Rada Miejska w Głuchołazach uchwałą z dnia 25 września 2013 r., Nr XXXIV/358/13 odmówiła uwzględnienia wezwania. W uzasadnieniu powołała się na przeprowadzenie przez firmę P. Sp. z o.o. opracowania wytycznych do wprowadzenia znowelizowanej ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. Podała, że zakres opracowania obejmował m.in. analizę istniejącego stanu gospodarki odpadami komunalnymi na terenie Gminy, w tym analizę ilości i skład wytwarzanych odpadów wraz z prognozą zmian oraz cenę za odbiór odpadów. W ocenie organu, opracowany przez ww. firmę wskaźnik ilości odpadów komunalnych został oszacowany prawidłowo i został porównany z ilością odpadów wytwarzanych przez sklepy wielkopowierzchniowe przed dniem 1 lipca 2013 r., kiedy to nowe zasady gospodarowania odpadami weszły w życie. Dlatego wniesione wezwanie Rada uznała za niezasadne.
W skardze złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, A. S.A. wniosła o stwierdzenie nieważności uchwały Nr XXVIII/297/13 w części, w której ustala ona średnią ilość odpadów komunalnych wytwarzanych na terenie nieruchomości, tj. § 8 ust. 1 lit. b), punktu 5 tabeli, a także działając na podstawie art. 135 w związku z art. 147 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wniosła o stwierdzenie nieważności uchwały Rady Miejskiej w Głuchołazach Nr XXVIII/298/13, w części w jakiej dotyczy ona odbierania odpadów z nieruchomości, na jakiej działalność prowadzi skarżąca (lokale handlowe o powierzchni handlowej ponad 50m²). W uzasadnieniu skargi Spółka powtórzyła argumentację użytą w wystosowanym przez nią wezwaniu do Rady Miejskiej w Głuchołazach. Ponadto, odnosząc się do wniosku dotyczącego stwierdzenia nieważności uchwały Rady Miejskiej w Głuchołazach Nr XVIII/298/13 z dnia 6 marca 2013 r. w sprawie postanowienia o odbieraniu odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne skarżąca wskazała, że w przypadku stwierdzenia nieważności przez Sąd zaskarżonej uchwały Nr XXVIII/297/13, zabraknie regulacji, na podstawie których możliwe będzie określenie opłaty za odbieranie odpadów przez Gminę z nieruchomości - lokali handlowych o powierzchni handlowej ponad 50 m². Stąd zarówno uchwała Nr XVIII/297/13, jak i XXVIII/298/13 zostały podjęte w granicach sprawy, której dotyczy skarga w rozumieniu art. 135 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Z tych też względów, skarżąca uznała, że skarga wniesiona na obydwie ww. uchwały jest zasadna.
W odpowiedzi na skargę Gmina wniosła o jej oddalenie w całości, a także przeprowadzenie dowodów z załączonych do niej dokumentów na okoliczności wskazane w uzasadnieniu i zasądzenie od strony skarżącej zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych. Odnosząc się do zarzutów skargi wskazała, że ustalenia dotyczące minimalnych pojemności pojemników dokonano z uwzględnieniem art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy o utrzymaniu w czystości i porządku w gminach, uwzględniając liczbę osób korzystających z pojemników oraz średnie ilości odpadów wytwarzanych w gospodarstwach domowych bądź w innych źródłach. Przyjęte w uchwale normy oparto o informację uzyskane od przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie odbioru odpadów na terenie Gminy, w szczególności od "[...]" Spółki z o.o. z siedzibą w [...]. Stwierdziła, że organ analizował również dane dotyczące procentu odpadów komunalnych odbieranych od firm, dane dotyczące liczby i wielkości podmiotów gospodarczych działających na terenie Gminy, liczbę mieszkańców oraz specyfikę Gminy. Organ podkreślił, że na terenie miasta działa łącznie z dwoma sklepami "X." w sumie 8 sklepów o powierzchni tożsamej lub zbliżonej do sklepów skarżącej. I tak, przed 1 lipca 2013 r. 8 sklepów wyposażonych było w pojemniki o pojemności 1100 l przy częstotliwości wywozów w zależności od 2 do 8 w danym miesiącu. Na podstawie tych danych ustalono, że średnia ilość odpadów wytwarzanych w tzw. innych źródłach, tj. lokalach handlowych o powierzchni ponad 50 m², wynosi 4 l na 1 m² powierzchni użytkowej lokalu na dwa tygodnie. Ustalono również, że jedna osoba zatrudniona w takim podmiocie wytwarza 56 l odpadów na miesiąc (28 na dwa tygodnie). Wskazano także, że ryczałtowe określenie ilości odpadów nie narusza art. 4 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy i w tym zakresie powołano poglądy orzecznictwa sądowoadministracyjnego oraz dowody w postaci zestawienia rodzaju pojemników oraz ilości wywozów odpadów. Stąd, zdaniem Rady Miejskiej w Głuchołazach, chybiony jest zarzut, że przed podjęciem zaskarżonej uchwały nie czyniono ustaleń faktycznych. Rada stwierdziła ponadto, że nieprawdziwe jest twierdzenie skarżącej, iż pojemniki w jakie Spółka musi wyposażyć nieruchomość, przekraczają jej rzeczywiste potrzeby, ponieważ firma, która odbiera odpady podaje, że w większości przypadków pojemniki skarżącej są przepełnione. Organ odnotował, że analizując sytuację skarżącej na przykładzie jednego ze sklepów w [...] (o powierzchni 80 m² przy zatrudnieniu 14 osób) przy zadeklarowanej nieselektywnej zbiórce odpadów minimalna pojemność pojemnika to 3752 l. Skarżąca Spółka, na podstawie złożonej samodzielnie deklaracji, dokonała wyliczenia opłaty za gospodarowanie odpadami w oparciu o ilości i pojemności pojemników przy uwzględnieniu częstotliwości wywozów (zadeklarowała 3 pojemniki 1100 l i dwa pojemniki 240 l). Rada nie zgodziła się także z zarzutem skargi, że minimalne pojemności pojemników ustalone dla Gminy Głuchołazy znacznie przekraczały te ustalone w innych gminach. Według Rady, w świetle uchwały Rady Miasta Opola przy wskazaniu wyżej podanych parametrów sklepu, prawidłowo obliczona minimalna pojemność pojemnika to 5040 l (a nie jak zadeklarowała Spółka 2 pojemniki po 240 l). Ponadto, zdaniem Rady, skarżąca nie wykazała, że uchwała dotyczy jej interesu prawnego.