Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daria Sachanbińska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędzia WSA Beata Kozicka po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 12 sierpnia 2021 r. sprawy ze skargi A. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 12 lutego 2021 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza [...] z dnia 21 grudnia 2020 r., nr [...], 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu na rzecz A. K. kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu przez A. K. (zwaną dalej skarżącą lub wnioskodawczynią) jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu (zwanego dalej SKO lub Kolegium) z dnia 12 lutego 2021 r., nr [...] , którą utrzymano w mocy decyzję Burmistrza [...] z dnia 21 grudnia 2020 r., nr [...], w przedmiocie odmowy przyznania skarżącej prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.
Zaskarżona decyzja wydana została w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Wnioskiem z dnia 6 listopada 2020 r. (data wpływu do organu) skarżąca wystąpiła do Ośrodka Pomocy Społecznej w [...] (dalej w skrócie: OPS) o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad niepełnosprawną matką - I. K., urodzoną [...], która jest zamężna. Do wniosku dołączyła m.in.: 1) wypowiedzenie umowy za porozumieniem stron o świadczeniu usług przez skarżącą jako konsultanta finansowego z dnia 30 listopada 2020 r., 2) wypis z treści orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 12 października 2004 r. o trwałej niezdolności do pracy i samodzielnej egzystencji matki, 3) orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 10 lutego 2015 r., nr akt [...], o uznaniu A. K. za trwale całkowicie niezdolnego do pracy, 4) zaświadczenie lekarskie z dnia 15 października 2020 r., w którym stwierdzono, że A. K. nie jest w stanie zajmować się/opiekować żoną/innymi członkami rodziny.
Decyzją z dnia 21 grudnia 2020 r., nr [...] , działający z upoważnienia Burmistrza [...] - Kierownik OPS odmówił przyznania skarżącej prawa do wnioskowanego świadczenia pielęgnacyjnego. Decyzja została wydana na podstawie art. 17 ust. 1b, ust. 5 pkt 2, art. 24 ust. 4, art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 111, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. Organ pierwszej instancji stwierdził, że w sprawie występuje negatywna przesłanka przyznania wnioskodawczyni świadczenia pielęgnacyjnego, określona w art. 17 ust. 5 pkt 2 ustawy, ponieważ osoba wymagająca opieki pozostaje w związku małżeńskim, a współmałżonek - A. K. nie legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Ponadto, zdaniem organu, przeszkodą do przyznania świadczenia jest niespełnienie przez matkę skarżącej warunków, o których mowa w art. 17 ust. 1b ustawy. Organ podkreślił też, że normy prawne zawarte w ustawie o świadczeniach rodzinnych są normami bezwzględnie obowiązującymi i nie może stosować przepisów inaczej, niż to wynika wprost z ich literalnego brzmienia.
W odwołaniu od powyższej decyzji skarżąca, reprezentowana przez pełnomocnika, zarzuciła naruszenie art. 17 ust. 1b ustawy poprzez jego zastosowanie bez uwzględnienia wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r., sygn. akt K 38/13, którym uznano niekonstytucyjność części wskazanej normy prawnej w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną ze względu na datę powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki, a przez to naruszenie art. 190 ust. 1 Konstytucji RP. Ponadto podniosła zarzut dokonania przez organ błędnej wykładni art. 17 ust. 1 ustawy poprzez przyjęcie, że niepodejmowanie pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną nie wypełnia przesłanki niepodejmowania lub rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o niepełnosprawności ze wskazaniami: konieczność stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osobie w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. Na podstawie tych zarzutów skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i orzeczenie co do istoty sprawy przez przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.