złożył T. R. Podnosił w nim, iż w jego ocenie zapadła decyzja narusza prawo materialne, a w szczególności przepisy ustawy o pomocy społecznej i orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego przez przyjęcie, że osoba samotna trwale i całkowicie niezdolna do pracy oraz samodzielnej egzystencji i nie mająca żadnych krewnych bądź osób zobowiązanych do alimentacji nie ma prawa do uzyskania stosownej pomocy materialnej ze środków pomocy społecznej. Nadto odwołujący wskazywał, iż posiadając niski dochód, bo zaledwie w wysokości 418,02 zł nie jest w stanie prawidłowo funkcjonować, gdyż stałe wydatki wynosiły ponad 740,80 zł, a zatem przyznana mu kwota zasiłku celowego w wysokości 40 zł nie jest adekwatna do potrzeb koniecznego utrzymania.