Niezależnie od powyższego, Sąd, odnosząc się do wniosku pełnomocnika skarżącej o przeprowadzenie postępowania dowodowego, wyjaśnia, że sprawowanie wymiaru sprawiedliwości przez kontrolę administracji publicznej determinuje sposób i zakres dokonywania ustaleń faktycznych przez sąd administracyjny w toku rozpoznawania sprawy i zasadniczo różni go od sposobu dokonywania ustaleń faktycznych w procesie cywilnym i karnym oraz w postępowaniu administracyjnym. Sąd administracyjny dokonuje ustaleń faktycznych na podstawie akt sprawy (art. 133 § 1 P.p.s.a.), chyba że organ administracji nie wykonał obowiązku, o którym mowa w art. 54 § 2 P.p.s.a. Jedynie w wyjątkowych przypadkach sąd może dopuścić dowód uzupełniający z dokumentu (art. 106 § 3 P.p.s.a.), co zresztą tylko potwierdza regułę ogólną, bowiem sąd dopuszcza taki dokument, który jest niezbędny do wyjaśnienia istotnych wątpliwości w sprawie, zatem powinien (lub mógł) być częścią akt sprawy już w postępowaniu przed organem administracji. Te istotne wątpliwości muszą odnosić się do oceny zgodności z prawem zaskarżonego działania organu.
Mając na uwadze powyższe, Sąd, działając na podstawie art. 151 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.
Poza zasadniczym rozstrzygnięciem Sąd informuje, że stosownie do treści art. 25 ust. 10 ustawy, organ właściwy, który wydał decyzję w sprawie nienależnie pobranego świadczenia wychowawczego, może umorzyć kwoty nienależnie pobranego świadczenia wychowawczego łącznie z odsetkami w całości lub w części, odroczyć termin płatności albo rozłożyć na raty, jeżeli zachodzą szczególnie uzasadnione okoliczności dotyczące sytuacji rodziny. W tym celu strona może zwrócić się ze stosownym wnioskiem do organu właściwego - czyli w tym przypadku do Wojewody Opolskiego.