W odpowiedzi na skargę Rada Miejska w Głogówku wniosła o jej oddalenie i zasądzenie na jej rzecz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu Rada Miejska podzieliła stanowisko zaprezentowane w skardze, że przepisy prawa miejscowego nie mogą powielać regulacji zawartych w innych powszechnie obowiązujących aktach normatywnych: ustawach i rozporządzeniach. Przechodząc jednakże na grunt zaskarżonej uchwały organ wskazał, że regulacja zawarta w § 1 uchwały nie jest literalnym odzwierciedleniem odpowiednich ustawowych regulacji i służy jednoznacznemu odczytaniu normy - kręgu jej adresatów. Takie brzmienie § 1 powoduje, że każdy z adresatów tejże normy, samodzielnie może ustalić zakres pomocy i warunki na których świadczona będzie usługa - co sprzyja niewątpliwie poszerzeniu znajomości prawa. Tak więc zapis ten nie narusza istotnie lub rażąco przepisów prawa, nie jest też sprzeczny z prawem. Także § 3 uchwały, zdaniem Rady Miejskiej w Głogówku, nie pozostaje w sprzeczności z prawem. W istocie, bowiem nie powtarza literalnie regulacji ustawowej, a zamierzeniem uchwałodawczym pozostawało jedynie precyzyjne określenie podmiotu, do którego uprawnione osoby mogą składać stosowne wnioski oraz zakreślenie kręgu wnioskodawców. Odnosząc się natomiast do § 11 uchwały, Rada uznała, iż nie narusza on przepisów prawa w stopniu istotnym, a zatem nie jest sprzeczny z prawem. Celem tej regulacji było wskazanie adresatom prawidłowego źródła kształtowania odpłatności w odniesieniu do osób z zaburzeniami psychicznymi oraz wyeliminowanie ewentualnej nieprecyzyjności czy też wątpliwości interpretacyjnej adresatów uchwały, w odniesieniu do zakresu stosowania uchwały w aspekcie podmiotowym. W ocenie Rady Miejskiej w Głogówku także zapis § 12 uchwały nie stanowi powtórzenia zapisów przepisów nadrzędnych, zmierza natomiast do uregulowania wprost stanów faktycznych na gruncie, których to, odbiorca usługi - świadczenia nie jest w stanie finansowo podołać swoim obowiązkom, a zatem nie narusza przepisów prawa w stopniu istotnym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153 poz. 1269), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Z zasady, iż sąd ocenia zgodność z prawem wynika konsekwencja co do tego, iż sąd ten bada prawidłowość zastosowania przepisów prawa w odniesieniu do istniejącego w sprawie stanu faktycznego oraz trafność wykładni tych przepisów.
Na zasadzie art. 147 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153 poz. 1270) - dalej P.p.s.a., sąd uwzględniając skargę na uchwałę lub akt, o którym mowa w art. 3 pkt 5 i 6 ustawy stwierdza, nieważność tej uchwały w całości lub w części albo stwierdza, że zostały wydane z naruszeniem prawa, jeżeli przepis szczególny wyłącza stwierdzenie ich nieważności. Odnośnie aktów organów gmin przepis ten pozostaje z związku z art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142 poz. 1591) stosownie, do którego nieważna jest uchwała organu jednostki samorządu terytorialnego sprzeczna z prawem. Na podstawie argumentacji a contrario do postanowień art. 91 ust. 4 powołanej ustawy o samorządzie gminnym, stanowiącego iż w przypadku nieistotnego naruszenia prawa organ nadzoru nie stwierdza nieważności uchwały lub zarządzenia, ograniczając się do wskazania, że uchwałę lub zarządzenie wydano z naruszeniem prawa, należy przyjąć, że każde istotne naruszenie prawa aktem organów gmin oznacza ich nieważność- tak: Tadeusz Woś "Postępowanie sądowoadministracyjne" Wyd. Prawnicze LexisNexis Warszawa 2004 r. str. 310.