Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Sobieralski Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Bogusz - spr. Sędzia WSA Beata Kozicka po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 9 lutego 2021 r. sprawy ze skargi Prokuratora Okręgowego w Opolu na uchwałę Rady Miasta Kędzierzyna-Koźla z dnia 29 kwietnia 2020 r., Nr XXI/222/20 w przedmiocie zatwierdzenia zarządzenia porządkowego w sprawie zawieszenia pobierania opłat w strefie płatnego parkowania w związku ze stanem epidemii stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.
Przedmiotem skargi wniesionej przez Prokuratora Okręgowego w Opolu (zwanego dalej "skarżącym") do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, jest uchwała Rady Miasta Kędzierzyn-Koźle (zwanej dalej także "organem") z dnia 29 kwietnia 2020 r., Nr XXI/222/20 w sprawie zatwierdzenia zarządzenia porządkowego Prezydenta Miasta Kędzierzyn-Koźle z dnia 31 marca 2020 r., nr 625/ZD/2020, dotyczącego zawieszenia pobierania opłat w Strefie Płatnego Parkowania na terenie miasta Kędzierzyn-Koźle w związku ze stanem epidemii. Jako podstawę prawną podjętej uchwały powołano art. 18 ust. 2 pkt 15 oraz art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2020 r. poz. 713) - zwanej dalej w skrócie: "u.s.g." Zgodnie z postanowieniami uchwały: w § 1 zatwierdzono wyżej przywołane zarządzenie porządkowe, w § 2 uchwały - jej wykonanie powierzono Prezydentowi Miasta Kędzierzyn-Koźle, a w § 3 i 4 określono, że podlega ona ogłoszeniu w Wojewódzkim Dzienniku Urzędowym Województwa Opolskiego i wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia w ww. promulgatorze.
Zarządzenie porządkowe Prezydenta Miasta Kędzierzyn-Koźle z dnia 31 marca 2020 r., będące przedmiotem zaskarżonej uchwały, zostało z kolei podjęte na podstawie 41 ust. 2 i 3 u.s.g. i art. 4 ust. 3 i art. 5 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1461) oraz rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 20 marca 2020 r. w sprawie ogłoszenia na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu epidemii (Dz. U. 2020r. poz. 491). Według § 1 przedmiotowego zarządzenia, zawiesza się pobieranie opłat oraz przeprowadzanie kontroli w Strefie Płatnego Parkowania na terenie miasta Kędzierzyn-Koźle od dnia 1 kwietnia 2020 r. do odwołania. Natomiast zgodnie z § 3 ust. 1, zarządzenie podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Województwa Opolskiego i wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą obowiązującą od 1 kwietnia 2020 r.
Skarżący wnosząc o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały, zarzucił jej naruszenie art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, art. 40 ust. 1 i 3 oraz art. 41 ust. 2 i 3 u.s.g., polegające na zatwierdzeniu przez Radę przepisów porządkowych, tj. zarządzenia Prezydenta Miasta Kędzierzyn-Koźle wydanych z istotnym naruszeniem prawa, albowiem nie zaistniały wymagane przesłanki do ich wydania, a wydanie wyżej wymienionego zarządzenia nastąpiło z przekroczeniem przez Prezydenta Miasta granic upoważnienia ustawowego. W ocenie skarżącego, nie zaistniały wymagane przesłanki do wydania przepisów porządkowych z uwagi na brak przypadku niecierpiącego zwłoki, który uzasadniałby przejęcie kompetencji organu stanowiącego gminy, co doprowadziło do uzurpowania sobie przez Prezydenta Miasta Kędzierzyn-Koźle ustawowych kompetencji Rady Gminy Kędzierzyn-Koźle.
Skarżący podniósł także, że nie zostały spełnione przesłanki warunkujące wydanie aktu prawa miejscowego w formie przepisów porządkowych. Są nimi warunek, że materia objęta przepisami porządkowymi nie została dotychczas unormowana w ustawach lub innych przepisach powszechnie obowiązujących, zaistniało realne naruszenie dóbr wymagające ich ochrony, a także że istniejące zagrożenia obejmują obszar, na którym działa organ wydający akt. W tym kontekście skarżący uznał, że przedmiotu regulacji skarżonego zarządzenia nie można poczytywać w kategorii materii prawnej wypełniającej lukę w systemie prawa. Przepisy odnośnie opłat za postój w strefach płatnego parkowania zawarte zostały bowiem w ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 470, z późn. zm.). Oznacza to, że w obowiązującym porządku prawnym uwzględniono przepisy, które normują materię tożsamą z tą, jaką zajmował się Prezydent Miasta Kędzierzyn-Koźle. Ponadto skarżący stwierdził, że w porządku prawnym istnieją także przepisy o zasięgu ogólnokrajowym, które mają na celu zapobieganie, przeciwdziałanie i zwalczanie COVID-19. Przede wszystkim jest to ustawa z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.). Skarżący zauważył, że można tu wymienić także wiele rozporządzeń, wśród których istotne miejsce zajmowało obowiązujące od dnia 31 marca 2020 r. rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 20 marca 2020 r. w sprawie ogłoszenia na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu epidemii (Dz. U. z 2020 r. poz. 491). Skarżący uznał także za wątpliwe to, czy w danej sytuacji dobra prawne jak życie i zdrowie obywateli, były zagrożone w takim stopniu, by uzasadniało to kolejne zmiany prawne. Podkreślił również, że wydanie skarżonego zarządzenia nastąpiło na skutek niezgodnego z prawem przejęcia kompetencji rady gminy, bowiem modyfikowanie strefy płatnego parkowania, a także określanie stawek opłat za parkowanie, należy do kompetencji tej rady. W ocenie skarżącego, do prerogatyw rady gminy należy w pierwszej kolejności ustanawianie przepisów porządkowych (art. 40 ust. 3 u.s.g.), a zatem nawet gdyby przyjąć, że istniały warunki do wydania przepisów porządkowych - to właśnie organ stanowiący gminy, a nie organ wykonawczy, zobowiązany był do ich ustanowienia. Brak było bowiem podstaw do przyjęcia, że zachodzi wymagany przez art. 41 ust. 2 u.s.g. przypadek niecierpiący zwłoki.