Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Krupiński Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik (spr.) Protokolant St. sekretarz sądowy Joanna Szyndrowska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 16 października 2012 r. sprawy ze skargi T. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 27 kwietnia 2012 r., nr [...] w przedmiocie specjalnego zasiłku celowego oddala skargę.
Dyrektor Ośrodka Pomocy Społecznej w Nysie, działający z upoważnienia Burmistrza Nysy, decyzją z dnia 2 września 2011 r., nr [...], przyznał T. R. zasiłek celowy specjalny w wysokości 30 zł na zakup żywności, środków higieny osobistej i opłaty, a odmówił przyznania zasiłku celowego
Pismem z dnia 5 grudnia 2011 r. Dyrektor Ośrodka Pomocy Społecznej w Nysie zawiadomił T. R. o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie nieodebrania zasiłku celowego specjalnego w wysokości 30 zł przyznanego decyzją z dnia 2 września 2011 r., nr [...].
Decyzją Dyrektora Ośrodka Pomocy Społecznej w Nysie, działającego z upoważnienia Burmistrza Nysy, z dnia 30 grudnia 2011 r., nr [...], uchylono decyzję własną z dnia 2 września 2011 r., nr [...], którą przyznano T. R. zasiłek celowy specjalny w wysokości 30 zł.
W uzasadnieniu decyzji wskazano, iż na podstawie wywiadu środowiskowego z dnia 8 grudnia 2011 r. ustalono, że beneficjent prowadzi samodzielnie gospodarstwo domowe, źródłem jego utrzymania jest renta inwalidzka, po odliczeniu alimentów, w wysokości 550,80 zł miesięcznie. Organ wskazał także, że T. R. w dniu 30 listopada 2011 r. oświadczył, że jedną z przyczyn nieodbierania przez niego specjalnego zasiłku celowego jest obniżenie przyznawanych świadczeń ze środków pomocy społecznej oraz nierespektowanie pełnomocnictw, jakie udziela opiekunce. Organ zauważył także, iż klient nie wyraził chęci odbioru przyznanych mu świadczeń, ani też nie wskazał numeru konta bankowego, pomimo, że takowe posiada, a kwota nieodebranych świadczeń wynosi 1000 zł. Wskazując na przepisy art. 106 ust. 5, art. 106a ust. 1 oraz art. 2 ustawy o pomocy społecznej organ uznał, że świadczeniobiorca nie wykorzystuje przyznanych mu środków finansowych i nie wykorzystuje własnych możliwości do poprawy własnej sytuacji materialnej, a tym samym zaistniały przesłanki z art. art.11, 12 i 107 ust. 5 uzasadniające zamianę decyzji przyznającej świadczenie z pomocy społecznej.
Od powyższej decyzji odwołanie wniósł T. R.. Domagał się w nim uchylenia w całości zaskarżonej decyzji, podnosząc, że zakres pomocy społecznej nie jest ograniczony przedmiotowo i każdorazowo wymaga uwzględnienia wszystkich okoliczności w indywidualnej sprawie, a organ przyznając zasiłek celowy specjalny w wysokości 30 zł na zakup żywności, leków i opłaty nie wskazał jak skarżący za tę kwotę miał dokonać takich zakupów oraz dysponując tą kwotą oraz rentą dokonać opłat, które miesięcznie przekraczają kwotę 600 zł., a więc całe miesięczne środki którymi dysponuje. Skarżący podkreślał, że brak środków finansowych w grudniu spowodował, że zakupił niezbędnych leków.
Decyzją z dnia 27 kwietnia 2012 r., Nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu działając na podstawie art. 1 i 18 ustawy z dnia 12 października 1994r. o samorządowych kolegiach odwoławczych oraz art. 138 § 1 pkt 2 K.p.a. uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i umorzyło postępowanie organu
I instancji w całości.
W uzasadnieniu decyzji przedstawiono stan faktyczny i prawny stanowiący podstawę procedowania i stwierdzono, że zapadła decyzja nie odpowiada prawu. SKO dowodziło, że podnoszone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji argumenty nie mogą stanowić podstawy do uchylenia decyzji przyznającej świadczenie z pomocy społecznej. W sprawie nie wystąpiła bowiem żadna z przesłanek, o których mowa w przepisach art. 11, 12, i 107 ust. 5 ustawy o pomocy społecznej, która mogłaby skutkować uchyleniem decyzji przyznającej prawo do świadczenia. Uzasadniał dalej organ, że tylko w sytuacji marnotrawienia przyznanych świadczeń, ich celowego niszczenia lub wykorzystywania w sposób niezgodny z przeznaczeniem, marnotrawienia własnych zasobów finansowych może nastąpić ograniczenie świadczeń, odmowa ich przyznania, albo przyznanie pomocy w formie świadczenia niepieniężnego. W rozpatrywanej sprawie nie można uznać, że strona marnotrawi przyznane jej świadczenie, skoro nie dokonała jego odbioru. Organ nie wykazał również, aby odwołujący nie współdziałał z pracownikiem socjalnym w celu rozwiązania swojej sytuacji życiowej. Za brak współdziałania nie można uznać tego, że strona nie podała numeru własnego konta bankowego, a także nie udzieliła innej osobie pełnomocnictwa do odbioru przyznanych świadczeń. W takim stanie rzeczy brak było podstaw faktycznych do wydania zaskarżonej decyzji, a tym samym postępowanie przed organem I instancji należało umorzyć.