Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daria Sachanbińska Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Bogusz (spr.) Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Protokolant st. insp. sądowy Katarzyna Stec po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 października 2020 r. sprawy ze skargi E. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 22 czerwca 2020 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Praszki z dnia 16 marca 2020 r., nr [...], 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu na rzecz E. C. kwotę 497 (czterysta dziewięćdziesiąt siedem) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Przedmiotem niniejszego postępowania jest skarga E. C., reprezentowanej przez pełnomocnika adwokat M. J. (dalej również jako: "skarżąca"), na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu (dalej jako: "organ", "Kolegium" lub w skrócie: "SKO") z dnia 22 czerwca 2020 r., nr [...] utrzymująca w mocy decyzję działającego z upoważnienia Burmistrza Praszki Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej z dnia 16 marca 2020 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad dzieckiem: K. C.
Skarga została wniesiona w następujący stanie faktycznym i prawnym:
W dniu 2 marca 2020 r. E. C. wystąpiła do Ośrodka Pomocy Społecznej w Praszce o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu opieki nad niepełnosprawnym synem. Do wniosku załączyła dokumentację potwierdzającą, że jest on w sposób trwały niezdolny do samodzielnej egzystencji, a niezdolność ta istnieje od dzieciństwa oraz zaświadczenie o pobieraniu emerytury od dnia 1 stycznia 2012 r.
Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej w Praszce, działający z upoważnienia Burmistrza Praszki, decyzją z dnia 16 marca 2020 r. odmówił przyznania skarżącej prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad dzieckiem K. C. W uzasadnieniu decyzji wyjaśnił, że skarżąca pobiera świadczenie w formie emerytury, zatem nie spełnia warunków do uzyskania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego stosownie do art. 17 ust. 5 pkt 1 lit a ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 111 ze zm.), dalej jako ustawa.
W odwołaniu wniesionym do SKO E. C. podniosła, że od 1995 r. przyznano jej emeryturę dla matek wychowujących niepełnosprawne dzieci. Obecnie otrzymuje emeryturę w wysokości 1.025,00 zł miesięcznie i jest to kwota niższa niż świadczenie pielęgnacyjne, które obecnie wynosi 1.830,00 zł miesięcznie. Taka sytuacja jest w jej ocenie krzywdząca i przeczy zasadzie równości. Zdaniem E. C., praca związana z opieką nad niepełnosprawnym dzieckiem i praca opiekunów pobierających świadczenia pielęgnacyjne jest taka sama.
Decyzją z dnia 22 czerwca 2020 r. Kolegium utrzymało w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie organu I instancji. W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że odwołanie skarżącej podlegało merytorycznemu rozpatrzeniu mimo, iż wniesiono je po upływie 14 dniowego terminu określonego w art. 129 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 256 ze zm.) dalej w skrócie: "k.p.a.". Jednakże mając na względzie art. 15 zzr ustawy z dnia 2 marca 2020r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID -19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374 ze zm.) odwołanie wniesione w tej dacie należy uznać za wniesione w terminie.
Następnie Kolegium przytoczyło regulacje dotyczące osób uprawnionych do pobierania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, podkreślając przy tym, że art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy wyklucza możliwość pobierania takiego świadczenia przez osobę, która pobiera emeryturę, co stanowi negatywną przesłankę przyznania skarżącej wnioskowanego świadczenia pielęgnacyjnego. Dalej SKO wyjaśniło, że cechą wspólną osób, które w oparciu o przepisy ustawy o świadczeniach rodzinnych mają otrzymywać wsparcie w postaci świadczenia pielęgnacyjnego jest to, że nie uzyskują one żadnych dochodów, decydując się na sprawowanie opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny. Celem tego świadczenia jest udzielenie materialnego wsparcia osobom, które rezygnują z aktywności zawodowej, by opiekować się osobą niepełnosprawną. Stąd też w ocenie Kolegium ustawodawca przyjął założenie, że osoba posiadająca już zabezpieczenie materialne w postaci dochodu m. in. z tytułu emerytury powinna być wyłączona z zakresu podmiotowego osób uprawnionych do świadczenia pielęgnacyjnego. Nie jest możliwy zbieg obu tych świadczeń ani ich wzajemna kompensata. Analizowany przepis jest sformułowany w sposób niebudzący wątpliwości i co istotne nie pozostawia organom administracji orzekającym w tego rodzaju sprawach żadnego luzu decyzyjnego. Dalej organ wskazał, że z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy wiążą się regulacje przyjęte w art. 3 pkt 24 lit. d, art. 24 ust. 7 i art. 62 ust. 2 pkt 2 tej ustawy, które są konsekwencją przyjętego przez ustawodawcę założenia, iż osoba pobierająca emeryturę lub rentę (bez względu na tytuł jej uzyskania) a także mająca inne źródła dochodu, o których mowa w tych przepisach, nie może otrzymywać świadczenia pielęgnacyjnego. Na poparcie swojego stanowiska Kolegium przytoczyło szereg orzeczeń sądowoadministracyjnych.