Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daria Sachanbińska - spr. Sędziowie WSA Teresa Cisyk WSA Krzysztof Bogusz Protokolant St. inspektor sądowy Katarzyna Stec po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 22 stycznia 2013 r. sprawy ze skargi A. H. na uchwałę Rady Miejskiej w Białej z dnia 5 listopada 2010 r. Nr XXXVII/411/10 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę.
W dniu 5 listopada 2010 r. Rada Miejska w Białej podjęła na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), zwanej dalej ustawą o samorządzie gminnym, oraz art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), zwanej dalej również ustawą, uchwałę Nr XXXVII/411/10, w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenów lokalizacji farmy wiatrowej na gruntach wsi Browiniec Polski-Rostkowice-Wilków. Do części tekstowej planu załączony został m.in. rysunek planu w skali 1:2000.
Pismem z 29 czerwca 2011 r., skierowanym do Burmistrza Gminy Biała, które wpłynęło do organu 30 czerwca 2011 r., A. H., reprezentowany przez radcę prawnego, wezwał Burmistrza do usunięcia naruszenia prawa przez powtórzenie procedury uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenów lokalizacji farmy wiatrowej na gruntach wsi Browiniec Polski-Rostkowice-Wilków w zakresie procedur pominiętych w trakcie pierwotnego, wadliwego uchwalenia. Ponadto wniósł o dokonanie stosownych zmian w zapisach uchwały, które zapewnią, że elektrownie wiatrowe zostaną posadowione w odległości bezpiecznej od zabudowań mieszkalnych, tj. przynajmniej 2000 m, zaś grunty oznaczone jako RR(EW) będą mogły być wykorzystywane zgodnie z ich dotychczasowym przeznaczeniem, tj. na prowadzenie działalności ornej.
Pismem z 25 sierpnia 2011 r. (wpływ do organu w dniu 26 sierpnia 2011 r. - k. 2 akt sądowych) A. H. - nadal reprezentowany przez radcę prawnego - złożył w trybie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym skargę do WSA w Opolu na uchwałę Rady Miejskiej w Białej z dnia 5 listopada 2010 r., wnosząc o stwierdzenie jej nieważności oraz zasądzenie kosztów postępowania według załączonego wykazu. Kwestionowanej uchwale zarzucił naruszenie art. 1 ust. 2 pkt 9, art. 2 pkt 4, art. 17 pkt 1 ustawy w zw. z art. 3 Europejskiej Karty Samorządu Lokalnego (Dz. U. z 1994 r. Nr 124, poz. 607), art. 20 ust. 1 w zw. z art. 9 ust. 4 w zw. z art. 15, art. 14 ust. 3, art. 16 ust. 1, art. 17 pkt 3 ustawy, § 12 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z dnia 26 sierpnia 2003 r. (Dz. U. Nr 164, poz. 1587) - zwanego dalej również rozporządzeniem, w zw. z art. 16 ust. 2 i art. 17 pkt 9 ustawy, art. 61 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 17 pkt 6 lit. c ustawy, art. 39 pkt 2 w zw. z art. 54 ust. 2 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227 ze zm.), zwanej dalej ustawą o udostępnianiu informacji o środowisku, art. 42 pkt 2 w zw. z art. 54 ust. 2 oraz art. 51 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku, art. 1 ust. 2 pkt 7 w zw. z art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy w zw. z art. 64 ust. 2 Konstytucji, art. 2 Konstytucji oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia, § 7 pkt 4, § 12 pkt 19 rozporządzenia, art. 1 ust. 2 pkt 5 ustawy w zw. z dyrektywą 2002/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady odnoszącą się do oceny i zarządzania poziomem hałasu w środowisku (Dz. U. UE L. 02.189.12), oraz naruszenie przepisów uchwały Nr XXXIII/235/05 Rady Miejskiej w Białej z dnia 30 czerwca 2005 r., a także § 118 w zw. z § 143 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (Dz. U. z 2002 r. Nr 100, poz. 908). Zdaniem skarżącego, w wyniku podjęcia kwestionowanej uchwały z naruszeniem powyższych przepisów doszło