Tożsamą wadliwością, polegającą na przekroczeniu upoważnienia ustawowego, dotknięty jest § 17 uchwały, w którym ustalono stawkę procentową pierwszej opłaty z tytułu użytkowania wieczystego w wysokości 25% ceny nieruchomości gruntowej. Zasadnie Wojewoda dostrzegł, że zapis ten nie znajduje upoważnienia ustawowego. Zagadnienie to zostało wprost uregulowane w art. 72 ust. 2 u.g.n., który stanowi, że stawka procentowa pierwszej opłaty z tytułu użytkowania wieczystego wynosi od 15% do 25% ceny nieruchomości gruntowej, a zatem wskazana została górna i dolna granica stawki procentowej opłaty. Ponadto, zgodnie z art. 73 ust. 5 u.g.n. wysokość pierwszej opłaty i opłat rocznych oraz udzielanych bonifikat i sposób zapłaty tych opłat ustala się w umowie. Uchwalając analizowany zapis Rada Powiatu wkroczyła zatem w uprawnienia organu wykonawczego powiatu, bowiem to zarząd powiatu zawiera w imieniu powiatu umowy oraz dokonuje czynności prawnych dotyczących oddania w użytkowanie wieczyste nieruchomości stanowiących mienie powiatu. Dlatego w zakresie jego kompetencji pozostaje również umowne ustalenie pierwszej opłaty za użytkowanie wieczyste, przy zachowaniu zasad określonych w art. 72 u.g.n. Niewątpliwie więc kwestia wysokości pierwszej opłaty rocznej z tytułu użytkowania mieści się w kompetencjach zarządu powiatu, który w imieniu gminy kształtuje treść zawieranej umowy (por. wyrok WSA w Olsztynie z 7 października 2010 r., II SA/Ol 609/10, http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
Analogiczne zarzuty, dotyczące naruszenia kompetencji organu wykonawczego, znajdują uzasadnienie w odniesieniu do § 19 uchwały, w którym Rada określiła obowiązek nabywcy nieruchomości ponoszenia kosztów związanych z przygotowaniem dokumentacji geodezyjnej, oszacowaniem gruntu, lokalu lub budynku (ust. 1) oraz uzależniła rozpoczęcie czynności związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży od wniesienia przez nabywcę zaliczki w wysokości 500 zł na pokrycie ww. wydatków (ust. 2), a także ustaliła zasadę rozliczania zaliczki na poczet ceny (ust. 3) oraz jej zwrotu w przypadku rezygnacji z nabycia nieruchomości. Również i te zapisy dotyczą kwestii ustalanych w umowie, zatem z przyczyn wywiedzionych powyżej stanowią wkroczenie w kompetencje organu wykonawczego i z tego względu dotknięte są wadą istotnego naruszenia prawa.
W świetle przedstawionych okoliczności należało stwierdzić, że zaskarżona uchwała w zakresie zakwestionowanych przez Wojewodę Opolskiego zapisów istotnie narusza prawo, gdyż przekracza upoważnienie ustawowe określone w art. 12 pkt 8 lit. a ustawy o samorządzie powiatowym, wkraczając w kompetencje organu wykonawczego powiatu określone przepisami prawa, a ponadto zawiera regulacje sprzeczne z ustawą o gospodarce oraz powtórzenia przepisów ustawowych.
Z powyższych względów, na podstawie art. 147 § 1 P.p.s.a., orzeczono w punkcie 1 sentencji wyroku o stwierdzeniu nieważności enumeratywnie wskazanych zapisów uchwały. Natomiast stosownie do art. 152 P.p.s.a. określono, że uchwała w części objętej stwierdzeniem nieważności nie podlega wykonaniu.
W pozostałym zakresie, w punkcie 3 sentencji wyroku, oddalono skargę na podstawie art. 151 P.p.s.a., z uwagi na brak podstaw do stwierdzenia nieważności skarżonej uchwały w części dotyczącej § 15 ust. 1, o co wnosił skarżący, wnioskując o stwierdzenie nieważności § 15 przedmiotowej uchwały w całości.
O kosztach postępowania, obejmujących koszty zastępstwa procesowego, rozstrzygnięto na wniosek skarżącego po myśli art. 200 i art. 205 § 2 w zw. z art. 209 P.p.s.a.