Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Gminy Lubrza w przedmiocie zatwierdzenia taryfy zbiorowego zaopatrzenia w wodę stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości.
Uzasadnienie strona 2/4

W odpowiedzi na skargę Wójt Gminy Lubrza oświadczył, że Gmina uznaje zasadność skargi Wojewody Opolskiego. Jednocześnie podzielił ustalenia dokonane przez organ nadzoru w tej sprawie oraz przychylił się do wniosków zawartych w skardze.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 3 § 1 pkt 5 i 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm. - zwanej dalej: "P.p.s.a.") w związku z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 1647), sądy administracyjne właściwe są do kontroli zgodności z prawem uchwał organów jednostek samorządu terytorialnego oraz aktów organów administracji rządowej stanowiących przepisy prawa miejscowego. Na zasadzie art. 147 § 1 P.p.s.a., sąd uwzględniając skargę na uchwałę, o jakiej mowa w art. 3 § 2 pkt 5 i 6 P.p.s.a., stwierdza nieważność tej uchwały w całości lub w części albo stwierdza, że została wydana z naruszeniem prawa, jeżeli przepis szczególny wyłącza stwierdzenie jej nieważności. Odnośnie aktów organów gmin, przepis ten pozostaje w związku z art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2015 r., poz. 1515), zwanej dalej u.s.g., stosownie do którego nieważna jest uchwała organu gminy sprzeczna z prawem.

Sprzeczność z prawem uchwały organu jednostki samorządu terytorialnego zachodzi w sytuacji, gdy doszło do jej wydania z naruszeniem przepisów wyznaczających kompetencję do podejmowania uchwał, podstawy prawnej podejmowania uchwał, przepisów prawa ustrojowego, przepisów prawa materialnego przez wadliwą ich wykładnię, a także z naruszeniem przepisów regulujących procedurę podejmowania uchwał (por. M. Stahl, Z. Kmieciak, "Akty nadzoru nad działalnością samorządu terytorialnego w świetle orzecznictwa NSA i poglądów doktryny", Samorząd Terytorialny, 2001, z.1-2, str. 101-102). Zatem przyjąć należy, iż stwierdzenie nieważności uchwały, jako sprzecznej z prawem - o czym stanowi art. 91 ust. 1 u.s.g. - może nastąpić tylko wtedy, gdy uchwała pozostaje w wyraźnej sprzeczności z określonym przepisem prawnym, co jest oczywiste i bezpośrednie oraz wynika to wprost z treści tego przepisu. W takim bowiem przypadku nie jest konieczne rażące naruszenie, warunkujące stwierdzenie nieważności decyzji, czy postanowienia, o jakim mowa w przepisie art. 156 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (por. wyrok WSA w Olsztynie z dnia 24 lutego 2009 r., II SA/Ol 18/09, LEX nr 509633; wyrok WSA w Gliwicach z dnia 1 października 2010 r., III SA/Gl 2083/10, LEX nr 756684; wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 2 czerwca 2011 r., II SA/Wr 245/11, LEX nr 821568).

Dodać jeszcze należy, iż o nieważności uchwały w całości lub w części orzeka organ nadzoru w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia doręczenia uchwały, w trybie określonym w art. 90 u.s.g. Natomiast organem nadzoru jest wojewoda, z mocy art. 86 u.s.g. Nadzór nad działalnością gminną sprawuje on na podstawie kryterium zgodności z prawem (art. 85 u.s.g.). Stosownie do art. 93 u.s.g. wydanie rozstrzygnięcia nadzorczego przez organ nadzoru, w zakresie stwierdzenia nieważności uchwały organu gminy, po upływie ustawowego terminu 30 dni nie jest dopuszczalne. W takim przypadku organ nadzoru może zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego, nie będąc związanym jakimkolwiek terminem. Sąd natomiast dokona jej kontroli w zakresie zgodności z prawem.

Strona 2/4