Postanowieniem z dnia 18 lutego 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zawiesił postępowanie w sprawie ze skargi na uchwałę Nr XVIII/297/13 uznając, że pomiędzy zaskarżonymi uchwałami występuje zależność, a wynik postępowania sądowego związanego z oceną legalności i prawidłowości podjęcia uchwały w przedmiocie postanowienia o odbieraniu odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne może mieć bezpośredni wpływ na ocenę legalności zaskarżonej uchwały w sprawie uchwalenia regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie Gminy Głuchołazy, albowiem tylko w przypadku gdy w obrocie prawnym istnieje uchwała w sprawie postanowienia o odbieraniu odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne Rada może uregulować w regulaminie kwestie w zakresie nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy. Stąd też, w ocenie Sądu, orzeczenie w przedmiocie uchwały w sprawie postanowienia o odbieraniu odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne stanowi zagadnienie prejudycjalne dla uchwały w przedmiocie uchwalenia regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie Gminy Głuchołazy.
Zarządzeniem z dnia 20 lutego 2014 r., wydanym na podstawie art. 57 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.), wyłączono z niniejszej sprawy skargę na uchwałę Nr XXVIII/298/13 dotyczącą postanowienia o odbieraniu przez Gminę Głuchołazy odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne. Sprawę tę zarejestrowano w Repertorium sądowym pod sygn. akt II SA/Op 78/14, a w dniu 17 marca 2014 r. tut. Sąd, działając w trybie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. odrzucił skargę, z uwagi na nie wyczerpanie przez skarżącą Spółkę trybu określonego w art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, czyli niedokonaniu przed wniesieniem skargi do sądu, wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3 § 1 pkt 5 i 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., w związku z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269, ze zm.) sądy administracyjne właściwe są do kontroli zgodności z prawem aktów organów jednostek samorządu terytorialnego. Nadto stosownie do treści art. 8 ust. 1 Europejskiej Karty Samorządu Lokalnego (Dz. U. z 1994 r. nr 124, poz. 607) wszelka kontrola administracyjna działalności społeczności lokalnych może być dokonywana wyłącznie w sposób i przypadkach przewidzianych w konstytucji lub w ustawie. Z tym przepisem korespondują uregulowania zawarte w art. 147 § 1 P.p.s.a., poddające kognicji sądu administracyjnego uchwały i akty organów jednostek samorządu terytorialnego. Stosownie do przepisu art. 147 § 1 P.p.s.a. sąd, uwzględniając skargę na uchwałę lub akt, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 5 i 6 P.p.s.a. stwierdza nieważność tej uchwały lub aktu w całości lub w części albo stwierdza, że zostały wydane z naruszeniem prawa, jeżeli przepis szczególny wyłącza stwierdzenie ich nieważności. Odnośnie aktów organów gmin, ostatnio powołany przepis pozostaje w związku z art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U z 2013 r., poz. 594, ze zm.), stosownie do którego nieważna jest uchwała organu jednostki samorządu terytorialnego sprzeczna z prawem. Wobec braku ustawowej definicji pojęcia "istotnych naruszeń prawa" w orzecznictwie sądowoadministracyjnym wypracowano pogląd, że są to takie naruszenia prawa jak: naruszenie przepisów wyznaczających kompetencję do podejmowania uchwał, przepisów wyznaczających podstawę prawną podejmowania uchwał, przepisów prawa ustrojowego i prawa materialnego oraz przepisów regulujących procedurę podejmowania uchwał. W przypadku natomiast uznania, że skarga nie ma uzasadnionych podstaw podlega ona oddaleniu, na podstawie art. 151 P.p.s.a.