Z powyższych względów Sąd nie podziela poglądu wyrażonego w skardze, że Rada Miejska w Głuchołazach, podejmując zaskarżoną uchwałę, działała poza granicami ustawowymi ustalając minimalną pojemność pojemników na odpady dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, w zależności od liczby zatrudnionych pracowników przez określony podmiot, prowadzący działalność na nieruchomości (§ 11 ust. 1 w związku z § 8 ust. 1 lit. b) Lp.5 uchwały). Także za chybiony należy uznać zarzut skargi dotyczący odwołania się przez Radę do powierzchni użytkowej lokalu handlowego. Takie rozwiązanie jest racjonalne, albowiem posłużenie się kryterium powierzchni użytkowej lokalu, jest związane z ilością wytwarzanych odpadów komunalnych w związku z ilością wystawionych do sprzedaży towarów i związanych z tym opakowań, czy liczbą odwiedzających taką placówkę klientów (por. wyrok WSA w Gliwicach z dnia 29 listopada 2013 r., sygn. akt II SA/Gl 1213/13).
W ocenie Sądu, Rada Miejska w Głuchołazach wykazała w jaki sposób ustaliła wielkości wskazane w § 8 ust. 1 lit. b) Lp.5 uchwały. Nie można zgodzić się z twierdzeniem skargi, że w sprawie nie dokonano ustaleń faktycznych. Z akt sprawy wynika, że przed podjęciem zaskarżonej uchwały dokonano analizy mającej na celu określenie średniej ilości wytwarzanych w poszczególnych nieruchomościach odpadów. Zlecone bowiem zostało firmie P. Sp. z o.o. wykonanie opracowania na temat wytwarzanych w Gminie Głuchołazy odpadów przed dniem 1 lipca 2013 r., czyli przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej system odbierania odpadów, ze szczególnym wskazaniem źródeł powstania odpadów i sposobu ich zagospodarowania. Analizowano dane dotyczące ilości odpadów odbieranych od firm, dane dotyczące liczby i wielkości podmiotów gospodarczych działających na terenie gminy, liczbę mieszkańców oraz specyfikę gminy. Zdaniem Sądu, uzyskane w ten sposób dane uznać należy za wiarygodne, albowiem informacje w przedmiotowych kwestiach uzyskiwano od przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie odbioru odpadów na terenie Gminy Głuchołazy, w szczególności od Spółki, która przed dniem 1 lipca 2013 r. odbierała na podstawie umów cywilnoprawnych odpady z większości sklepów wielkopowierzchniowych w [...]. Organ w odpowiedzi na skargę w sposób szczegółowy przedstawił ponadto porównanie odpadów odbieranych ze sklepów skarżącej Spółki przed dniem 1 lipca 2013 r. i po tym dniu, opierając się m.in. na podstawie złożonych przez skarżącą deklaracjach, a wnioski wynikające z tej analizy wskazują, że ilość odpadów w skali całego miesiąca nie zmieniła się, albo zmieniła się nieznacznie. Z kolei zarzut skargi, że ustalone opłaty, są niewspółmiernie wyższe w porównaniu z opłatami ponoszonymi z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w placówkach handlowych w innych miastach, nie zasługuje na uwzględnienie z uwagi chociażby ze względu na odmienną liczbę mieszkańców, czy ogólną specyfikę i czynniki lokalne tych miast, co w konsekwencji wpływa także na ilość odprowadzanych odpadów. Nie bez znaczenia jest także okoliczność, że Rada Miejska w Głuchołazach nie ma obowiązku kierowania się ustaleniami innych organów samorządów terytorialnych i posiada swobodę w kształtowaniu opłat komunalnych z tytułu odbierania odpadów, działając oczywiście w granicach wyznaczonych przepisami prawa.
W ocenie Sądu, podejmując zaskarżoną uchwałę Rada Miejska w Głuchołazach nie naruszyła norm kompetencyjnych, co jej zarzucono w skardze. Podkreślić należy, że uregulowania ustawy dokonane nowelizacją z dnia 11 lipca 2011 r., zmieniły zasady gospodarowania odpadami komunalnymi, które dotychczas sprowadzały się do obowiązku ponoszenia opłat w zależności od ilości odebranych odpadów. Treść obecnej regulacji ustawy wprowadza zasady ustalania opłaty za odpady w oparciu o szacunkowe ustalenia ilości wytwarzanych odpadów przez poszczególne podmioty. Wobec tego, Sąd nie podziela zarzutów skargi jakoby Rada Miejska w Głuchołazach ustaliła opłatę komunalną według niedopuszczalnego mechanizmu, nie uwzględniającego średniej ilości wytwarzanych odpadów komunalnych, rozumianych jako średnią ilość faktycznie wytwarzanych odpadów na określonej nieruchomości w jednostce czasu. Ocena zaskarżonej uchwały przez Sąd doprowadziła bowiem do wniosku, że przepisy § 8 ust. 1 lit. b) Lp 5 uchwały nie naruszyły przepisów prawa, a w szczególności art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy. Podjęcie uchwały nastąpiło natomiast po dokonaniu dogłębnej analizy, uwzględniającej ilość odpadów komunalnych odbieranych od firm, dane dotyczące liczby i wielkości podmiotów gospodarczych działających na terenie Gminy, liczbę mieszkańców oraz specyfikę Gminy. W tym stanie rzeczy, wobec braku uzasadnionych podstaw skargi, na podstawie art. 151 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji wyroku.