Dokonując kontroli zgodności z prawem zaskarżonego przepisu § 8 ust. 1 lit. b) Lp. 5 uchwały w sprawie Regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie miasta Głuchołazy wskazać w pierwszej kolejności należy, że zaskarżona uchwała została wydana na podstawie art. 4 ustawy o utrzymaniu porządku i czystości w gminach w brzmieniu wprowadzonym ustawą z dnia ustawy z dnia 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. nr 152, poz. 897, ze zm.). Stosownie do art. 4 ust. 1 ustawy, rada gminy po zasięgnięciu opinii państwowego powiatowego inspektora sanitarnego uchwala regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy, który jest aktem prawa miejscowego. Szczegółowe wskazania dotyczące materii, jaka powinna zostać przyjęta w regulaminie ustawodawca zamieścił w ust. 2 analizowanego art. 4 ustawy, przy czym unormowanie istotne z punktu widzenia rozpatrywanej skargi zamieszczone zostało w art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem w regulaminie określa się rodzaj i minimalną pojemność pojemników przeznaczonych do zbierania odpadów komunalnych na terenie nieruchomości oraz na drogach publicznych, warunków rozmieszczania tych pojemników i ich utrzymania w odpowiednim stanie sanitarnym, porządkowym i technicznym, przy uwzględnieniu:
a) średniej ilości odpadów komunalnych wytwarzanych w gospodarstwach domowych bądź w innych źródłach,
b) liczby osób korzystających z tych pojemników.
Powyższe kompetencje rady gminy mogą także dotyczyć nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady w przypadku, gdy rada korzystając z upoważnienia zawartego w art. 6c ust. 2 ustawy podejmie stosowną uchwałę o odbieraniu odpadów od właścicieli tych nieruchomości. Rada Miejska w Głuchołazach skorzystała z takiego uprawnienia, bowiem na sesji w dniu 6 marca 2013 r. podjęła uchwałę Nr XVII/298/13 w sprawie postanowienia o odbieraniu odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne. W takim przypadku ustawodawca w art. 6j ust. 1 pkt 3 ustawy, przewidział jedyną możliwą metodę ustalania opłaty komunalnej za odbiór odpadów, polegającą na pomnożeniu liczby pojemników z odpadami powstałymi na danej nieruchomości przez stawkę opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, ustaloną przez radę gminy na podstawie art. 6k ust. 1 pkt 2 ustawy, czyli za pojemnik o określonej pojemności. Przyjęte regulacje, choć upoważniają radę gminy do samodzielnych rozstrzygnięć w zakresie ustalenia minimalnej ilości pojemników, nie oznaczają jednakże pełnej jej swobody. Ustalana przez gminę opłata, jako szczególna forma daniny publicznej, stanowiąca źródło dochodu gminy, powinna być przyjęta z zachowaniem najwyższych standardów legislacyjnych. Organy gminy, które uczestniczą w procesie legislacyjnym, i to zarówno w fazie przygotowawczej, jak również w decyzyjnej, powinny kierować się jasnymi i przejrzystymi kryteriami. Dlatego też, ustalając minimalną pojemność pojemników będącą wyznacznikiem omawianej opłaty komunalnej, powinny nałożony obowiązek poprzedzić rzetelną prognozą, wykluczającą przyjęcie rozwiązań odbiegających od rzeczywistości. Spełniając zatem kryteria prawidłowego ustalenia pojemności pojemników zawarte w art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy (tj. średnią ilość odpadów wykorzystanych w innych źródłach oraz liczbę osób korzystających z pojemników), organy gminy zobowiązane są ustalenia te poprzedzić analizą odzwierciedlającą dotychczasowe dane statystyczne w zakresie ilości odpadów odbieranych z poszczególnych nieruchomości. Skład orzekający w niniejszej sprawie podziela pogląd wyrażony w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 29 listopada 2013 r., sygn. akt II SA/Gl 1213/13, że ustalając opłaty komunalne dla nieruchomości wskazanych w art. 6c ust. 2 ustawy, organy gminy ustalając pojemność pojemników na odpady komunalne na takich nieruchomościach mogą pomocniczo posługiwać się także kryteriami wskazanymi w art. 6k ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy, czyli liczbą mieszkańców czy ilością wytwarzanych na danym terenie odpadów. W ten sposób przyjęte kryteria pozwalają na uwzględnienie indywidualnej sytuacji lokalnej występującej na określonym terenie z odzwierciedleniem specyfiki i istniejących potrzeb. Posiłkowe korzystanie z podanych przez ustawodawcę czynników, nie stoi z kolei w sprzeczności z przepisami ustawy dotyczącymi sposobu ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w przypadku nieruchomości, o jakich mowa w art. 6k ust. 1 pkt 2 ustawy.