do naruszenia jego interesu prawnego. Skarżący wyjaśnił, że grunty rolne stanowiące jego własność położone są w bezpośrednim obrębie oddziaływania projektowanych elektrowni wiatrowych i w bezpośrednim sąsiedztwie (ok. 5 m), na terenie objętym zaskarżonym planem, natomiast tereny, na których posadowiony został należący do niego dom i zabudowa gospodarcza znajdują się na granicy projektowanego oddziaływania, tj. w odległości 500-600 m. Skarżący podniósł, że przewidziana planem budowa elektrowni wiatrowych znajduje się w zbyt bliskiej odległości od jego nieruchomości oraz innych siedlisk ludzkich, co uzasadnia twierdzenie, iż takie przeznaczenie gruntów stanowi zagrożenie dla zdrowia i życia. Nadto - według jego oceny - tak bliskie położenie elektrowni wiatrowych spowoduje spadek wartości nieruchomości skarżącego wskutek pozbawienia ich waloru kulturowo-turystycznego, a ponadto ograniczy swobodę ich użytkowania. Zaznaczył, że negatywne oddziaływanie turbin elektrowni uniemożliwi mu także prowadzenie chowu bydła i ich wypasania. Zarzucając naruszenie art. 39 pkt 2 w zw. z art. 54 ust. 2 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku oraz art. 17 ust. 9 ustawy skarżący wskazał, że obwieszczenie z 2 września 2009 r. nie zawierało informacji o możliwości zapoznania się z niezbędną dokumentacją sprawy oraz o miejscu, w którym została ona wyłożona do wglądu. Skarżący zarzucił także brak poinformowania społeczności lokalnej o przystąpieniu do opracowania planu zagospodarowania przestrzennego, jak również o wyłożeniu planu do wglądu, co w konsekwencji uniemożliwiło zgłoszenie do planu jakichkolwiek uwag. W tym zakresie wskazał na brak dowodów potwierdzających dokonanie przez organ stosownych ogłoszeń. W dalszej części skargi A. H. szeroko argumentował swoje zastrzeżenia co do braku przeprowadzenia przez organ konsultacji społecznych, w trybie przewidzianym w uchwale Rady Miejskiej w Białej z dnia 30 czerwca 2005 r., Nr XXXIII/235/05, w sprawie trybu przeprowadzania konsultacji z mieszkańcami. Ponadto, przygotowana do planu prognoza oddziaływania na środowisko zawierała znaczące braki, dyskwalifikujące ten dokument jako źródło informacji. Brak w niej bowiem było danych jakościowych, ilościowych i gatunkowych, wykonania elementarnych badań, a także analizy wariantów alternatywnych. Zastrzeżenia budzi również przeprowadzona prognoza w zakresie wpływu inwestycji na zdrowie ludzi. W tym zakresie skarżący wyraził swoje wątpliwości co do przyjętych przez organ kryteriów wyznaczających do 500 m strefę oddziaływania. Dalej, wskazując na wadliwą lokalizację farm wiatrowych zwrócił uwagę na negatywne skutki zbyt bliskiej ich lokalizacji oraz nadmiernej koncentracji. Zauważył, że mapa planu nie została sporządzona w normatywnie przewidzianej skali 1:1000, a w skali 1:2000, pomimo że z planu, jak i z uzasadnienia nie wynikało, aby zaistniały szczególne okoliczności powodujące konieczność sporządzania planu w przyjętej przez organ skali. Stawiając zarzut naruszenia art. 20 ust. 1 w zw. z art. 9 ust. 4 w zw. z art. 15 ustawy podniósł, że organ w trakcie sporządzania uchwalonego planu nie uwzględnił postanowień studium. Uzasadniając zarzut dotyczący zapisów planu zaakcentował naruszenie § 118 w zw. z art. 143 rozporządzenia w sprawie "Zasad techniki prawodawczej", w zakresie w jakim plan zawiera powtórzenia definicji aktów normatywnych rangi ustaw. Wskazał też na nieprecyzyjne określenie sposobu użytkowania gruntów oznaczonych jako RR i RR(EW) oraz podał, że realizacja inwestycji związanych z energetyką wiatrową na terenach przekraczających 0,5 ha wiąże się z koniecznością uzyskania zgody Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych na cele nierolnicze.